Ωστόσο, δεν επιθυμούν αυτή η τιμή να είναι υπερβολική. Τι πρέπει λοιπόν να θέλουν; Η απάντηση είναι μια συμφωνημένη έξοδο, μια ομαλή μετάβαση και μια τελική ρύθμιση που διατηρεί όσο το δυνατόν περισσότερα από αυτό που έχει τώρα το Ηνωμένο Βασίλειο. Εάν γίνει έτσι, οι διαπραγματεύσεις πρέπει να προχωρήσουν. Η απαραίτητη προϋπόθεση για αυτό είναι να προσφέρει περισσότερα χρήματα. Αυτό είναι ένα τίμημα που αξίζει να πληρωθεί.
Οι Brexiters θα πρέπει να θυμούνται ότι οι Remainers αντιπροσώπευαν σχεδόν το ήμισυ του εκλογικού σώματος. Για να θεραπεύσουν την εγχώρια ρήξη, θα πρέπει να θέλουν μια καλή συμφωνία μετά το Brexit. Επιπλέον, η ΕΕ μοιράζεται τις ίδιες αξίες και, λόγω της εγγύτητάς της, τα περισσότερα από τα συμφέροντα για την ασφάλεια. Το άνοιγμα μιας βαθιάς και ενδεχομένως μόνιμης διάρρηξης με την υπόλοιπη ΕΕ δεν μπορεί να είναι προς το συμφέρον του Ηνωμένου Βασιλείου. Τέλος, η ΕΕ είναι γείτονας και θα παραμείνει ο σημαντικότερος οικονομικός εταίρος του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ορισμένοι οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι ούτε η εγγύτητα ούτε η ευνοϊκή πρόσβαση στην αγορά έχουν μεγάλη σημασία. Ωστόσο, το εμπόριο αγαθών των ΗΠΑ με την ΕΕ (μείον το Ηνωμένο Βασίλειο) είναι σχεδόν το ίδιο με το Ηνωμένο Βασίλειο, αν και η οικονομία της είναι επτά φορές μεγαλύτερη. Τι εξηγεί αυτό; Η απάντηση είναι η εγγύτητα και το γεγονός ότι το Ηνωμένο Βασίλειο βρίσκεται μέσα στην τελωνειακή ένωση και στην ενιαία αγορά, αντί να διαπραγματεύεται με όρους που έχουν συμφωνηθεί στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου.
Επιπλέον, το 48% των βρετανικών εξαγωγών μεταφέρθηκε στην υπόλοιπη ΕΕ το 2016. Οι εξαγωγές προς τις ΗΠΑ, μια ακόμη μεγαλύτερη οικονομία από την υπόλοιπη ΕΕ, ήταν μόνο το 16% των συνολικών εξαγωγών. Η Κίνα πήρε το 5%. Ο Καναδάς, η Ιαπωνία, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία και η Νότια Κορέα μαζί πήραν 6 τοις εκατό. Απόσταση και πρόσβαση στην αγορά. Και στα δύο σημεία, το Ηνωμένο Βασίλειο θα χάσει μια αναντικατάστατη συμφωνία μετά το Brexit.
Η επίτευξη συμφωνίας που διατηρεί καλές σχέσεις και όσο το δυνατόν μεγαλύτερη πρόσβαση στις αγορές της ΕΕ είναι αυτονόητα προς το εθνικό συμφέρον του Ηνωμένου Βασιλείου. Επιπλέον, ακόμη και με την καλύτερη βούληση στον κόσμο, θα είναι δύσκολο να οργανωθεί μια ομαλή μετάβαση προς διαπραγμάτευση με όρους του ΠΟΕ, εγκαίρως ώστε να τηρηθεί η προθεσμία του Μαρτίου 2019. Αλλά η βούληση δεν μπορεί να είναι η καλύτερη αν το Ηνωμένο Βασίλειο αποχωρίσει αφήνοντας ζωτικούς στόχους της ΕΕ – οι οικονομικές υποχρεώσεις του Ηνωμένου Βασιλείου, η μεταχείριση των υπηκόων της ΕΕ που κατοικούν στο Ηνωμένο Βασίλειο και της Ιρλανδίας – όχι μόνο ανεπίλυτους, αλλά και αποκηρυγμένους. Η άποψη ότι το αποτέλεσμα «χωρίς συμφωνία» έχει νόημα, για τους Brexiters, είναι σίγουρα ανόητη.
Πρέπει σύντομα να σημειωθεί πρόοδος. Το αργότερο που μπορεί να επιτευχθεί μια συμφωνία που θα καλύπτει το διαζύγιο, τη μετάβαση και τα περιγράμματα της τελικής σχέσης είναι περίπου σε έναν χρόνο από τώρα. Ακόμα και αυτό θα ήταν πολύ αργά για τις επιχειρήσεις, οι οποίες πρέπει να γνωρίζουν στις αρχές του 2018 τι θα συμβεί μετά τον Μάρτιο του 2019. Για να φτάσουμε εκεί, πρέπει να επιτευχθεί αρκετή πρόοδος στα ζητήματα του διαζυγίου μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, ώστε η ΕΕ να προχωρήσει σε θέματα μελλοντικής σχέσης.
Η πρόοδος στο διαζύγιο είναι επίσης ζωτικής σημασίας για το Ηνωμένο Βασίλειο. Δεν είναι προς το συμφέρον του Ηνωμένου Βασιλείου να αφήσει την τύχη των πολιτών της ΕΕ που διαμένουν στη Βρετανία ή των βρετανών πολιτών που διαμένουν στην ΕΕ σε εκκρεμότητα. Οι άνθρωποι που πήγαν για να εργαστούν με καλή πίστη δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως πιόνια. Κάτι τέτοιο είναι βέβαιο ότι θα βλάψει το Ηνωμένο Βασίλειο. Ομοίως, οι προοπτικές ευημερίας στη Βόρεια Ιρλανδία, και ίσως ακόμη και της ειρήνης, μπορεί να διακυβεύονται. Αυτό, σίγουρα, είναι ένα ζωτικό βρετανικό συμφέρον.
Είναι αλήθεια ότι, για να σημειώσει πρόοδο, το Ηνωμένο Βασίλειο ίσως πρέπει να προσφέρει μια εφάπαξ πληρωμή 20-40 δισεκατομμυρίων ευρώ υψηλότερη απ’ ότι έχει προσφέρει μέχρι σήμερα η πρωθυπουργός Τερέζα Μέι. Ωστόσο, ακόμη και το σύνολο των 60 δισεκατομμυρίων ευρώ θα ήταν μόνο το 2,5% του βρετανικού ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Ο δανεισμός αυτού του ποσού θα αυξήσει το δημόσιο χρέος μόνο κατά 3%. Το Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί τώρα να δανειστεί αυτά τα χρήματα με σχεδόν μηδενικά πραγματικά επιτόκια και στη συνέχεια να το αποσβέσει για δεκαετίες.
Η απλή αλήθεια είναι ότι όχι μόνο το Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί να καταφέρει να πραγματοποιήσει αυτήν την πληρωμή, να δημιουργήσει καλή θέληση και να προχωρήσει στις διαπραγματεύσεις, αλλά δεν έχει και την πολυτέλεια να μην το κάνει. Οι οικονομικές και δημοσιονομικές απώλειες από μια χαοτική έξοδο την ΕΕ σίγουρα θα συσσωρευτούν σε πολύ μεγαλύτερο ποσό. Ενώ η ομαλή μετάβαση και η τελική διαπραγμάτευση παραμένουν μεγάλες προκλήσεις, πρέπει να προχωρήσουμε σε αυτές τις συζητήσεις και πρέπει να το πράξουμε τώρα. Αυτό είναι προς το συμφέρον του Ηνωμένου Βασιλείου. Αυτό πρέπει να αναγνωριστεί.
Ας υποθέσουμε ότι το Brexit πρόκειται πραγματικά να συμβεί. Αυτό που έχει σημασία τότε είναι το πώς. Ένας Brexiter θα ήθελε οι άνθρωποι να κοιτάζουν πίσω σε αυτό το γεγονός ως μια καλά εκτελούμενη, ομαλή και αρμονική διαδικασία που προστατεύει τα ζωτικά οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα της χώρας. Αυτό σημαίνει ότι και οι Brexiters θα πρέπει να επιθυμούν μια συμφωνία. Με τη σειρά τους, αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να θέλουν να προχωρήσουν τώρα και να συζητήσουν το ζωτικό θέμα των μελλοντικών σχέσεων.
Το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να κάνει μια γενναιόδωρη προσφορά, η οποία θα προσδιορίζει τη φύση των υποχρεώσεών του, με την τελική συμφωνία για τα ακριβή ποσά να εξαρτάται από την πρόοδο στο εμπόριο. Οι συνομιλίες δεν πρέπει να καταρρέουν λόγω των χρημάτων. Δεν πρέπει να χάσουμε όσα έχουμε για λίγες δεκάρες.