Δεν ξέρω πια εάν έχει και νόημα να γραφεί κάνεις. Και ειδικά σε ένα οικονομικό site! Βλέπετε η οικονομία έχει ένα μικρό «μειονέκτημα» σε σχέση με την πολιτική αλλά και την ιδία την ζωή : Έχει αριθμούς και οι αριθμοί καταλήγουν πάντα σε ένα συμπέρασμα. Όχι δυο η τρία … Μόνο ένα!
Μόλις πριν λίγο έγινε γνωστό ότι σε άμεση παύση της χρήσης των σημάτων της πτωχευμένης Neoset υποχρεούνται να προχωρήσουν 22 καταστήματα Neoset, σύμφωνα με την απόφαση 3845/2016 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών. Πρόκειται για 22 καταστήματα που έχουν αναπτυχθεί με την μέθοδο Franchising και χρησιμοποιούν παράνομα, από το 2013, το σήμα της επιπλοβιομηχανίας που πτώχευσε τον Μάρτιο του 2014.
Στον σταδιακό περιορισμό της επιχειρηματικής του δραστηριότητας στην Ελλάδα φαίνεται να προχωρά τα τελευταία χρόνια ο όμιλος Φιλίππου. Ορόσημο του σχεδιασμού της οικογένειας αποτελεί η προ τετραετίας απόφαση να μεταφερθεί η έδρα της ΦΑΓΕ, “ναυαρχίδας” του ομίλου, στο Λουξεμβούργο. Τότε, η οικογένεια Φιλίππου είχε αιτιολογήσει την απόφασή αυτή υποστηρίζοντας πως στόχος ήταν “η ενίσχυση της αποτελεσματικότητας της εταιρικής δομής, προκειμένου αυτή να αντικατοπτρίζει καλύτερα τον ολοένα και πιο παγκόσμιο χαρακτήρα των δραστηριοτήτων του ομίλου.
Αίτηση πτώχευσης, στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης κατέθεσε η Σαραφίδης, θυγατρική της Ηλεκτρονικής. Η εξέλιξη αυτή παρότι υπήρξε αναμενόμενη και είναι το αποτέλεσμα της πτώχευσης της άλλοτε κραταιάς αλυσίδας λιανικής, επισφραγίζει το οριστικό τέλος της παλαιότερης στη Θεσσαλονίκη εταιρείας ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών ειδών.
Αγωνία για τους 13 χιλιάδες εργαζόμενους της αλυσίδας σούπερ Μαρινόπουλος η οποία, μετά τα συσσωρευμένα ταμειακά προβλήματα και τις άκαρπες προσπάθειες διάσωσής της, κατέθεσε αίτημα υπαγωγής στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα, λόγω της αδυναμίας της να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της, αλλά και το μπαράζ των διαταγών πληρωμής και των αναγκαστικών εκτελέσεων που στάλθηκαν τις τελευταίες εβδομάδες.
Κατά το πρώτο τρίμηνο το τουριστικό ρεύμα προς τη χώρα παρουσίασε μείωση της τάξης του 6,2%. Τα μηνύματα του πρώτου μήνα του καλοκαιριού σε ό,τι αφορά αφίξεις, πληρότητα επίσης δεν είναι ενθαρρυντικά. Αν η μείωση του πρώτου τριμήνου συνεχιστεί σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς η επίπτωση στο ΑΕΠ υπολογίζεται περί το 1%… Αν μόνο από τον τουρισμό, απ’ όπου αναμενόταν αύξηση προκύψει μείωση 1% τότε τα μαντάτα για την ύφεση το 2016 δεν είναι καθόλου καλά.
Μετά μια 10ετία εκτροφής της τουριστικής “φούσκας” η οποία τα τελευταία χρόνια εξομάλυνε τα μάλα τις συνέπειες της κρίσης, φέτος τα μηνύματα δεν είναι καλά.
Στην Ελλάδα οι μισθοί ξεκινάνε από τα 400 ευρώ και στην Ιρλανδία από τα 1.400. Η Ελλάδα παραμένει πρωταθλήτρια της ανεργίας στην Ευρώπη και η Ιρλανδία το αντίθετο. Η ιρλανδική οικονομία αναπτύχθηκε με τον απίστευτο ρυθμό 26,3% εξαιτίας μιας εκτίναξης στον αριθμό ξένων εταιρειών, κυρίως αμερικανικών, που μετέφεραν τη φορολογική τους έδρα το 2015 στη χώρα λόγω του χαμηλού φόρου που είναι 12,5%.
Αριθμοί λοιπόν με σαφή ένδειξη για το που πάει το πράγμα. Βεβαία από ένα σημείο και μετά ακόμα και οι αριθμοί χάνουν το νόημα τους. Γιατί ; Ίσως γιατί αυτό που ζούμε θυμίζει άμεσα το θρυλικό έργο του Σ.Μπεκετ : Περιμένοντας τον Γκοντο …
Δυο άνδρες, ο Βλαντιμίρ κι ο Εστραγκόν, συναντιούνται κοντά σε ένα δένδρο. Συζητάνε για διάφορα θέματα και ανακαλύπτουν ότι περιμένουν έναν άνδρα, που ονομάζεται Γκοντό. Όσο περιμένουν, εμφανίζονται άλλοι δυο, ο Πότζο και ο Λάκι: ο πρώτος πηγαίνει στην αγορά για να πουλήσει το δεύτερο, που είναι δούλος του. Ο Πότζο συζητάει με το Βλαντιμίρ και τον Εστραγκόν όσο ο Λάκι τους διασκεδάζει και στη συνέχεια φεύγουν. Στη συνέχεια, εμφανίζεται ένα αγόρι που λέει στο Βλαντιμίρ ότι είναι αγγελιαφόρος του Γκοντό: ο Γκοντό δε θα ‘ρθει σήμερα, αλλά σίγουρα θα έρθει αύριο. Αφού φύγει το αγόρι, οι δυο άνδρες αποφασίζουν να φύγουν, αλλά δεν μετακινούνται καθώς πέφτει η αυλαία.
Το επόμενο βράδυ, ο Βλαντιμίρ κι ο Εστραγκόν συναντιούνται ξανά κοντά στο δέντρο περιμένοντας τον Γκοντό. Εμφανίζονται ξανά ο Λάκι και ο Πότζο, μόνο που αυτή τη φορά ο πρώτος είναι μουγγός κι ο δεύτερος τυφλός. Ο Πότζο δε θυμάται τη συζήτηση με τους δυο άνδρες το προηγούμενο βράδυ, φεύγει μαζί με το Λάκι και οι δυο άνδρες συνεχίζουν να περιμένουν. Το αγόρι ξανάρχεται για να πει ότι ο Γκοντό δε θα ‘ρθει, αλλά επιμένει ότι δε μίλησε χτες με το Βλαντιμίρ. Οι δυο άνδρες αποφασίζουν να αυτοκτονήσουν, κρεμώμενοι από το δέντρο, αλλά αποτυγχάνουν, γιατί σαν “σχοινί” έχουν μόνο τη ζώνη του ενός. Αποφασίζουν να φύγουν, αλλά η αυλαία πέφτει και κανείς από τους δυο δεν έχει φύγει από τη θέση του.
Τι λέτε ; Σας θυμίζει κάτι ;
Ι.Α.Φ