Δεν ήταν μια αναμενόμενη νίκη για την Kramp-Karrenbauer. Την ψήφισε το 52% του εκλογικού σώματος. Ο αντίπαλός της, Friedrich Merz, που βρίσκεται εκτός πολιτικής για αρκετά χρόνια αφότου αμφισβήτησε την εξουσία της Merkel, έλαβε το 48%. Το CDU είναι διχασμένο. “Το συνέδριο του κόμματος έχει πραγματικά πολωθεί σε ατομικό επίπεδο”, τόνισε η Kramp Karrenbauer.
Έχει ήδη χαρακτηριστεί, που είναι απογοητευτικό, μια “μίνι-Merkel”. Όπως φαίνεται, τα πράγματα θα συνεχίσουν ως έχουν. Βέβαια, η Γερμανία και η Ευρώπη μπορεί να δεχθούν κάποιες εκπλήξεις.
Πρώτον, η ΑΚΚ, όπως είναι γνωστή, δεν είναι κάποιος που μπορεί να αγνοήσεις. Η πολιτική είναι στο αίμα της. Αφού κατείχε διάφορες υπουργικές θέσεις στο κρατίδιο του Saarland, συγκέντρωσε το 40,7% των ψήφων το 2017 για να γίνει πρωθυπουργός για δεύτερη συνεχόμενη θητεία. Το έκανε αυτό προσεγγίζοντας το κοινό και εξηγώντας την πολιτική της –αυστηρή στην ασφάλεια, στους νόμους και στην τάξη. Συντηρητική στους γάμους ομοφύλων. Και αποφασισμένη να ακολουθήσει τη γραμμή Mitte της Merkel, την κεντρώα, φιλοευρωπαϊκή της γραμμή.
Δεύτερον, όπως και η Merkel, η ΑΚΚ δεν πρόκειται να “υποκύψει” στο ακροδεξιό AfD. Στην φλογερή της ομιλία στο Αμβούργο, επέμεινε ότι το κόμμα θα παραμείνει στο κέντρο. Ο Merz, ο αντίπαλός της, ήθελε να μετατοπίσει το κόμμα περαιτέρω προς τα δεξιά για να ανακτήσει τους δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόρους που προσχώρησαν στο AfD ή στους Πράσινους στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές.
Η δέσμευση της ΑΚΚ στο κέντρο, είναι σημαντική. Θέλει να ανοικοδομήσει την βάση του CDU. Θέλει να ανακτήσει το status του ως ένα “λαϊκό κόμμα” παρά τις τάσεις ανά την Ευρώπη, όπου τα μεγάλα μεταπολεμικά κόμματα όλο και πιο πολύ δίνουν έδαφος στα λαϊκιστικά κινήματα. Αυτό σημαίνει πως η ΑΚΚ χρειάζεται τη Merkel όσο και η Merkel χρειάζεται την ΑΚΚ.
Εάν είναι αλήθεια ότι η Merkel θέλει να εξαντλήσει την τέταρτη θητεία της που λήγει το 2021 –υποθέτοντας βεβαίως ότι οι εταίροι στον συνασπισμό της, οι Σοσιαλδημοκράτες, δεν θα αποχωρήσουν μέχρι τότε- η ΑΚΚ και η Merkel μπορούν να διαδραματίσουν δύο διακριτούς ρόλους. Η ΑΚΚ πρέπει να αφιερώσει τον χρόνο της να ενώσει το κόμμα και να ισχυροποιήσει το κέντρο. Αυτό σημαίνει να αντιμετωπίσει την ψηφιοποίηση, την εκπαίδευση, τη στέγαση και να επενδύσει σε υποδομές. Πρέπει να απομυθοποιήσει τη δημοτικότητα του AfD, η οποία βασίζεται σε διαμαρτυρία, όχι στην πολιτική.
Σε ό,τι αφορά τη Merkel, είναι απαραίτητη για την Ευρώπη και τη Γερμανία. Μπορεί να μην είναι στρατηγική. Αλλά παρά τις πιέσεις του realpolitik, έχει κρατήσει σταθερή μια ηθική πυξίδα –είτε πρόκειται για τη Ρωσία, τη μετανάστευση, το να βρίσκει συμβιβασμούς μεταξύ των ηγετών της ΕΕ ή να κρατάει το κέντρο. Αυτή η πυξίδα θα χρειαστεί περισσότερο από ποτέ στους επόμενους ταραχώδεις μήνες, ό,τι και να συμβεί με το Brexit, τη Γαλλία, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και την Ουκρανία.