Η Μέρκελ πανηγυρίζει μια ακόμα νίκη – αναμενόμενη και πολυ-‘διαφημισμένη’. Όμως το αίνιγμα του νέου κυβερνητικού συνασπισμού είναι ακόμα ανοιχτό και η ερώτηση: «Τι θα συμβεί τώρα που οι γερμανικές εκλογές τελείωσαν;» δεν έχει απαντηθεί ακόμα με πειστικό τρόπο.
Εάν σχηματιστεί o ίδιος συνασπισμός, η απάντηση είναι «όχι και πολλά». Αλλά ας υποθέσουμε ότι υπήρχε μια αλλαγή στη σύνθεση της κυβέρνησης, ή ακόμη και στην ηγεσία: ποια θα πρέπει να είναι η στάση των Σοσιαλδημοκρατών;
Ως κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης στη Γερμανία, επικρίνει τις πολιτικές της Άνγκελα Μέρκελ για την ευρωζώνη, αλλά καταλήγει να την υποστηρίζει σε ότι πολιτικές προτάσει ενώπιον της Ομοσπονδιακής Βουλής. Το έκαναν ήδη συχνά στη διάρκεια της κρίσης. Τα μέλη του SPD είναι όλο και πιο ανήσυχα. Χωρίς τη βοήθειά του SPD, η κ. Μέρκελ δεν θα μπορούσε να κυβερνήσει τόσο χρόνια. Ωστόσο, δεν είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν αυτή την αλήθεια προς όφελός τους.
Ο λόγος που το SPD δεν έχει βρει έναν πειστικό τρόπο για να πει Όχι είναι ένας συνδυασμός πνευματικής ανεντιμότητας και έλλειψης πολιτικού θάρρους. Η ηγεσία του κόμματος πρόβαλε ένα ασθενές επιχείρημα τακτικής γιατί θα πρέπει οι βουλευτές να υποστηρίξουν την κυβέρνηση στις μάχες της κρίσης. Το SPD δεν ήθελε ποτέ να είναι υπεύθυνο για την ελληνική έξοδο από την Ευρωζώνη και για αυτό στήριζε πάντα τις επιλογές Μέρκελ στη Βουλή. Το κόμμα βλέπει τον εαυτό του ως βαθιά φιλοευρωπαϊκό και είναι παρανοϊκό να παρουσιάζεται από τους άλλους ως ανεύθυνο σε τέτοια θέματα. Ως εκ τούτου, το δίλημμα. Έχει προσπαθήσει να το λύσει με κριτική προς την κα Μέρκελ στην Ομοσπονδιακή Βουλή για τη συνεχιζόμενη αδυναμία της να αναγνωρίσει τα προβλήματα αρκετά νωρίς – ενώ ταυτόχρονα υποστηρίζει τις πολιτικές της. Το εξοργιστικό είναι η απόλυτη αδυναμία του SPD να εξηγήσει με σαφή τρόπο γιατί η καγκελάριος κάνει λάθος.
Ο λόγος για αυτή την αδυναμία είναι ότι το κόμμα έχει πιστέψει όλες αυτές τις ψευδείς ιστορίες γύρω από την κρίση. Έχει πιστέψει ότι η δημοσιονομική ασωτία είναι η αιτία της κρίσης, και την ανάγκη για λιτότητα για την επίλυσή της. Έχει πιστέψει ότι η Ελλάδα είναι ακόμα ρευστή. Ειδικότερα, έχει πιστέψει ότι οι ξένοι κερδοσκόποι έχουν επιφέρει την κατάσταση αυτή. Έτσι το κόμμα κατέληξε να υποστηρίζει το δημοσιονομικό σύμφωνο της ευρωζώνης, το οποίο παραμένει λύση προς αναζήτηση προβλήματος! Ως αντάλλαγμα για την υποστήριξη, το SPD πήρε το φόρο επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, μια άλλη μεγάλη εκτροπή. Η έλλειψη ενός τέτοιου φόρου δεν προκάλεσε την κρίση, ούτε η παρουσία του θα το λύσει.Σε κάθε σημείο, το SPD υιοθέτησε μια ασταθή στάση σχετικά γιατί ήταν σωστό να υποστηρίξει την κ. Μέρκελ σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Με τον τρόπο αυτό, κατέληξε να υποστηρίζει όλη τη στρατηγική της. Και κάθε φορά οι Σοσιαλδημοκράτες, που έχουν ‘μολυνθεί’ από την ανάγκη να αισθάνονται υπεύθυνοι, καταλήγουν με λάθος πολιτικές. Το SPD υποστήριξε την οικονομική απορρύθμιση στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Το SPD υποστήριξε τη δημοσιονομική λιτότητα. Υποστήριξε ένα συνταγματικό φρένο χρέους. Αν προσθέσετε όλα τα παραπάνω, το SPD υποστηρίζει οικονομικές πολιτικές που έχουν καταλήγουν σε αύξηση των ανισορροπιών που έχουν οδηγήσει σε ρίγμα την ευρωζώνη.
Είναι δύσκολο να δούμε πού διαφέρουν τα κόμματα.Οι περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι κάποια μορφή μεταφοράς από τη Γερμανία προς την περιφέρεια θα είναι τελικά απαραίτητη. Ωστόσο, για κάποιο λόγο, πιστεύουν επίσης ότι η κ. Μέρκελ είναι η πολιτικός που θα παραδώσει τη λιγότερο δαπανηρή λύση. Γιατί; Υπό κανονικές συνθήκες, θα περίμενε κανείς η κυρία Μέρκελ θα μπορούσε ήδη να έχει χάσει τη φήμη της ως καλή διαχειριστής κρίσεων. Η συμβολή της σε αυτή την κρίση ήταν να καθυστερήσει την επίλυση της, αλλά και να κρατήσει ψηλά την πολιτική της στήριξη.
Το CDU είχε ανέκαθεν μεγάλο και συνεχές προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις έναντι του SPD. Και η ίδια απολαμβάνει ακόμη μεγαλύτερο προσωπικό προβάδισμα έναντι του αντιπάλου του στο SPD, Peer Steinbrück. Αυτό το αίνιγμα είναι εύκολο να εξηγηθεί. Η μόνη πραγματική αντιπολίτευση στις πολιτικές της προερχόταν από την μετα-κομμουνιστική αριστερά.
Με τον κ. Steinbrück, πρώην υπουργό Οικονομικών της κ. Μέρκελ, το SPD έχει επιλέξει τον λιγότερο πιθανό άνθρωπο να προσφέρει μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση. Ήταν, άλλωστε, ο αρχιτέκτονας της καταπολέμησης της κρίσης της Γερμανίας μέχρι τα τέλη του 2009. Ο κ. Steinbrück και ο κ. Steinmeier δεν αγωνίζονται για να απαλλαγούμε από την κ. Μέρκελ. Απλά επιθυμούν να ενταχθούν κάτω από την κ. Μέρκελ ως εταίροι του συνασπισμού της. Η πολιτική και πνευματική κατάρρευση του SPD απαντά επίσης την αρχική μας ερώτηση. Τι θα συμβεί τώρα που οι γερμανικές εκλογές τελείωσαν; Η απάντηση είναι: τίποτα.