Ένα κομμάτι παραμένει αποφασισμένη για την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ έως τον Μάρτιο του 2019, ανεξάρτητα από το κόστος. Μία (σχετικά) σιωπηρή πλειοψηφία των υπουργών έχει πιέσει για μια λογική μετάβαση προς το συμφέρον των επιχειρήσεων και της οικονομίας.
Αυτό είναι το σκηνικό της παρέμβασης του Μπόρις Τζόνσον με τη μορφή ενός άρθρου 4000 λέξεων για το Brexit και το μέλλον της Βρετανίας. Το κείμενο του υπουργού Εξωτερικών υποστηρίζει ότι είναι εποικοδομητική συμβολή στις διαπραγματεύσεις για το Brexit. Στην πραγματικότητα, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια απροκάλυπτη προσπάθεια για την ηγεσία του Συντηρητικού Κόμματος.
Η χρονική στιγμή είναι ιδιαίτερα αταίριαστη, έρχεται την επόμενη μέρα μετά από μια αποτυχημένη τρομοκρατική επίθεση στο Λονδίνο και μια εβδομάδα πριν από τη σημαντική ομιλία της πρωθυπουργού για το Brexit στη Φλωρεντία της Ιταλίας.
Ο κ. Τζόνσον μπορεί να ισχυριστεί ότι η κυβέρνηση της κυρίας Μέι δεν έχει κάνει τίποτα για να διαμορφώσει ένα αισιόδοξο όραμα για τη ζωή μετά την ΕΕ. Οι αναφορές των Συντηρητικών σε μια «Παγκόσμια Βρετανία» είναι καλοπροαίρετες, αλλά κενές. Παρ’ όλες τις ορθολογικές προσδοκίες, ο Τζέρεμι Κόρμπιν, ένας σοσιαλιστής της δεκαετίας του 1970, έχει τοποθετήσει τον εαυτό του και το Εργατικό Κόμμα της αντιπολίτευσης ως φορείς της αλλαγής.
Ωστόσο, η συμβολή του κ. Τζονσον στη συζήτηση είναι στην καλύτερη περίπτωση επιπόλαιοη, στη χειρότερη περίπτωση ανέντιμη. Παραθέτοντας το άρθρο του στη Daily Telegraph, «αυτή η χώρα θα επιτύχει στη νέα μας εθνική επιχείρηση και θα πετύχει με δύναμη». Θέλει να περιορίσει την ξένη ιδιοκτησία σπιτιών, αλλά υπερασπίστηκε σθεναρά τέτοιες συμφωνίες όταν ήταν δήμαρχος του Λονδίνου. Και επανέλαβε την ψευδή υπόσχεση για επιπλέον 350 εκατομμύρια λίρες για την Εθνική Υπηρεσία Υγείας μόλις η Βρετανία εξοικονομεί τις συνεισφορές της στον προϋπολογισμό της στην ΕΕ.
Η Αρχή Στατιστικών του Ηνωμένου Βασιλείου τον κατηγόρησε σωστά για νέα κατάχρηση των επίσημων στατιστικών στοιχείων. Η Βρετανία δε θα απολαύσει ξαφνική ταμειακή εισροή αφού εγκαταλείψει την ΕΕ. Ενώ κάποιοι από τους συναδέλφους του Brexiters στο υπουργικό συμβούλιο – ο Ντέιβιντ Ντέιβις, ο υπουργός του Brexit, για παράδειγμα – κατανοούν την πραγματικότητα ενός λογαριασμού διαζυγίου της ΕΕ, ο κ. Τζόνσον βρίσκεται στη χώρα του φανταστικού.
Το Συντηρητικό κόμμα βρίσκεται σε διχασμό για την Ευρώπη από τη συνθήκη του Μάαστριχτ του 1992. Οι απόψεις του κ. Τζόνσον μετατοπίστηκαν σύμφωνα με τους επικρατούντες πολιτικούς ανέμους και τις δικές του πιθανότητες προόδου στο κόμμα. Ένας διεθνιστής ως προς το ένστικτο, έχει φτάσει από τα ψυχαγωγικά σχόλια ως ανταποκριτής της The Daily Telegraph στις Βρυξέλλες σε απρόθυμο Leaver όταν ακολούθησε τον Μάικλ Γκοβ και τον Νάιτζελ Φάραντζ κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του δημοψηφίσματος του 2016. Πολλοί πιστεύουν ότι η παρουσία του έκρινε το τελικό αποτέλεσμα.
Η τελευταία παρέμβασή του είναι βαθιά αυτοεξυπηρετούμενη. Η ομιλία της κ. Μέι στη Φλωρεντία είχε σκοπό να κινητοποιήσει τις συνομιλίες του Brexit. Μια υπόσχεση για μια αξιοπρεπή προκαταβολή στον λογαριασμό διαζυγίου θα μπορούσε να έχει ξεκλειδώσει συνομιλίες σχετικά με τις μελλοντικές σχέσεις του Ηνωμένου Βασιλείου με την ΕΕ. Οι διαπραγματεύσεις για το Brexit είναι οι πιο πολύπλοκες των τελευταίων 50 ετών. Αντιμετωπίζονται καλύτερα με σχολαστική προετοιμασία και όχι με ρητορική.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα ως υπουργός Εξωτερικών, λέγεται ότι ο κ. Τζόνσον αισθανόταν φυλακισμένος σε χρυσό κλουβί. Ένας φυσικός σόουμαν και τεχνίτης του λόγου, βρήκε τη διπλωματική ζωή ιδιαίτερα δύσκολη. Με τη σημερινή του μορφή, ο κ. Τζόνσον θα πρέπει να εγκαταλείψει τις προθέσεις του για το ανώτατο γραφείο και να επανέλθει στην τέχνη που τον έχει υπηρετήσει τόσο καλά ως τώρα.