Η εύθραυστη φύση του περυσινού περιβάλλοντος Goldilocks που χαρακτηρίζεται από έντονη ανάπτυξη και ευνοϊκές πολιτικές των κεντρικών τραπεζών έχει εκτεθεί. Το αποτέλεσμα ήταν μια διόρθωση των πολλαπλασιασμών των μετοχών και των πιστωτικών spreads από ιστορικά υψηλές αποτιμήσεις. Περιμένετε περισσότερα απ’ αυτό.
Οι κανόνες που εφαρμόζουν οι επενδυτές την τελευταία δεκαετία αλλάζουν. Υπάρχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη ότι η εποχή μετά την κρίση του εξαιρετικά χαμηλού πληθωρισμού τελειώνει, και έτσι υποστηρίζεται από τις ανορθόδοξες πολιτικές της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ που καταστέλλουν τα επιτόκια της αγοράς και την αστάθεια. Η νομισματική πολιτική συσφίγγει ταυτόχρονα τη χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής. Πέρα από αυτό, οι αγορές έχουν όλα τα στοιχεία της δυναμικής του τέλους του κύκλου, όπως η υπερβολική ανάληψη κινδύνων και η χρηματοοικονομική μόχλευση. Η συρροή της μεταβαλλόμενης αγοράς, της πολιτικής και της θεμελιώδους δυναμικής είναι μια αλλαγή του παιχνιδιού για τον κύκλο του κινδύνου και τις αποτιμήσεις των περιουσιακών στοιχείων.
Βασικά, η οικονομία των ΗΠΑ αναπτύσσεται πάνω από την τάση, λόγω της ισχυρής εγχώριας ζήτησης, η οποία έχει μειώσει το ποσοστό ανεργίας στο 4,1%, το χαμηλότερο σε 17 χρόνια. Η άφιξη δημοσιονομικών κινήτρων με τη μορφή επιθετικών φορολογικών περικοπών και φιλόδοξων σχεδίων υποδομών και αμυντικών δαπανών θα συμβάλει στην περαιτέρω ανάπτυξη της κυκλικής ισχύος στο εγγύς μέλλον. Ταυτόχρονα, οι επιπτώσεις από πλευράς προσφοράς των νέων δημοσιονομικών μέτρων στην παραγωγικότητα και η μακροπρόθεσμη ικανότητα της οικονομίας για μη πληθωριστική ανάπτυξη παραμένουν αβέβαιες. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο κίνδυνος ενός ξαφνικού πληθωριστικού σοκ έχει γίνει μια ανησυχία, αλλά η παρατεταμένη περίοδος υποτονικού πληθωρισμού έχει λήξει, όπως και η ανάγκη για ερεθίσματα κρίσης από τη Fed.
Αυτό σηματοδοτεί μια θεμελιώδη αλλαγή στην αντανακλαστική σχέση μεταξύ της πολιτικής της Fed και της σταθερότητας της αγοράς. Η σταθερή μείωση της μεταβλητότητας και το φθηνό κόστος μόχλευσης ήταν αποτέλεσμα των μέτρων ποσοτικής χαλάρωσης που εφαρμόζει η Fed και άλλες κεντρικές τράπεζες. Όμως, καθώς η Fed συρρικνώνει τα περιουσιακά στοιχεία του ισολογισμού της και εξομαλύνει τα επιτόκια και καθώς οι άλλες κεντρικές τράπεζες συζητούν για να κάνουν το ίδιο, οι πρωταρχικοί λόγοι για τη χαμηλή μεταβλητότητα και τις χαμηλές αποδόσεις της προηγούμενης δεκαετίας απομακρύνονται.
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι το τέλος της εποχής του χαμηλού πληθωρισμού περιορίζει την ικανότητα της Fed να υποστηρίζει αγορές σε περιόδους υπερβάλλουσας μεταβλητότητας. Αυτό υπογραμμίστηκε από την πρόσφατη εξαγορά μετοχών. Όπως οι φόβοι της επιτάχυνσης των προσδοκιών για τον πληθωρισμό από το ταχύτερο ρυθμό της νομισματικής πολιτικής, οι αγορές συνειδητοποιούν τώρα ότι ο κύκλος των ομολόγων έχει γυρίσει.
Το μεγάλο ερώτημα τώρα είναι: Πόσο μεγάλος θα είναι ο αρνητικός αντίκτυπος που θα έχουν τα δημοσιονομικά κίνητρα στις ΗΠΑ και οι επακόλουθες αυξήσεις των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και του κρατικού δανεισμού στην αγορά ομολόγων, όπου οι επενδυτές έχουν συνηθίσει να δέχονται αρνητικά ασφάλιστρα; Καθώς η Fed επανεπενδύει λιγότερα από τα έσοδα που προέρχονται από την κατοχή των στοιχείων του ισολογισμού της σε περιουσιακά στοιχεία με σταθερό εισόδημα, δεν είναι δύσκολο να δούμε την επιστροφή των «εκδικητών» του ομολόγου. Η τιμολόγηση της επιστροφής σε πιο κανονικό πληθωριστικό περιβάλλον, όπως προκύπτει από τα λεγόμενα επιτόκια ανανέωσης, υποδηλώνει ότι η εύλογη αξία των αποδόσεων των 10ετών του Δημοσίου υπερβαίνει το 3%, ίσως κάπου μεταξύ 3,50% και 4%, σε σύγκριση με πρόσφατο ποσοστό 2,84%.
Τα υψηλότερα επιτόκια της αγοράς καθιστούν πιο δαπανηρό για τους επενδυτές να χρησιμοποιούν μόχλευση. Η αποδέσμευση της μόχλευσης του χαρτοφυλακίου αυξάνει την αστάθεια, γεγονός που σημαίνει ότι δεν τίθεται θέμα απομείωσης. Οι μετοχικές και πιστωτικές αποτιμήσεις αντιπροσωπεύουν ένα ευαίσθητο υπόλοιπο θεμελιωδών ταμειακών ροών, επιτοκίων και μεταβλητότητας. Καθώς οι αποδόσεις αυξάνονται σύμφωνα με ένα πιο φυσιολογικό περιβάλλον, υπάρχει άμεσος αντίκτυπος στα πιστωτικά περιθώρια και τα πολλαπλασιαστικά ίδια κεφάλαια μέσω υψηλότερου κόστους δανεισμού εταιρειών, υψηλότερων προεξοφλητικών επιτοκίων στην αγορά, υψηλότερου κόστους μεταφοράς και υψηλότερου κόστους αντιστάθμισης μεταβλητότητας περιουσιακών στοιχείων, ακόμη κι ενώ – ή επειδή – η ανάπτυξη παραμένει ισχυρή.
Με την εξομάλυνση των πολιτικών της Fed να είναι ακόμη στα αρχικά στάδιά της και με τις αγορές να εγκλιματίζονται στο τέλος της εποχής της «φθηνής μόχλευσης και χαμηλής μεταβλητότητας», τα ασφάλιστρα κινδύνου θα συνεχίσουν να προσαρμόζονται σε όλες τις κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων παρόλο που η μέγιστη τιμή των επιτοκίων είναι πιθανό να είναι χαμηλότερη από σε προηγούμενους κύκλους σφιξίματος πολιτικής. Οι αγορές βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σημείο, καθώς οι τιμές του «παγκόσμιου χρηματοοικονομικού ισολογισμού» αναθεωρούνται. Ενώ οι επενδυτές αναζητούν το «νέο κανονικό» στο κόστος του χρέους των ΗΠΑ, αναμένουν περισσότερες αδράνειες στην τιμολόγηση των περιουσιακών στοιχείων κινδύνου παγκοσμίως.