Εάν τα απλά μέλη του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος εγκρίνουν το προτεινόμενο νέο σύμφωνο με τη Χριστιανοδημοκρατική Ένωση της Άνγκελα Μέρκελ, κάτι που δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο, η Γερμανία θα διοικείται εκ νέου από ένα «μεγάλο συνασπισμό».
Είναι μια ελπιδοφόρα εξέλιξη – μια νέα ευκαιρία για τους ηγέτες της χώρας να δείξουν στη Γερμανία, αλλά και στην Ευρώπη, ότι η πραγματιστική κεντρώα κυβέρνηση λειτουργεί καλύτερα από τον λαϊκισμό και τον μαχητικό εθνικισμό. Ωστόσο, η Μέρκελ και οι υπουργοί της έχουν κάποιες παγίδες για να αποφύγουν αν θέλουν να κάνουν το GroKo, όπως ονομάζεται ο συνασπισμός, επιτυχία.
Η σύνθεση του νέου υπουργικού συμβουλίου θα στρέψει τον συνασπισμό υπέρ του SPD: Το κεντροαριστερό κόμμα δεν έχει μόνο ένα από τα ισχυρά υπουργεία οικονομικών και εξωτερικών υποθέσεων, αλλά και τα δύο. Στο χαρτί, αυτό θα μπορούσε να είναι καλό. Η Γερμανία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει λίγο λιγότερο από το αυστηρό δημοσιονομικό συντηρητισμό της CDU και λίγο περισσότερο από αυτό που ζητά το SPD – περισσότερες δημόσιες επενδύσεις και πιο τολμηρή μεταρρύθμιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η συμφωνία πολιτικής των μερών δείχνει να σημειώνει αυτές τις θέσεις. Η εφαρμογή της, όμως, θα είναι ένα άλλο θέμα. Το πιο αριστερόστροφο μίγμα αυξάνει τον κίνδυνο ότι η υποσχόμενη αύξηση των δημοσίων δαπανών θα πάει πολύ μακριά ή θα αποδυναμωθεί από μη παραγωγικά προγράμματα.
Ελπίζουμε ότι ο νέος υπουργός Οικονομικών, Όλαφ Σολτς, θα μπορέσει να συνδυάσει υψηλότερες δημόσιες επενδύσεις με αποτελεσματική δημοσιονομική πειθαρχία. Μεγαλύτερη έμφαση στις υποδομές θα βοηθήσει. Η Γερμανία ξοδεύει ένα μικρότερο μερίδιο του εθνικού εισοδήματος στις επενδύσεις υποδομής από ό, τι οι περισσότερες άλλες προηγμένες οικονομίες – και η χώρα σίγουρα δεν έχει έλλειψη αποταμιεύσεων που χρειάζονται για τη χρηματοδότηση αξιόλογων έργων.
Η μεγαλύτερη απειλή, ωστόσο, είναι ότι ο συνασπισμός θα χάσει το βλέμμα του από τον πραγματικό στόχο – την αποκατάσταση της πίστης στο γερμανικό κέντρο και την ηγεσία.
Οι συνασπισμοί είναι γάμοι χωρίς αγάπη στις καλύτερες εποχές. Και το SPD, απογοητευμένο από τις επιδόσεις του στις εκλογές, είναι εσωτερικά κατακερματισμένο: το κόμμα ανάγκασε μάλιστα και τον ηγέτη του, Μάρτιν Σουλτς, να παραιτηθεί από την προσπάθειά του να γίνει υπουργός εξωτερικών. Η σφράγιση του συμφώνου είναι μόνο το πρώτο βήμα. Το να το κάνουν να δουλέψει θα απαιτήσει προσπάθεια και συγκράτηση από όλες τις πλευρές.
Ένας συνασπισμός που καυγαδίζει και αποτυγχάνει δεν θα βλάψει μόνο τις προοπτικές των κομμάτων στις κάλπες την επόμενη φορά. Θα ενισχύσει την ανερχόμενη άκρα δεξιά AfD, θα θέσει σε κίνδυνο το ρεκόρ του οικονομικού δυναμισμού της Γερμανίας και θα μειώσει τις προοπτικές για την καλύτερη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για όλα τα μέλη της. Πολλά διακυβεύονται αν και όταν το GroKo ξεκινήσει δουλειά.