Με την αποτυχία της Banco Popular, και έπειτα μερικών ιταλικών τραπεζών, έχουν τεθεί νέα προηγούμενα. Οι θεσμικοί επενδυτές είτε υπέστησαν σοβαρές ζημίες είτε εξοστρακίστηκαν, ενώ οι τοπικοί ομολογιούχοι «πουλήθηκαν εσφαλμένα» τίτλους και πήραν όλα τα χρήματά τους πίσω. Πόσο βολικό. Η πραγματικότητα είναι ότι οι συμβάσεις των τραπεζών στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχουν πλέον νόημα. Μπορείτε να τις διαβάσετε, αλλά δεν μπορείτε να τις εμπιστευτείτε, δεδομένου ότι είναι ελάχιστα περισσότερο από αποξηραμένο μελάνι σε χαρτί.
Εάν τα τραπεζικά ομόλογα μπορούν να «πωληθούν εσφαλμένα», τότε γίνεται φανερό ότι οτιδήποτε σε οποιαδήποτε τράπεζα μπορεί να αλλάξει για πολιτικούς σκοπούς. Δεν υπάρχει κανένας «κανόνας δικαίου», ή «σωστή διαδικασία», και δεν υπάρχει κανένας τρόπος να γνωρίζετε τι αγοράζετε. Και αν η ΕΕ μπορεί να το κάνει αυτό με τις τράπεζες, τότε μπορούν να το κάνουν αυτό με οποιαδήποτε άλλη επιλογή. Η «κακή πώληση» θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε κρατικά χρέη ή σε εταιρικό χρέος ή στο χρέος της ίδιας της ΕΕ. Η «λάθος πώληση» έχει ατελείωτες δυνατότητες.
Η ΕΕ, λόγω των ενεργειών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οδήγησε επίσης μεγάλο μέρος του δημόσιου χρέους των κρατών μελών της σε περιοχές με αρνητική απόδοση. Η Γερμανία, η Γαλλία και η Ολλανδία έχουν πενταετή ομόλογα που αποδίδουν λιγότερο από το μηδέν. Αυτό συμβαίνει ακόμα και όταν τα πενταετή αμερικανικά κρατικά ομόλογα αποφέρουν περίπου 1,90 τοις εκατό ή 2,22 ποσοστιαίες μονάδες περισσότερο από ό, τι παρόμοιας διάρκειας γερμανικά ομόλογα.
Αν αυτό δεν είναι συγκλονιστικό, τότε εξετάστε τα ευρωπαϊκά ομόλογα υψηλής απόδοσης. Ο Δείκτης Υψηλής Απόδοσης της Bank of America Merrill Lynch έχει τώρα απόδοση 2,30%. Αυτό είναι ακριβώς το ίδιο με αμερικανικό δεκαετές κρατικό ομόλογο. Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης 2008-2009, ο δείκτης είχε απόδοση περίπου 25%. Αυτή η σύγκλιση δείχνει πώς τα έθνη της Ευρώπης εμπλέκονται πολύ περισσότερο με τις τράπεζες και τις εταιρείες διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Ο Σοσιαλισμός φαίνεται να κρατεί καλά στην ήπειρο.
Οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη «ενθαρρύνουν» τα χρηματοπιστωτικά τους ιδρύματα να αγοράσουν εταιρικό χρέος. Αλλά καταλαβαίνετε ότι οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη μπορούν να κατευθύνουν χρήματα μέσα και έξω από τα θεσμικά όργανα και να το κάνουν με μεγάλη συχνότητα. Στην πραγματικότητα, η λέξη «ενθαρρύνει» στην πραγματικότητα σημαίνει «αναγκάζει» στην ήπειρο όταν πρόκειται για νομισματικά θέματα αυτού του είδους.
Η κατάσταση αυτή δεν προκλήθηκε μόνο από την ΕΚΤ και την εκτύπωση χρημάτων, γεγονός που την άφησε με περισσότερα περιουσιακά στοιχεία του ισολογισμού από ό, τι ακόμη και η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ. Η «ενθάρρυνση» των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων έχει επίσης μεταφέρει ομόλογα υψηλής απόδοσης σε ένα είδος αδιεκδίκητης γης όπου ο μηχανισμός καθορισμού των κινδύνων έχει αθετήσει την κρατική παρέμβαση.
Κανείς σώφρων πριν από 10 χρόνια δε θα πίστευε ότι θα είχαμε αρνητικά επιτόκια και παρόλα αυτά, σχεδόν 10 δισεκατομμύρια δολάρια ομόλογα παγκοσμίως βρίσκονται τώρα σε αυτό το σημείο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ό,τι κάνει η Fed έχει κάποια σημασία, αλλά αυτό δεν είναι τόσο σημαντικό όσο οι ενέργειες άλλων κεντρικών τραπεζών. Αυτή η νιρβάνα χαμηλών αποδόσεων, ή και καθόλου αποδόσεων, για τις κυρίαρχες κυβερνήσεις είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα, καθώς μπορούν να χρηματοδοτήσουν κοινωνικά προγράμματα με σχεδόν κανένα κόστος.
Το ίδιο αυτό όνειρο, ωστόσο, είναι εφιάλτης για τους επενδυτές καθώς πληρώνουν διάφορους δανειολήπτες για το προνόμιο να κρατούν τα χρήματά τους σε ένα είδος χώρας των θαυμάτων. Η Ευρώπη έχει πέσει στο λαγούμι του λαγού και έχει πάρει και το μπλε και το λευκό χάπι και έχει γίνει εθισμένη στη χαρά του να μην πληρώνει τίποτα, ή σχεδόν τίποτα, σχεδόν για όλα.
Τώρα, η υπηρεσία Moody’s Investors Service σημειώνει ότι η κλιμάκωση των συγκρούσεων και των εντάσεων σχετικά με την ψήφο ανεξαρτησίας της Καταλονίας έχει αρνητικές συνέπειες στην πίστωση για την Ισπανία, επειδή περιπλέκουν τη διαδικασία νομοθετικής ρύθμισης, συμπεριλαμβανομένου ενός προϋπολογισμού για το 2018. Ο επικεφαλής της καταλανικής κυβέρνησης ανακοίνωσε ότι η περιοχή πιθανώς θα δηλώσει την ανεξαρτησία της το νωρίτερο αυτό το Σαββατοκύριακο. Οι τιμές των ισπανικών τραπεζικών τίτλων δέχονται χτυπήματα μαζί με το δημόσιο χρέος.
Υπάρχουν σημαντικές επιπτώσεις όχι μόνο για την Ισπανία, αλλά και για την ΕΕ, καθώς η Ισπανία μπορεί κυριολεκτικά να χωριστεί. Ένας ακόμη λόγος να σκεφτούμε προσεκτικά τις ευρωπαϊκές επενδύσεις. Αυτό μπορεί να είναι ένα κακό όνειρο, που γίνεται πραγματικότητα.