Παράλληλα με την έκκληση για μεγαλύτερο προστατευτισμό, η αποτυχία αυτή θέτει μια σαφή και παρούσα απειλή για το οικονομικό μέλλον της ίδιας της Ευρώπης: η ΕΕ δεν δημιουργεί ούτε τις εταιρείες ούτε τις θέσεις εργασίας του αύριο. Ενώ το 60% των πιο πολύτιμων εταιρειών του κόσμου προέρχονται από την Αμερική, λιγότερο από 15% προέρχονται από την Ευρώπη – σε σχέση 30% πριν από μια δεκαετία. Και η Κίνα ανεβαίνει γρήγορα.
Με την ανεργία των νέων κοντά στο 20%, ο χρόνος εξαντλείται για τη μεταρρύθμιση της οικονομίας της ΕΕ, έτσι ώστε να δουλέψει και για τα 500 εκατομμύρια πολιτών της. Ο δημόσιος τομέας δεν μπορεί πλέον να παρέχει αυξανόμενο αριθμό θέσεων εργασίας, ενώ οι μεγάλες επιχειρήσεις δεν έχουν δημιουργήσει καθαρές νέες θέσεις εργασίας από την κρίση.
Ωστόσο, η Ευρώπη έχει περισσότερες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις από ό, τι έχει ανέργους. Οι πιο δυναμικές από αυτές έχουν δύο χρόνια ετήσια ποσοστά δημιουργίας θέσεων εργασίας πάνω από 40 τοις εκατό και σύνθετη ανάπτυξη 100 τοις εκατό. Οι δυνατότητες μετατροπής της ευρωπαϊκής οικονομίας είναι προφανείς.
Πρέπει να ασχοληθούμε με την επιδεινώμενη πορεία της Ευρώπης σε ότι αφορά την ανάπτυξη των δυναμικών νεοσύστατων επιχειρήσεων σε μεγάλες παγκόσμιες εταιρείες του αύριο. Το ευρωπαϊκό σύστημα χρηματοδότησης εταιρειών είναι αποτελεσματικό για μεγάλες εταιρείες που βασίζονται κυρίως στο χρέος για τη διαχείριση των υποχρεώσεών τους. Ωστόσο, είναι απολύτως ακατάλληλο για να βοηθήσει τις εταιρείες να είναι σε θέση να οδηγήσουν την οικονομική ανάπτυξη και να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας.
Οι δυναμικές νεοσύστατες επιχειρήσεις και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που λαμβάνουν τραπεζικό δάνειο πρέπει να δώσουν προτεραιότητα στη διαχείριση του χρέους ή της αθέτησης κινδύνου. Χρειάζονται μακροπρόθεσμες επενδύσεις, ώστε να μπορούν να χρησιμοποιήσουν το κεφάλαιο για την καινοτομία και την ανάπτυξη. Ωστόσο, ενώ 570 δισεκατομμύρια ευρώ από τα χρήματα των φορολογουμένων των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης χρησιμοποιήθηκαν πέρυσι για την επιδότηση φοροαπαλλαγμένου εταιρικού χρέους, κάθε ευρώ των ιδίων κεφαλαίων φορολογήθηκε έως και τέσσερις φορές.
Αυτή είναι μια σαφής εικόνα για το για ποιον δουλεύει αυτή τη στιγμή ο καπιταλισμός. Και η προκατάληψη του χρέους εξηγεί επίσης γιατί η αιτία της κρίσης ήταν η ίδια που ήταν πάντα – η υπερβολική μόχλευση στο τραπεζικό σύστημα.
Για να λειτουργήσει μια οικονομία για όλους, το κεφάλαιο πρέπει να ρέει από κάτω προς τα πάνω: από επενδυτές σε καινοτόμες και μικρές επιχειρήσεις, αντί να συγκεντρώνεται από πάνω προς τα κάτω, από την κεντρική τράπεζα προς μερικές τράπεζες και από εκεί σε κατεστημένες εταιρείες.
Επειδή εάν το αναπτυξιακό δυναμικό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων είναι σαφές, το δυναμικό του κεφαλαίου είναι ακόμα πιο σαφές. Η κεφαλαιαγορά του Λονδίνου για τις εταιρείες υψηλής ανάπτυξης, Aim, έχει συγκεντρώσει 114 δισεκατομμύρια ευρώ για σχεδόν 4.000 εταιρείες σε δύο δεκαετίες. Οι καταχωρημένες εταιρείες έχουν πενταπλάσια πιθανότητα να εξάγουν από τον εθνικό μέσο όρο. Καθώς οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι ιδιαίτερα καινοτόμες (οι χίλιες από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες στην Ευρώπη αριθμούν περίπου 8.000 εμπορικά σήματα και διπλώματα ευρεσιτεχνίας μεταξύ τους), δημιουργούν θέσεις εργασίας υψηλής ποιότητας, ενισχύοντας την παραγωγικότητα.
Καθώς οι ΗΠΑ αποκαλύπτουν μέτρα για την περαιτέρω τόνωση του κεφαλαίου, η Ευρώπη πρέπει να κινηθεί γρήγορα. Η ένωση των κεφαλαιαγορών είναι ζωτικής σημασίας. Θα απλοποιήσει την πρόσβαση σε πολλαπλές πηγές χρηματοδότησης για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένης της πρόσβασης σε κεφάλαια εκτός ΕΕ.
Παρά το Brexit, το Λονδίνο έχει να διαδραματίσει ζωτικό ρόλο. Πέρυσι, το 76% των κεφαλαίων που συγκεντρώθηκαν στις ευρωπαϊκές αναπτυσσόμενες αγορές ήταν στον Aim, με κεφαλαιοποίηση της αγοράς κατά μέσο όρο περίπου 100 εκατ. ευρώ. Το πανευρωπαϊκό πρόγραμμα ανάπτυξης επιχειρήσεων – Elite – βοηθά εκατοντάδες εταιρείες με προοπτικές υψηλής ανάπτυξης να αναπτύξουν και να αποκτήσουν πρόσβαση σε κεφάλαια, ενώ το παγκόσμιο απόθεμα ρευστότητας για εκκαθάριση εξοικονομεί δισεκατομμύρια στους πελάτες σε ρυθμιστικό κεφάλαιο (που μπορεί να αναπτυχθεί στην πραγματική οικονομία).
Αναβαθμίζοντας το φορολογικό σύστημα ώστε να δοθεί μια ευκαιρία στις εναλλακτικές λύσεις για τη χρηματοδότηση του χρέους, μπορούμε να οδηγήσουμε την οικονομική ανάπτυξη, αλλά με έναν τρόπο που ωφελεί τους πολλούς, όχι τους λίγους – σώζοντας τελικά τον ίδιο τον καπιταλισμό. Η Ευρώπη θα κριθεί με βάση την ικανότητά της να δημιουργεί θέσεις εργασίας για τους πολίτες της.