Image default
Πρώτο Θέμα

Ελλάδα ή Μπαρμπάντος; Ποιος θα προσελκύσει τους εργαζόμενους – “ψηφιακούς νομάδες”

Του Lionel Laurent

Όπως τα πουλιά τα οποία μεταναστεύουν νότια για να περάσουν τον χειμώνα, ένα νέο είδος ετοιμάζεται για το υπέροχο ταξίδι: εργαζόμενοι από το σπίτι οι οποίοι αναζητούν μια ηλιόλουστη παραλία, ειδυλλιακά με καλή σύνδεση Wi-Fi.

Οι “ψηφιακοί νομάδες”, μια “ετικέτα” που κάποτε αφορούσε millenials οι οποίοι δεν αποχωρίζονταν ποτέ το iPhone τους και ταξίδευαν σε ολόκληρο τον κόσμο, αποτελούν πλέον μια ολόκληρη κατηγορία εργαζομένων “λευκού κολλάρου” διεθνώς.

Το να μπορεί κανείς να εργάζεται από το σπίτι είναι μιας μορφής προνόμιο, αλλά το να μπορεί να το κάνει ξεφεύγοντας από τα lockdown του κορονοϊού είναι πραγματικά “άλλο επίπεδο”. Βρετανός μηχανικός συνέλαβε τέλεια την κατάσταση, περιγράφοντάς την από έναν ανεμόμυλο τον οποίο ενοικιάζει στην Πορτογαλία, λέγοντας: “Ξέχασα ότι υπήρχε πανδημία”.

Ο σκληρός ανταγωνισμός και τα κίνητρα

Χώρες με ηλιόλουστη διάθεση, από τους φορολογικούς παραδείσους έως τις “παγίδες” τουριστών, ανταγωνίζονται σκληρά για να προσελκύσουν αυτήν τη νέα “αριστοκρατία” εργατικού δυναμικού.

Για το  ποσό των 2.000 δολαρίων, μπορεί ο καθένας να αγοράσει το “καλωσορίσατε” των Μπαρμπάντος για να εργαστεί εξ αποστάσεως για έναν χρόνο από εκεί, σε ένα νησί το οποίο θεωρείται φορολογικός παράδεισος από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η εκδοχή των Νήσων Κέιμαν, για άτομα που κερδίζουν τουλάχιστον 100.000 δολάρια ετησίως, απαιτεί προκαταβολή 1.469 δολ. ως αντάλλαγμα για μια διετή θεώρηση βίζας για εξ αποστάσεως εργασίας.

Ακόμη και η Ελλάδα μπαίνει στον χορό, στοχεύοντας δυνητικά σε ομογενείς και εκπατρισμένους για λόγους εργασίας πολίτες της, προβάλλοντας το θετικό ιστορικό της στην καταπολέμηση της Covid-19, το κλίμα και τα φορολογικά κίνητρα για εργαζόμενους που θέλουν να μετακινηθούν και να εργαστούν εξ ολοκλήρου από ελληνικό έδαφος.

Παρ’ όλο που μοιάζει με τις προσπάθειες και άλλων ευρωπαϊκών χωρών μετά το Brexit για την προσέλκυση ταλέντων από το εξωτερικό, η Αθήνα επιθυμεί να αξιοποιήσει ιδιαίτερα τη φιλοδοξία της “εργασίας από την παραλία”. Κορυφαίος Έλληνας κυβερνητικός οικονομικός σύμβουλος υιοθέτησε λυρικούς τόνους για τη νέα ουτοπία της εργασίας από απόσταση σε σχόλιό του στο -: “Τεχνολογία σημαίνει να μπορούμε πλέον να επιλέγουμε πού ζούμε και από πού εργαζόμαστε”.

Οι άβολες αλήθειες

Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι ότι το όνειρο του ψηφιακού “περιπλανώμενου” θα χτυπήσει σύντομα επάνω σε μερικές άβολες αλήθειες.

Πρώτα απ ‘όλα, το να είναι κανείς “Οπουδήποτε” και όχι “Κάπου”, όπως χαρακτήρισε ο Ντέιβιντ Γκούντχαρτ τις φυλές των σημερινών λαϊκιστικών εποχών μας, γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο.

Οι περιορισμοί στη μετανάστευση αυξάνονταν ακόμη και πριν από την πανδημία, όπως είδαμε στην αντίδραση που αποτέλεσε το ίδιο το Brexit ενάντια στην ελεύθερη κυκλοφορία ανθρώπων προς το Ηνωμένο Βασίλειο.

Στην εποχή του ιού, βλέπουμε τις ταξιδιωτικές απαγορεύσεις να επεκτείνονται σε μέρη όπως η Κίνα. Οι “νομάδες” θα δυσκολευτούν να συνεχίσουν να πηγαινοέρχονται μεταξύ προορισμών με διαφορετικές προτεραιότητες σε υγειονομικό επίπεδο, ειδικά σε έναν πιο επιδημικά συνειδητοποιημένο – πλέον – κόσμο.

Δεύτερον, δεδομένης της κλίμακας της ύφεσης που έχει επιφέρει ο κορονοϊός, η οποία έχει δημιουργήσει έναν τεράστιο κρατήρα στα δημόσια οικονομικά σχεδόν όλων των κρατών, όσοι είναι αρκετά προνομιούχοι για να μπορούν να ξεφύγουν από τον “αγώνα των αρουραίων”, θα βρεθούν κατά προτεραιότητα στο στόχαστρο των φορολογικών αρχών.

Τραπεζίτες που εγκατέλειψαν τη Νέα Υόρκη για την περιοχή του Hamptons νωρίτερα μέσα στο 2020 έγιναν “σάκος του μποξ” για πολιτικούς που υποστηρίζουν την επιβολή φόρου επί της περιουσίας, ενώ όσοι διέφυγαν από το City του Λονδίνου για προορισμούς όπως το Σεν Τροπέ της Γαλλίας έλαβαν οδηγίες να επιστρέψουν ή να αντιμετωπίσουν μια υποχρεωτική αλλαγή της κατάστασης διαμονής τους.

Η φορολογική αρχή του Ηνωμένου Βασιλείου έχει προειδοποιήσει ότι κάθε ισχυρισμός περί “έκτακτων περιστάσεων” όσον αφορά τη φυσική τοποθεσία διαμονής θα πρέπει να αιτιολογείται και να μην υπερβαίνει τις 60 ημέρες.

Τα μαθήματα από το 2008

Η τρέχουσα διάθεση μοιάζει με τα επακόλουθα της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, όταν οι χώρες ανταγωνίζονταν σκληρά για την προσέλκυση επενδυτών με “βαθιές τσέπες”, προσπαθώντας ωστόσο – παράλληλα – να κλείσουν τα φορολογικά “παραθυράκια” και να αναγκάσουν κυβερνήσεις και συστήματα Δικαιοσύνης στο εξωτερικό να αποκαλύπτουν περισσότερες πληροφορίες και στοιχεία.

Αυτή τη φορά, οι πολίτες θα βρίσκονται ακόμη περισσότερο στα “κάγκελα” απαιτώντας φορολογική δικαιοσύνη. Η Sophie Lemaitre του U4 Anti-Corruption Resource Center επισημαίνει ότι τα χρήματα που χάνονται λόγω φοροδιαφυγής υπερβαίνουν τους εθνικούς προϋπολογισμούς για την υγεία. Ορισμένες χώρες έχουν αποκλείσει εταιρείες οι οποίες διατηρούν την έδρα τους σε φορολογικούς παραδείσους από την δυνατότητα αξιοποίησης κεφαλαίων διάσωσης.

Ουδείς μένει εκτός της γραμμής πυρός – τα καλοπληρωμένα προγράμματα “χρυσών διαβατηρίων”, ο επιθετικός διεθνής φορολογικός σχεδιασμός από εταιρείες τεχνολογίας όπως η Amazon.com και η μητρική της Google, Alphabet, καθώς και οι ίδιοι οι “ψηφιακοί νομάδες”.

Μια πρόσφατη πρόταση φορολόγησης των εργαζομένων που εργάζονται από απόσταση ώστε να πληρώσουν μέρος της ανοικοδόμησης της οικονομίας είναι χαρακτηριστικό παράδείγμα αυτής της απογοήτευσης.

Μολονότι η άνευ διακρίσεων, οριζόντια πίεση προς τους εργαζομένους από το σπίτι, πολλοί εκ των οποίων προσπαθούν και μόλις που καταφέρνουν να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις είναι άδικη και θα αντιμετώπιζε αντίσταση, η στοχοποίηση εταιρειών τεχνολογίας και της φοροδιαφυγής διεθνώς είναι δημοφιλής και θα έκανε τη “νομαδική” ζωή δυσκολότερη.

Καθώς το κράτος ενδυναμώνεται και μεγαλώνει το τελευταίο διάστημα, οι μετά-Covid κρατικοί Λεβιάθαν δεν θα έχουν καμία διάθεση να αφήσουν τους “περιηγητές” να επωφελούνται από το Διαδίκτυο και τις τεχνολογικές υποδομές χωρίς να δίνουν τίποτε σε αντάλλαγμα.

Οι ψηφιακοί νομάδες σίγουρα μοιάζουν τυχεροί αυτή τη στιγμή, ωστόσο οι κοινωνίες οι οποίες φέρουν τα σημάδια της Covid-19 θα θελήσουν τελικώς να τους δουν να αποκτούν μόνιμες “ρίζες”. Εάν δείτε έναν τέτοιο “περιπλανώμενο” σε κάποιο ταξίδι σας, θα ήταν συνετό να περιμένετε να δείτε πώς είναι το ταξίδι επιστροφής του πριν αποφασίσετε να ακολουθήσετε το παράδειγμά του.

Σχετικα αρθρα

Δημογραφικό: Παγκόσμια συνταξιοδοτική κρίση από την γήρανση του πληθυσμού

admin

ΕΚΤ: Φειδωλή, αλλά θετική για τα μερίσματα των ελληνικών τραπεζών

admin

ΤτΕ: Μειώθηκαν οι καταθέσεις, αυξήθηκαν τα δάνεια τον Φεβρουάριο

admin

Ευρωπαϊκή Ένωση: Μετά την Ρωσία και την Κίνα, αντιμετωπίζει επίσης απειλή από τις Ηνωμένες Πολιτείες

admin

Κατασκευές: Στα ύψη το ανεκτέλεστο, νέα έργα άνω των 18 δισ. το 2025

admin

Bank of America: Οι 3 λόγοι που υπεραποδίδει η οικονομία της Ελλάδας

admin

S&P: Τρεις μειώσεις επιτοκίων φέτος από την ΕΚΤ, με εκκίνηση τον Ιούνιο, και άλλες τρεις το 2025

admin

Κινδυνεύει η Ευρώπη από τους ισλαμιστές τρομοκράτες;

admin

Στεγαστική κρίση: Ελάχιστα ακίνητα πλέον είναι διαθέσιμα για ενοικίαση

admin

Το αίνιγμα της οικονομίας στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές

admin

Περί της τρομοκρατικής επίθεσης στην Μόσχα. Cui bono?

admin

Η Ιαπωνία αναδύεται, η Κίνα τελειώνει – Το πρόβλημα των αφηγημάτων

admin