Το απροσδόκητα αποφασιστικό αποτέλεσμα του επιτρέπει να εδραιώσει τη θέση του ως ένας από τους σημαντικότερους πρωθυπουργούς στην μεταπολεμική ιστορία της Ιαπωνίας. Αυτή θα είναι η τρίτη του θητεία. Υποθέτοντας ότι είναι η τελευταία του, το ερώτημα τώρα είναι τι θα επιλέξει να κάνει την κληρονομιά του.
Ο έλεγχος του κοινοβουλίου δίνει στον κ. Άμπε μια αξιοζήλευτη πλατφόρμα από την οποία θα εδραιώσει και θα βελτιώσει την οικονομική πολιτική που έχει πάρει το όνομά του – Abenomics – για την τόνωση της ανάπτυξης. Την ίδια στιγμή, η υπερπλειοψηφία που κέρδισε το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό κόμμα του, δίνει στον πρωθυπουργό εντολή να τροποποιήσει το ειρηνευτικό σύνταγμα, το οποίο ήταν πάντα μεταξύ των πιο πολύτιμων μακροπρόθεσμων στόχων του.
Σε ισχύ από το 1947, όταν η Ιαπωνία ήταν ακόμη υπό αμερικανική κατοχή, το σύνταγμα συνέβαλε στο να διασφαλίσει ότι οι λεγόμενες ιαπωνικές δυνάμεις αυτοάμυνας δεν έχουν ρίξει ούτε ένα πυροβολισμό από τότε. Πολλά μέλη του ιαπωνικού πληθυσμού είναι νευρικά για την τροποποίηση ενός κειμένου που συνέβαλε στη διατήρηση της ειρήνης για τόσο μακρά περίοδο.
Ανησυχούν, επίσης, ότι η άρση του άρθρου 9, το οποίο απαγορεύει τον πόλεμο ως μέσο επίλυσης διεθνών διαφορών, θα στείλει ένα προκλητικό μήνυμα στην Κίνα και σε άλλα ασιατικά έθνη που φοβούνται την αναζωπύρωση του ιαπωνικού μιλιταρισμού σε περίοδο έντονης έντασης στην κορεατική χερσόνησο και στις Ασιατικές θάλασσες. Η αντίθεση στην αλλαγή δημιουργείται επίσης εν μέρει από φόβους ότι η χώρα ενδέχεται να μπει στον πειρασμό να ξεκινήσει επικίνδυνες στρατιωτικές περιπέτειες παράλληλα με τις ΗΠΑ.
Ωστόσο, η ιαπωνική αμυντική πολιτική ήδη εκτείνεται πολύ πέρα από ό, τι επιτρέπει το σύνταγμα τεχνικά. Παρόλο που το άρθρο 9 απαγορεύει τη διατήρηση των ενόπλων δυνάμεων με τη δυνατότητα να πολεμήσουν, η Ιαπωνία έχει ακριβώς αυτό. Ο στρατός της, και ιδιαίτερα ο στόλος της, είναι μεταξύ των πιο εξελιγμένων στον κόσμο. Οι νόμοι περί ασφαλείας που ψηφίστηκαν πριν από δύο χρόνια επιτρέπουν στη χώρα να πολεμήσει παράλληλα με τις ΗΠΑ σε συγκρούσεις που θεωρείται ότι έχουν σημαντική επιρροή στην Ιαπωνία.
Επομένως, το σύνταγμα είναι κάτι αναχρονιστικό. Είναι θεμιτό η κυβέρνηση να θέλει να το προσαρμόσει ώστε να συμμορφώνεται με τις νέες πραγματικότητες. Η εμφάνιση μιας πιο δυναμικής Κίνας έχει αλλάξει το περιβάλλον ασφάλειας της Ιαπωνίας. Επίσης, πιο επιτακτικά, υπάρχει η απειλή από τη Βόρεια Κορέα, οπλισμένη με πυρηνική βόμβα και η οποία εκτόξευσε πυραύλους πάνω από την Ιαπωνία τους τελευταίους μήνες.
Ωστόσο, ο κ. Άμπε θα έκανε σωστά να προχωρήσει με προσοχή. Για να διατηρήσει την επεκτατική οικονομική του στάση εν όψει εκκλήσεων από τις επιχειρήσεις να επικεντρωθεί στη συγκράτηση του χρέους και των ελλειμμάτων, θα χρησιμοποιήσει σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο. Ακόμη και με την πλειοψηφία των δύο τρίτων, η τροποποίηση του συντάγματος θα είναι χρονοβόρα απόσπαση της προσοχής από αυτό. Επιπλέον, η πλειοψηφία του LDP επισκιάζει μια χαμηλή προσέλευση και την εμφάνιση μιας νέας αντιπολίτευσης, των Συνταγματικών Δημοκρατών, οι οποίοι αντιτάσσονται στην αλλαγή της ειρηνευτικής ρήτρας.
Για να επιτευχθεί η αλλαγή θα απαιτηθεί η υποστήριξη και των δύο σωμάτων της βουλής, και πρέπει επίσης να υποβληθεί σε εθνικό δημοψήφισμα – το οποίο δεν είναι εγγυημένο ότι θα κερδίσει η κυβέρνηση. Αν το χειριστεί αδέξια, θα μπορούσε να τροφοδοτήσει την ένταση στην περιοχή, ειδικά εάν η Κίνα πιστεύει ότι απειλούνται τα συμφέροντά της. Επομένως, ο κ. Άμπε θα πρέπει να τιθασεύσει τα πιο έντονα ένστικτά του.
Ναι, η Ιαπωνία δικαιολογείται να τροποποιήσει το σύνταγμά της για να αντικατοπτρίζει καλύτερα ένα μεταβαλλόμενο περιβάλλον ασφάλειας. Αλλά οι τροποποιήσεις θα πρέπει να είναι τέτοιες ώστε η πλειοψηφία των Ιαπώνων να τις υποστηρίξει. Εάν το επιτύχει αυτό, θα έχει εκπληρώσει τις προσωπικές του φιλοδοξίες χωρίς να διαταράξει την ειρήνη που έχουν απολαμβάνουν τόσα χρόνια οι ιάπωνες.