Δυστυχώς, αυτό δεν θα κάνει πολλά για να άρει την επιδείνωση της πολιτικής και της οικονομίας της Βραζιλίας.
Καταρχάς, δεν είναι η τελευταία λέξη: ο Λούλα μπορεί να προσφύγει και πάλι και αντιμετωπίζει κατηγορίες σε άλλες υποθέσεις, ακόμη και αν πετύχει νέα προσφυγή. Εν τω μεταξύ, η Βραζιλία έχει τις εκλογές που αναμένονται τον Οκτώβριο, και ο Λούλα ηγείται των δημοσκοπήσεων. Μέσα από την αβεβαιότητα σχετικά με τη μοίρα του, οι ψηφοφόροι είναι κατακερματισμένοι. Το μόνο που τους ενώνει είναι οικονομική απογοήτευση και η απογοήτευση με τη δημοκρατία.
Η αναταραχή που παρακολουθεί την ακρόαση και την ετυμηγορία του Λούλα – πλήρης, με κλείσιμο εναέριου χώρου και σκοπευτές στην οροφή – επιβεβαιώνει την πόλωση της Βραζιλίας. Και παρόλο που ο Λούλα ευνοείται στις δημοσκοπήσεις, αντλώντας το 36% των ψήφων, σχεδόν το 39% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι δεν θα τον ψήφιζε υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Μια περιφερειακή δημοσκόπηση του 2017 δεν βρήκε κανένα λατινοαμερικανικό έθνος περισσότερο δυσαρεστημένο με τη δημοκρατία. Το μίασμα της διαφθοράς που έχει κατακλύσει τους πολιτικούς και τα στελέχη της έχει οδηγήσει τους ψηφοφόρους σε ανορθόδοξες επιλογές: το Νο 2 στον αγώνα, για παράδειγμα, είναι ο Ζαΐρ Μπολσονάρο, ένας δεξιός πρώην στρατιωτικός καπετάνιος γνωστός για φλεγμονώδεις εκρήξεις για φυλετικά θέματα, βασανιστήρια, την ομοφυλοφιλία και την επιβολή του νόμου.
Ο Πρόεδρος Μικέλ Τεμέρ ανέλαβε τα καθήκοντά του κάτω από συννεφιασμένες συνθήκες, αντικαθιστώντας την εκδιωχθείσα Ντίλμα Ρούσεφ, παρακάμπτοντας στη συνέχεια δίωξη για κατηγορίες διαφθοράς. Οι ολισθηροί νομοθέτες της Βραζιλίας εξακολουθούν να επιδιώκουν να υποσκάψουν τη λεγόμενη έρευνα Carwash, η οποία κατέστρεψε τον Λούλα και πολλούς άλλους. Νέοι νόμοι που περιορίζουν τη δύναμη των εισαγγελέων βρίσκονται σε ανάπτυξη. Οι διαφωνίες σχετικά με τις συμφωνίες επιείκειας παρεμποδίζουν τις διώξεις. Η πολιτική ευνοιοκρατία στη δημόσια διοίκηση συνεχίζει να παραμένει ως επί το πλείστον ανεξέλεγκτη, αφήνοντας τις κρατικές επιχειρήσεις ως έναν κόμβο δωροδοκίας και λαδώματος.
Η διαφθορά που καταναλώνει έως και το 2% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της Βραζιλίας έχει καταστήσει δυσκολότερη την αντιμετώπιση άλλων οικονομικών προβλημάτων. Παγιδευμένος από το σκάνδαλο, ο Τεμέρ και οι φθίνοντες πολιτικοί σύμμαχοί του αγωνίστηκαν να προωθήσουν τη μεταρρύθμιση των συντάξεων, οι οποίες φθάνουν το 13% του ΑΕΠ. Αυτό, όπως και πολλά άλλα, θα πρέπει να περιμένει μέχρι μετά τις εκλογές.
Ακόμη και με τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, το δημοσιονομικό χρέος της Βραζιλίας θα γίνει πιο ανησυχητικό. Και κάτω από το σκληρωτικό σύστημα του προϋπολογισμού της Βραζιλίας, το 90% περίπου των κρατικών δαπανών είναι προκαθορισμένο. Κάθε χρόνο, οι εταιρείες της Βραζιλίας πρέπει να περιηγηθούν μια τεράστια συστάδα σχεδόν 4.000 φορολογικών φορμών. Η οικονομία της Βραζιλίας είναι από τις πλέον προστατευόμενες στον κόσμο και οι προσπάθειές της για την προώθηση των επιχειρήσεων έχουν υπάρξει σε μεγάλο βαθμό αντιπαραγωγικές. Οι γείτονές της έχουν προχωρήσει με νέες εμπορικές συμφωνίες. Η Βραζιλία όχι.
Το συνεχιζόμενο νομικό δράμα του Λούλα έχει καταπνίξει τη συζήτηση για τέτοια θέματα. Στο μέλλον, η δικαιοσύνη της Βραζιλίας θα έκανε χάρη στη χώρα αν κινούνταν ταχύτερα. Αλλά αυτό θα είχε περιορισμένο αποτέλεσμα. Η Βραζιλία περιμένει έναν έντιμο ηγέτη με πολιτικό ταλέντο. Η αναμονή της δεν έχει τελειώσει.