Ένας λόγος είναι ότι η βορειοκορεάτικη οικονομία βελτιώνεται περισσότερο από ό, τι είναι κοινώς αντιληπτό – και αυτό θα κάνει τον επηρεασμό της συμπεριφοράς της μέσω εμπορικών φραγμών όλο και πιο δύσκολο.
Η σημερινή προσέγγιση των κυρώσεων βασίζεται εν μέρει στην υπόθεση ότι η οικονομία της Βόρειας Κορέας είναι σοσιαλιστικός εφιάλτης, αλλά αυτό δεν είναι πλέον αλήθεια. Παρ’ ότι η χώρα εξακολουθεί να είναι φτωχή, το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της αυξήθηκε κατά 3,9% το 2016, σε περίπου 28,5 δισεκατομμύρια δολάρια, με τον ταχύτερο ρυθμό σε 17 χρόνια. Οι μισθοί αυξήθηκαν γρήγορα και το ΑΕΠ ανά κάτοικο είναι τώρα ίσο με τη Ρουάντα, ένα αφρικανικό οικονομικό υπόδειγμα.
Αυτή η πρόοδος οφείλεται εν μέρει στο συνεχιζόμενο εμπόριο με την Κίνα, η οποία παραμένει απρόθυμη να γίνει αυστηρότερη με τη γείτονά της, παρά τις εκκλήσεις για αυστηρότερες κυρώσεις. Αν και η Κίνα συμφώνησε τον Φεβρουάριο να απαγορεύσει τις εισαγωγές άνθρακα από τη Βόρειο Κορέα, οι εισαγωγές σιδήρου σημείωσαν άνοδο και το συνολικό εμπόριο αυξήθηκε κατά 10,5% το πρώτο εξάμηνο του έτους στα 2,55 δισεκατομμύρια δολάρια.
Ταυτόχρονα, οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις που έγιναν το 2011 έχουν τεθεί σε ισχύ, επιτρέποντας στους διαχειριστές εργοστασίων να καθορίζουν τους μισθούς, να βρίσκουν τους δικούς τους προμηθευτές και να προσλαμβάνουν και να απολύουν τους εργαζόμενους. Οι κολεκτίβες των γεωργικών εκμεταλλεύσεων έχουν αντικατασταθεί από ένα οικογενειακό σύστημα διαχείρισης, το οποίο έχει οδηγήσει σε πολύ μεγαλύτερες συγκομιδές. Η κυβέρνηση έχει μάλιστα φτάσει να ανέχεται τις ιδιωτικές επιχειρήσεις σε περιορισμένη βάση.
Τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά. Οι πλανόδιοι πωλητές, κάποτε σπάνιοι, είναι πλέον συνηθισμένο θέαμα στην Πιονγκγιάνγκ. Ορισμένες γειτονιές διαθέτουν καινούργιες πολυτελείς πολυκατοικίες, μοντέρνα σούπερ μάρκετ, μοντέρνα καταστήματα και δρόμους γεμάτου με Mercedes-Benz και BMW. Αν και η κυβέρνηση αρνείται να εγκαταλείψει το παλαιό σοσιαλιστικό σύστημα, τα στοιχεία είναι αναμφισβήτητα: υπό ορισμένες εκτιμήσεις, ο ιδιωτικός τομέας αντιπροσωπεύει πλέον το ήμισυ του ΑΕΠ.
Εν τω μεταξύ, δεδομένης της διαδεδομένης φτώχειας της χώρας, οι απλές βελτιώσεις στη γεωργία και τη διαχείριση των φυσικών καταστροφών αρκούν για να επιφέρουν σημαντική νέα ανάπτυξη. Τα εντυπωσιακά κέρδη του ΑΕΠ που σημειώθηκαν το περασμένο έτος οφείλονταν σε μεγάλο βαθμό στην ανάκαμψη από την ξηρασία το 2015.
Για τους βορειοκορεάτες, η άνοδος του βιοτικού επιπέδου είναι προφανώς θετική. Το πρόβλημα είναι ότι η οικονομία εξακολουθεί να έχει πολλά περιθώρια ανάπτυξης, μέχρι την περαιτέρω πρόοδο που θα απαιτήσει την άρση των εμπορικών φραγμών. Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούσαν να περάσουν χρόνια προτού οι νέες κυρώσεις γίνουν αρκετά επώδυνες ώστε να προκαλέσουν μια σημαντική αλλαγή στη συμπεριφορά. Μέχρι τότε, η ιδεολογία της αυτοδυναμίας του έθνους, γνωστή ως juche, φαίνεται σχεδόν εύλογη.
Ο Κιμ Γιονγκ Ουν, ο δικτάτορας της Βόρειας Κορέας, φαίνεται να προσπαθεί να μιμηθεί τον Παρκ Τζονγκ-χούι της Νότιας Κορέας ή τον Ντενγκ Σιαοπίνγκ της Κίνας – δηλαδή ως οικονομικός μεταρρυθμιστής με σιδερένια πυγμή. Παρά τις αχαλίνωτες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο Παρκ παραμένει ψηλά στη μνήμη πολλών νοτιοκορεατών καθώς έφερε τη χώρα σε οικονομική ωριμότητα. Ο Ντενγκ είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για την μετατροπή της Κίνας στην οικονομική δύναμη που είναι σήμερα. Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς ότι εάν το πυρηνικό οπλοστάσιο του Κιμ κρατήσει τον στρατό των ΗΠΑ σε απόσταση για αρκετό καιρό, έχει την ευκαιρία για παρόμοια κληρονομιά.
Φυσικά, εξακολουθεί να αντιμετωπίζει μερικές τεράστιες προκλήσεις, μεταξύ άλλων την απομόνωση από το παγκόσμιο σύστημα εμπορίου. Στενόμυαλοι απαράτσικ ενδέχεται να αντιταχθούν σε περαιτέρω μεταρρυθμίσεις, ένας πλουσιότερος πληθυσμός μπορεί να αμφισβητήσει τη νομιμότητα της κομμουνιστικής κυριαρχίας σε μια ολοένα και πιο καπιταλιστική κατάσταση και οι φούσκες της αγοράς θα μπορούσαν να αποδειχθούν αποσταθεροποιητικές. Ωστόσο, η Βόρεια Κορέα, αν και βρέθηκε αντιμέτωπη με πειστικές πιέσεις και περιορισμένους πόρους, έχει επιτύχει σταθερά τους στόχους της για χρόνια. Η περαιτέρω οικονομική ανάπτυξη είναι πιθανό μόνο να βοηθήσει.