Παραπονιούνται για τις γενναιόδωρες δαπάνες των νομοθετών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και την δαπανηρές μετακινήσεις τους μεταξύ Βρυξελλών και Στρασβούργου για την παρακολούθηση κοινοβουλευτικών συνεδριάσεων. Όταν κοιτάζουν έξω από την Ευρώπη, διαμαρτύρονται για τον Αμερικανό Πρόεδρο Trump, ιδιαίτερα για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει την Κίνα στις πρακτικές εμπορίου και το Ιράν για τις πυρηνικές του φιλοδοξίες.
Τώρα είναι η ευκαιρία για τους ενήλικες πολίτες που αποτελούν μέρος του πληθυσμού της ΕΕ των 513 εκατ. Κατοίκων -μεγάλος πληθυσμός ώστε να κάνει κάτι για αυτή τη γκρίνια. Στις 23-26 Μαΐου, οι ψηφοφόροι και στα 28 κράτη-μέλη της ΕΕ θα εκλέξουν νέα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Τα λαϊκιστικά κινήματα νομίζουν ότι έχουν τις απαντήσεις: λιγότερες Βρυξέλλες, περισσότερο κράτος, και κλειστά σύνορα -για να μην αναφέρουν πιο αυστηρό κράτος δικαίου.
Ένα από αυτά τα κινήματα, το ακροδεξιό Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας (FPO), έχει καταστρέψει αυτή την εμπιστοσύνη. Μια επιχείρηση απέδειξε ότι ο Heinz-Christian Strache, τότε αντικαγκελάριος της Αυστρίας και ηγέτης του. ΦΠΟ, υποσχέθηκε το 2017 σε μια φερόμενη ανιψιά ενός Ρώσου ολιγάρχη την ευκαιρία να αγοράσει την συμμετοχή του αυστριακού δημοσίου συν μία μετοχή, στην μαζικής κυκλοφορίας Kronen Zeitung. Στόχος ήταν να αυξήσει την οικονομική και πολιτική ισχύ του FPO, το οποίο είναι σύμμαχος του κόμματος Ενωμένη Ρωσία του Ρώσου προέδρου Vladimir Putin.
Ο Καγκελάριος Sebastian Kurz, ο οποίος ήλπιζε να αποδείξει ότι το συντηρητικό του Αυστριακό Λαϊκό Κόμμα θα μπορούσε να κυβερνήσει με ένα τέτοιο ακροδεξιό κόμμα (με διαπιστευτήρια ναζί), νίπτει τώρα τας χείρας του για αυτόν των φιλορώσο κυβερνητικό εταίρο.
Η υπόθεση έχει αποσπάσει την προσοχή λίγο πριν από τις ευρωπαϊκές εκλογές. Ορισμένοι επικριτές υποστηρίζουν πως αυτό είναι ένα πλήγμα στη ρωσική παρέμβαση και στην ικανότητα των λαϊκιστικών κινημάτων να ενωθούν και να γίνουν μια συνεκτική δύναμη στο κοινοβούλιο που θα εκλεγεί. Άλλοι προσθέτουν πως αυτό θα δώσει ώθηση στους Φιλελεύθερους και στους Πράσινους, που αναμένεται να τα πάνε καλά καθώς διεξάγουν προεκλογική εκστρατεία για τον περιορισμό της κλιματικής αλλαγής, ένα ζήτημα που έχουν υιοθετήσει και άλλα κόμματα.
Η κλιματική αλλαγή είναι εξαιρετικά σημαντική. Αλλά είναι κάτι εξίσου επείγον για το οποίο πρέπει να μιλήσουν οι ηγέτες σε όλη την Ευρώπη. Αυτό είναι η αναγκαιότητα να σκεφτούμε και να δράσουμε στρατηγικά, εάν οι Ευρωπαίοι θα είναι αυτοί που θα υπερασπιστούν τα πολιτικά, οικονομικά και εμπορικά τους συμφέροντα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ληφθεί υπόψη η κατάσταση της ατλαντικής συμμαχίας, ο ρόλος της Κίνας, και η συνεχής απειλητική παρέμβαση της Ρωσίας στην ΕΕ.
Η ατλαντική σχέση πρέπει να επικρατήσει. ό,τι συμβαίνει στο ΝΑΤΟ θεμελιωδώς επηρεάζει και τον ρόλο της Ρωσίας και της Κίνας στην Ευρώπη. Για τη συζήτηση του να έχει η ΕΕ τον δικό της στρατό ή για το ότι οι Ευρωπαίοι θέλουν την στρατηγική τους αυτονομία, μια νέα έκθεση από το IISS αποκαλύπτει αυτές τις αντιλήψεις. Αντί αυτού, οι συγγραφείς προσφέρουν μια πολύ αναγκαία νηφάλια εκτίμηση για το τι πρέπει να κάνουν οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι εάν οι ΗΠΑ αποχωρήσουν από το ΝΑΤΟ.
Μέχρι τώρα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι Ευρωπαίοι δεν γνωρίζουν ή έχουν θεωρήσει ως δεδομένο, ότι οι ΗΠΑ έχουν προστατεύσει τις θαλάσσιες γραμμές επικοινωνίας παγκοσμίως (SLOCs). Είτε μέσω του ΝΑΤΟ είτε εκτός της συμμαχίας, οι ΗΠΑ ήταν απαραίτητες για να προστατεύσουν το εμπόριο της Ευρώπης. ομοίως, είναι το ΝΑΤΟ που συνεχίζει να υπερασπίζεται τα ευρωπαϊκά εδάφη του ΝΑΤΟ έναντι μιας στρατιωτικής επίθεσης σε επίπεδο κράτους.
Αλλά τι θα συμβεί στην ευρωπαϊκή ασφάλεια εάν οι ΗΠΑ επρόκειτο να εγκαταλείψουν το ΝΑΤΟ καθώς η Ουάσιγκτον εστιάζει στην Κίνα ως τον βασικό της στρατηγικό ανταγωνιστή;
Το IISS παρουσιάζει το σενάριο. Το κόστος δεν θα ήταν χαμηλό. “Τα ευρωπαϊκά μέλη θα πρέπει να επενδύσουν μεταξύ 288-357 δισ. Ευρώ για να καλύψουν το κενό που δημιουργείται με βάση αυτό το σενάριο”, αναφέρει το report. Οι Ευρωπαίοι, με τους Καναδούς, θα χρειαζόταν να δημιουργήσουν μια δύναμη σε επίπεδο ΝΑΤΟ-Ευρώπης που θα μπορούσε να επικρατήσει σε έναν περιορισμένο περιφερειακό πόλεμο στην Ευρώπη αλλά όχι έναν ηπειρωτικό πόλεμο σε πλήρη ανάπτυξη. Εν συντομία, η συζήτηση πρέπει να εστιάσει στις δυνατότητες αντιμετώπισης των απειλών της ευρωπαϊκής ασφάλειας, “αντί σε θεσμικό επίπεδο”, υπονοούμενο για τις απλοϊκές συζητήσεις αναφορικά με έναν στρατό της ΕΕ.
Ακόμη κι αν τα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ συγκέντρωναν τις ικανότητές τους, “η ανακεφαλαιοποίηση σε όλους τους στρατιωτικούς τομείς θα χρειαζόταν περίπου 20 χρόνια”, εάν ήταν διαθέσιμη η χρηματοδότηση. Όπως εξηγεί το report του IISS, αυτό συμβαίνει επειδή οι Ευρωπαίοι πλήττονται από περιορισμένη παραγωγική ικανότητα εκτός των προκλήσεων που αφορούν στην πρόσληψη, στην κατάρτιση και στην επιχειρησιακή ικανότητα.
Επομένως πώς συνδέεται αυτό το report με το αποτέλεσμα των ευρωπαϊκών εκλογών και με τη διαπραγμάτευση που θα ακολουθήσει στους επόμενους μήνες για την επιλογή των επόμενων ηγετών των θεσμικών οργάνων της ΕΕ; Αφορά στο να κατανοήσουν οι Ευρωπαίοι πως με ή χωρίς τις ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, πρέπει να κατανοήσουν ότι ο τρόπος ζωής τους θα τεθεί σε κίνδυνο εάν δεν πάρουν στα σοβαρά την ασφάλεια και την άμυνα. Τα SLOCs μπορούν εύκολα να διαταραχθούν -από το Ιράν στα Στενά του Ορμούζ ή από την Κίνα στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.
Αλλά υπάρχει στρατηγικός σχεδιασμός από τους Ευρωπαίους ηγέτες για το πώς να αντιδράσουν εάν διακοπεί το παγκόσμιο εμπόριο; Είναι προετοιμασμένοι στρατιωτικά να υπερασπιστούν την ανατολική τους πτέρυγα εάν η Ρωσία επωφεληθεί από το ότι οι ΗΠΑ θα αποχωρήσουν από το ΝΑΤΟ; Η απάντηση και στα δύο είναι όχι. Για αυτό η Ευρώπη είναι ευάλωτη. Αλλά μην περιμένετε από τους ηγέτες της ΕΕ ή από τους υποψήφιους για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, να πουν στους ψηφοφόρους ότι το project ειρήνης που καθιερώθηκε μετά από το 1945, και υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ, χρειάζεται να προστατευθεί.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: https://carnegieeurope.eu/strategiceurope/79168?lang=en