Το «master plan» Μέρκελ-Σαμαρά…

Σε αναμονή των… γερμανικών εκλογών εξακολουθεί να βρίσκεται το ελληνικό κράτος. Διπλωματικοί κύκλοι στις Βρυξέλλες σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις εμφανίζουν ως αποκρυσταλλωμένες αποφάσεις της γερμανικής καγκελαρίας τα συγκεκριμένα βήματα αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους με το μοντέλο της «επιμήκυνσης». Το «πακέτο» έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να δίνει πολιτική στήριξη στη σημερινή ελληνική κυβέρνηση, τέτοια που να της επιτρέπει να βάζει στην ατζέντα της ακόμα και το ενδεχόμενο αναβάπτισης της με πρόωρες εκλογές πολύ πριν από τις ευρωεκλογές.Βασικός άξονας είναι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους με… εργαλείο την «επιμήκυνση» του κατά 20 επιπλέον χρόνια (πέραν της 30ετιας που ισχύει σήμερα) τόσο στο κομμάτι των διακρατικών δανείου του πρώτου Μνημονίου (περίπου στα 60 δισ. ευρώ) όσο και στο κομμάτι των δανείων του EFSF (που αγγίζει τα 130 δισ. ευρώ). Η «επιμήκυνση» αυτή σε μια σημαντική περίοδο… χάριτος που θα αγγίζει την δεκαετία, περιορίζει τις υποχρεώσεις του Ελληνικού Δημοσίου μόνο στις αποπληρωμές από το ΔΝΤ. Αυτές είναι υψηλές κατά τα δυο επόμενα χρόνια, αλλά όπως τονίζουν στελέχη του ΥΠΟΙΚ μπορούν να καλυφθούν από τα υπόλοιπα του δανείου του οργανισμού. Αυτή η «επιμήκυνση» θα υλοποιηθεί με ένα μακροπρόθεσμο 50ετες ομόλογο για το οποίο έχει ήδη αρχίσει ο σχεδιασμός και η ανίχνευση των προθέσεων.Για να απαλλαγεί το ελληνικό Δημόσιο ακόμα και από τις αποπληρωμές των παλαιών ομολόγων που έχουν επιβιώσει από το PSI και των οποίων οι λήξεις συνεχίζονται, είναι στα σκαριά ένα σχέδιο ανακύκλωσης των συγκεκριμένων ομολόγων με μια τεχνική που να οδηγεί σε αύξηση της τιμής τους και μείωση των αποδόσεων, σε διάρκειες της εξόφλησης που να διευκολύνουν το ελληνικό Δημόσιο. Σε όλα τα σκέλη αυτής της αναδιάρθρωσης κύριο στοιχείο είναι η δραστική μείωση των επιτοκίων και η χρήση τίτλων «zero coupon». Αξίζει να σημειωθεί, ότι μέχρι στιγμής δεν έχουν διαρρεύσει στοιχεία για το πώς θα… εμπλακεί στην αναδιάρθρωση αυτή ο ESM και με τι όρους εγγύησης για τη διαμεσολάβηση του.Ο ρόλος του μεσεγγυητή στον σχεδιασμό αυτό είναι εξαιρετικά κρίσιμος, δεδομένου ότι θα προσδιορίσει το «κρυφό» κόστος αυτής της αναδιάρθρωσης, το ποιος θα σηκώσει και με τι ανταλλάγματα. Αυτή η… εξυπηρέτηση από την πλευρά της νέας γερμανικής κυβέρνησης που θα περάσει μέσα από τις αποφάσεις του Eurogroup από τον Νοέμβριο μέχρι και την άνοιξη του 2014, θα απαντά στα ερωτηματικά που μένουν ανοιχτά μέχρι σήμερα σε ότι έχει να κάνει με τα τρία «κενά», το δημοσιονομικό του 2014, το χρηματοδοτικό του 2016 και το «κενό» της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους μέχρι το 2016.Βέβαια, ο σχεδιασμός δεν ολοκληρώνεται εκεί. Η πολιτικά «έγκαιρη» δρομολόγηση της αναδιάρθρωσης του χρέους που θα συνοδεύεται -όπως αναφέρουν αξιωματούχοι της Κομισιόν- με κάποιες «παραχωρήσεις» σε διαπραγματευτικές απαιτήσεις της Αθήνας (πχ σχετικά με τον ειδικό φόρο κατανάλωσης στα καύσιμα), δρομολογεί, κατά τους εμπνευστές του «master plan», τη δυνατότητα αναβάπτισης της σημερινής κυβέρνησης μέσα από εκλογές. Αλλά ακόμα και αν αυτό δεν προκύψει ως ασφαλής δυνατότητα, θα δώσει στην κυβέρνηση την απαραίτητη ισχύ να προχωρήσει σε ανασχεδιασμό του πλάνου των ιδιωτικοποιήσεων, εισάγοντας μηχανισμούς που θα μεταφέρουν τη διαδικασία υλοποίησης των αποκρατικοποιήσεων σε φορέα που θα λειτουργεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο (με άμεση εμπλοκή της Τρόικας) χωρίς τυπικά να καταργηθεί το ΤΑΙΠΕΔ. Παράλληλα, θα δρομολογηθεί η «αξιοποίηση» των προβληματικών στεγαστικών δανείων από τις τράπεζες (με πώληση τους) και η σταδιακή απελευθέρωση των πλειστηριασμών (υπο όρους και της πρώτης κατοικίας).Μια διαδικασία που στοχεύει στο να ενισχύσει το κεφαλαιακό προφίλ των τραπεζών και να διευκολύνει την προσέλκυση ιδιωτικών κεφαλαίων σε αυτές, ώστε να αρχίσει σταδιακά στο ορατό μέλλον η επιστροφή της ανακεφαλαιοποιήσης στο ΤΧΣ για να διευκολυνθεί η απομόχλευση του δημόσιου χρέους. Ο σχεδιασμός αυτός, κατά τους κοινοτικούς θα διευκολυνθεί όσον αφορά το εκρηκτικό πρόβλημα της έλλειψης ρευστότητας στην πραγματική οικονομία, από την επέκταση των πιστώσεων μέσω της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, του Ελληνικού Ταμείου Επενδύσεων και της εμπλοκής γερμανικών Ταμιευτηρίων, τα οποία σταδιακά αρχίζουν να εμφανίζονται στην ελληνική περιφέρεια. Η ενεργοποίηση αυτών των μηχανισμών αφορά κυρίως την δύσκολη διετία 2014-15 κατά την οποία το εγχώριο τραπεζικό σύστημα θα βρίσκεται σε κατάσταση «καταστολής», αφού τα «κόκκινα» δάνεια και η συρρικνούμενη καταθετική βάση τους αποκλείουν την αύξηση των χορηγήσεων.