Υπάρχει μια σημαντική συζήτηση σε εξέλιξη σχετικά με το μέλλον της Ευρώπης και τη θέση της Βρετανίας στην ΕΕ. Προσωπικά, φέρω μία φιλοευρωπαϊκή προκατάληψη όσον αφορά τη συγκεκριμένη διαφωνία. Είμαι μεγάλος οπαδός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως είχε αρχικά σχεδιαστεί.
Αυτή η άποψή μου είναι συνάρτηση της προσωπικής ιστορίας και της φιλοσοφίας που ανέπτυξα βάση στις προσωπικές μου εμπειρίες.
Έζησα την κατοχή, τόσο των Ναζί όσο και των Κομμουνιστών στην πατρίδα μου, την Ουγγαρία, και έμαθα σε μικρή ηλικία πόσο σημαντικό είναι τι είδους πολιτικό σύστημα επικρατεί.
Η Ευρώπη στην οποία πιστεύω προοριζόταν να είναι μία πρακτική εφαρμογή των αξιών και των αρχών της ανοικτής κοινωνίας• μία εθελοντική ένωση ισότιμων και κυρίαρχων κρατών που θα παρέδιδαν μέρος της κυριαρχίας τους για το κοινό καλό.
Για έναν ένθερμο υποστηρικτή της ανοικτής κοινωνίας, είναι σπαρακτικό να παραδέχεται ότι η κρίση του ευρώ έχει ήδη μετατρέψει την ΕΕ από μία εθελοντική ένωση ίσων σε μία σχέση πιστωτών-οφειλετών, η οποία δεν είναι ούτε εθελοντική ούτε ισότιμη.
Η πολιτική της λιτότητας που επέβαλε η Γερμανία στις χώρες της ευρωζώνης ήταν λάθος. Η καθοδική πίεση έχει πλέον υποχωρήσει και αυτό έχει δώσει μία ώθηση στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Ωστόσο, η προοπτική μίας μακράς περιόδου στασιμότητας δεν έχει αποκλειστεί και αυτό έχει θέσει σε κίνηση μία αρνητική πολιτική δυναμική. Οποιοσδήποτε βρίσκει τις επικρατούσες ρυθμίσεις απαράδεκτες θεωρείται ότι έχει αντι-ευρωπαϊκή στάση, οπότε περιμένω τη διαδικασία του κατακερματισμού της ΕΕ να επιταχυνθεί.
Κατά τη διάρκεια της οξείας φάσης της κρίσης του ευρώ, είχαμε τη μία οικονομική κρίση μετά την άλλη. Από τώρα και στο εξής περιμένω μία σειρά από πολιτικές και όχι οικονομικές κρίσεις, αν και δε μπορούμε ποτέ να αποκλείσουμε τις τελευταίες.
Η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Αντιμετωπίζει δύο κρίσιμες αποφάσεις: η μία είναι το μέλλον της ευρωζώνης και η άλλη είναι ο ρόλος της Βρετανίας στην Ευρώπη.
Η ευρωζώνη πρέπει να γίνει πιο ολοκληρωμένη. Χρειάζεται μία κοινή δημοσιονομική πολιτική, μία τραπεζική ένωση και διασφάλιση ίσων όρων στα οικονομικά.
Αλλά, οποιαδήποτε κίνηση προς τη μεγαλύτερη ολοκλήρωση διακινδυνεύει την επιδείνωση των αντιευρωπαϊκών αισθημάτων στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Αυτή τη στιγμή, η Βρετανία έχει τα καλύτερα στοιχεία όλων των πιθανών κόσμων –είναι μέρος της ευρωπαϊκής κοινής αγοράς αλλά δεν είναι μέρος τους ευρώ. Οποιαδήποτε αλλαγή θα ήταν προς το χειρότερο όσον αφορά τη Βρετανία.
Θα αφήσω την επιχειρηματική κοινότητα, ιδίως τις πολυεθνικές που χρησιμοποιούν το Ηνωμένο Βασίλειο ως σημείο εισόδου στην κοινή αγορά, να εξηγήσει στο βρετανικό κοινό τι έχει να χάσει: θέσεις εργασίας.
Αλλά, η έξοδος της Βρετανίας θα είναι ένα περαιτέρω βήμα προς τη διάλυση της ΕΕ και θα μειώσει σημαντικά το βάρος της ΕΕ στο παγκόσμιο στερέωμα, και αυτό θα ήταν μια μεγάλη απώλεια όχι μόνο για την Ευρώπη αλλά και για τον κόσμο.
Κατά την άποψή μου, ο πλανήτης υποφέρει από μία κατάρρευση του κράτους δικαίου και της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Τόσο η Ευρώπη όσο και η Αμερική είναι απασχολημένες με τα εσωτερικά τους προβλήματα και αυτό έχει δημιουργήσει ένα κενό ισχύος κάπου αλλού. Υπάρχουν υπερβολικά πολλές άλυτες πολιτικές κρίσεις οι οποίες προκαλούν τεράστιο ανθρώπινο πόνο, όπως αποδεικνύεται και από την ανθρωπιστική καταστροφή στη Συρία.
Η κατάρρευση της παγκόσμιας διακυβέρνησης πλησίασε πιο κοντά στην ΕΕ με την ουκρανική εξέγερση και τη ρωσική εισβολή της Κριμαίας. Οι Ουκρανοί είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν τη ζωή τους για να πλησιάσουν την ΕΕ, η οποία είναι στη διαδικασία της αποσύνθεσης. Για παράδειγμα, η Βρετανία είναι αποφασισμένη να καταστρέψει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που είναι ο μοναδικός προστάτης του κράτους δικαίου, τόσο στην Ουκρανία όσο και στη Ρωσία.
Οι Ουκρανοί καθιερώνουν την ταυτότητά τους ως Ευρωπαίοι. Δεν είναι καιρός για τους ανθρώπους και στις δύο πλευρές της Μάγχης να ξαναβρούν την ταυτότητά τους ως Ευρωπαίοι; Αυτό θα καταστήσει εφικτή την ανεύρεση μίας λύσης για τα φαινομενικά δυσεπίλυτα προβλήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.