Δεν χωράει αμφιβολία ότι οι τραπεζικές μετοχές εδώ και μερικούς μήνες αποτελούν εκ νέου το κομμάτι της εγχώριας χρηματιστηριακής αγοράς με το μεγαλύτερο ειδικό βάρος, επηρεάζοντας έτσι σε ισχυρό βαθμό την ευρύτερη πορεία της «Λ. Αθηνών».
Όπως επίσης είναι σαφές ότι ο διεθνής επενδυτικός παράγοντας έχει στηρίξει τον τελευταίο χρόνο τις Τράπεζες συμμετέχοντας σε 2 διαδοχικές αυξήσεις κεφαλαίου, προσφέροντας διψήφιο αριθμό δισεκατομμυρίων συνολικά, με τον λογαριασμό να ανεβαίνει αν προσθέσουμε τη συμμετοχή σε ομολογιακές εκδόσεις αλλά και τις αγορές από το ταμπλό του Χ.Α.
Η «ποικιλία» των ξένων
Και μεταξύ των διεθνών επενδυτών που έσπευσαν να δηλώσουν την εμπιστοσύνη τους στις Τράπεζες διακρίνονται ονόματα και χαρτοφυλάκια πολύ μεγάλου ή μεσαίου βεληνεκούς αλλά και κεφάλαια διαφορετικής κουλτούρας, διάρκειας και στρατηγικής, μεταξύ των οποίων η Fairfax, η Capital, η Wellington, τα hedge funds Paulson, Third Point, Oaktree, Αραβικά ή Ασιατικά κεφάλαια κ.λπ. Ενώ και μεγάλοι αμερικανικοί ή ευρωπαϊκοί οίκοι βρέθηκαν με χαρτιά στα χέρια τους είτε για desks τους είτε, κυρίως, για λογαριασμό πελατών τους στον απόηχο της επενδυτικής ευφορίας για καταγραφή υπεραξιών από τις ελληνικές τραπεζικές μετοχές αλλά και λόγω των διαφόρων αναδιαρθρώσεων δεικτών και χαρτοφυλακίων παγκοσμίως από funds που ακολουθούν τις διεθνείς σταθμίσεις και τα rebalancing.
Οι διαφορετικές τάσεις
Αυτή όμως η… πανσπερμία διαφορετικών σε μέγεθος, φιλοσοφία και στόχους επενδυτικών κεφαλαίων πλέον αρχίζει να αποτελεί αφορμή εμφάνισης συγκρουόμενων συμφερόντων σχετικά με τα χαρτιά του τραπεζικού κλάδου. Με τον λόγο να εστιάζεται στις ανησυχίες για το ύψος των νέων κεφαλαιακών αναγκών που θα χρειαστούν οι 4 συστημικές τράπεζες, βάσει του ελέγχου που διενεργεί αυτή τη φορά η ΕΚΤ. Και αξίζει να αναφέρουμε ότι στο ρηχό και χειραγωγίσιμο, κατά τους αναλυτές και τους ανθρώπους της αγοράς, Χ.Α. εδώ και λίγους μήνες «παίζουν μπάλα» οι ξένοι ενώ πάνω από 1.500 hedge funds ρίχνουν τα πονταρίσματά τους, μικρότερα ή μεγαλύτερα, στο ταμπλό, ιδίως στο τραπεζικό. Κατά συνέπεια, και δεδομένου ότι οδεύουμε σε έναν νέο πιθανό γύρο ΑΜΚ, τον τρίτο στη σειρά, αναδεικνύονται και οι διαφορετικές τάσεις και προθέσεις στις τάξεις των ξένων επενδυτών που όπως είναι λογικό και εύλογο, δεν έχουν πάντα την ίδια κατεύθυνση αλλά αποτελούν πεδίο «σύγκρουσης». Δεν είναι ίσως υπερβολικό να ειπωθεί, σύμφωνα με όσα αναφέρουν στελέχη της αγοράς που γνωρίζουν καλά τον διεθνή επενδυτικό χάρτη, ότι πλέον τα διεθνή funds και γενικώς οι ξένοι επενδυτές έχουν χωριστεί σε δύο κατηγορίες.
Τα funds που δεν θέλουν τις ΑΜΚ
Από τη μία πλευρά είναι οι διαχειριστές κεφαλαίου που κατά βάση δεν επιθυμούν να προκύψουν νέες αυξήσεις κεφαλαίου ή μάλλον να συμμετάσχουν σε αυτές. Οι νέες ΑΜΚ σημαίνουν «τρύπες» (τα κόκκινα δάνεια αποτελούν τον μεγαλύτερο πονοκέφαλο) άρα απαιτούν φρέσκα χρήματα, με την αγορά να μη γνωρίζει ακόμα το ύψος των νέων κινήσεων ούτε και την τιμή υλοποίησης της κάθε ΑΜΚ. Πολλά από τα ξένα funds, κυρίως όσα έχουν βραχύβιο και άκρως κερδοσκοπικό χαρακτήρα, δεν επιθυμούν να βάλουν νέα κεφάλαια ενώ επιπλέον θεωρητικά βάζουν και το ζήτημα της τιμής. Γιατί θυμούνται ότι σε κάποιες περιπτώσεις οι δεύτερες ΑΜΚ έγιναν σε τιμές κοντινές στην πρώτη (π.χ. σε Alpha, Πειραιώς) ενώ σε άλλες με ισχυρό discount (ΕΤΕ, ΕΥΡΩΒ). Επιπρόσθετα, οι ξένοι εμφανίζονται δυσαρεστημένοι και από διοικήσεις τραπεζών μια και μέχρι προ ολίγων μηνών ισχυρίζονται ότι ελάμβαναν διαβεβαιώσεις είτε για μη διενέργεια νέων ΑΜΚ είτε έστω για άκρως διαχειρίσιμες «τρύπες». Δηλαδή, μέχρι πριν από λίγους μήνες ήταν σχεδόν άνετοι, είχαν τις διαβεβαιώσεις των Ελλήνων τραπεζιτών ότι δεν θα χρειαστούν κεφάλαια περνάνε τα stress tests και όλα βαίνουν καλώς. Για τους γνωρίζοντες , νέες αυξήσεις κεφαλαίου σημαίνει χαμηλότερες τιμές και αυτό σημαίνει discount, πιέσεις στις μετοχές κ.λπ. Σε ένα βαθμό λοιπόν, κάποιες πιέσεις σε χαρτιά του κλάδου οφείλονται στην παράμετρο «νέες, τρίτες στη σειρά, ΑΜΚ», πέραν των άλλων συγκυριών, όπως το διεθνές κλίμα, η πολιτική αρρυθμία κ.λπ.
Οι στρατηγικού χαρακτήρα επενδυτές
Από την άλλη πλευρά όμως, υπάρχουν funds που επενδύσει στις τράπεζες και όπως φαίνεται, μάλλον δείχνουν ότι αποφάσισαν να βάλουν ξανά το χέρι στην τσέπη για να καλύψουν και κάποια νέα αύξηση κεφαλαίου. Αυτοί του είδους οι παίκτες σαφώς και δεν βλέπουν την αγορά με ορίζοντα 1-2 μηνών, ούτε με το ίδιο κερδοσκοπικό μοντέλο των hedge funds, αν και είναι σαφές ότι και αυτοί έχουν ως στόχο την καταγραφή υπεραξιών. Ενδεχομένως η «παρέα» που μπήκε στην Eurobank, κάποια funds σε ΠΕΙΡ ή ΑΛΦΑ να ε’ιναι μεταξύ αυτών που θα εισφέρουν κεφάλαια εκ νέου, δίχως να σημαίνει ότι και αυτά δεν θα ζητήσουν δεσμεύσεις ή δεν θα βάλουν παραμέτρους στο τραπέζι. Ωστόσο, έχουμε να κάνουμε με στρατηγικές συμμετοχές, με χαρτοφυλάκια που ποντάρουν στο γύρισμα της αγοράς και στην οικονομική-τραπεζική ανάκαμψη, θέλουν να έχουν πόστο στη νέα τάξη πραγμάτων, τουλάχιστον όσοι πιστεύουν στο Grecovery.