Αυτές οι εκλογές ήταν διπλής όψεως: οι ψηφοφόροι σπανίως χρησιμοποιούν την ψήφο τους για να επιδοκιμάσουν το status quo, αλλά ζήτησαν διαφορετικά πράγματα. Ορισμένοι θέλουν να δουν ότι αντιμετωπίζεται η κλιματική αλλαγή και ο εθνικισμός. Άλλοι θέλουν να ανακτήσουν την εθνική κυριαρχία και να καταπολεμηθεί ο ισλαμικός ριζοσπαστικισμός.
Αυτό δεν χρειάζεται να σημαίνει μια Ευρώπη “διπλής όψης”: η λαχτάρα για αλλαγή είναι πραγματική παντού, και τα νέα θεσμικά όργανα της ΕΕ θα χρειαστεί να παράσχουν απαντήσεις για τους ψηφοφόρους σε αυτά τα ζητήματα.
Για να αντιμετωπιστεί αυτή η πρόκληση, οι μεγαλύτερες πολιτικές οικογένειες πρέπει να προετοιμαστούν για να εργαστούν με τα μη συστημικά κόμματα, ορισμένα εκ των οποίων έγιναν πιο ισχυρά στην εγχώρια πολιτική σκηνή εξαιτίας των εκλογικών αποτελεσμάτων. Πρέπει να το κάνουν αυτό διατηρώντας παράλληλα τις κόκκινες γραμμές αναφορικά με τις ευρωπαϊκές αξίες.
Η υψηλή προσέλευση στις εκλογές δίνει στην ΕΕ μια εντολή για να αποδείξει ότι μπορεί να ανταποκριθεί στις ανησυχίες των ψηφοφόρων της. Αλλά αυτή η εντολή δεν είναι “ανοιχτή”: η μεταβλητότητα στο εκλογικό σώματα θα μπορούσε να ωφελήσει τα αντισυστημικά κόμματα πολύ περισσότερο την επόμενη φορά που η Ευρώπη θα πάει στις κάλπες.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: https://www.ecfr.eu/publications/summary/how_to_govern_a_fragmented_eu_what_europeans_said_at_the_ballot_box