Ο Νίκος, η Κλεοπάτρα και η Δήμητρα είναι τρεις νέοι επιχειρηματίες που αποδεικνύουν έμπρακτα ότι στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης τα “success stories” είναι μια πραγματικότητα.
Όπως οι ίδιοι δήλωσαν μοναδικό όπλο που απαιτεί να έχει ένας δυνάμει επιχειρηματίας προκειμένου να προστεθεί και αυτός στο “Club” των επιτυχημένων, είναι η αποφασιστικότητα στην εκπλήρωση του οράματος που “άναψε τη σπίθα της δημιουργίας”.
Έτσι, μπορεί οι περισσότεροι επιχειρηματίες να παραπονούνται για την έλλειψη ρευστότητας, τη γραφειοκρατία και το φορολογικό σύστημα στη χώρα μας, αλλά για τον 22χρονο Νίκο, τη 43χρονη Κλεοπάτρα και την 49 Δήμητρα “η χαμένη αξιοπιστία των ελληνικών προϊόντων στο εξωτερικό, το κακό όνομα που έχουν δημιουργήσει κάποιοι ασυνεπείς στη χώρα μας για τους Έλληνες επιχειρηματίες, είναι ο μεγάλος σκόπελος που έχουν κληθεί να ξεπεράσουν στον κλάδο του ελαιολάδου”. Όπως χαρακτηριστικά ανέφεραν μιλώντας στο -, “ακόμα και μέσω οικονομικής κρίσης, Έλληνες επιχειρηματίες, λαμβάνουν τα ποσά που συμφωνούν και στη συνέχεια δεν εκτελούν τις παραγγελίες, ενώ δεν είναι λίγοι και εκείνοι που στέλνουν κακής ποιότητας προϊόντα και εκτός των προθεσμιών που έχουν συμφωνηθεί”.
Ο 22χρονος Νίκος Σακελλαρόπουλος, φοιτητής Χημικός Μηχανικός στο τμήμα Μηχανικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, επισήμανε ότι ασχολείται αρκετά χρόνια με τους ελαιώνες που βρίσκονται στη Σπάρτα Λακωνίας, με την επιχείρηση να μετρά 22 χρόνια παρουσία στον χώρο.
Ο Νίκος, όπως είπε χαρακτηριστικά ασχολείται συστηματικά με τις αναλύσεις των προϊόντων της εταιρείας, “αφού θέλουμε τα προϊόντα μας να μην είναι απλά προς κατανάλωση, αλλά να είναι λειτουργικά για την υγεία των καταναλωτών μας”. Πάντως, δεν είναι τυχαίο ότι τα προϊόντα των ελαιώνων έχουν βραβευθεί και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό σε μεγάλους διαγωνισμούς γευσιγνωσίας. Συνολικά η εταιρεία διαθέτει 21 βραβεύσεις, με τις περισσότερες να είναι στα Great Taste Awards, “ένας πολύ σκληρός διαγωνισμός γευσιγνωσίας που γίνεται στην Αγγλία και βασίζεται καθαρά στην γεύση και την ποιότητα του προϊόντος.
Κύριος προσανατολισμός της εταιρείας είναι εξαγωγικός, σε ποσοστό ως και άνω του 90%, ενώ οι αγορές που κατευθύνονται τα προϊόντα είναι: Ευρώπη, όπως Γερμανία και Αγγλία και Αμερική, ενώ έχουν γίνει κινήσεις για Ρωσία και Κίνα, με τις συζητήσεις να βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο.
“Εγώ έφερα μια νέα όψη στην επιχείρηση του πατέρα μου σαν χημικός/μηχανικός, αφού προσπαθώ να ασχολούμαι με τον επιστημονικό τομέα, με τις αναλύσεις, τη βελτίωση των προϊόντων ως προς συγκεκριμένα συστατικά, όπως οι φαινόλες, αντιοξειδωτικά και τα ω3 λιπαρά οξέα”, υπογράμμισε ο Νίκος, προσθέτοντας “πλέον η αγορά των βιολογικών προϊόντων είναι κορεσμένη και χρειάζονται καινοτομίες για να μείνεις και να κερδίσεις σημαντικό μερίδιο της αγοράς”.
Πάντως, ο Νίκος μπορεί να είναι μόλις 22 χρόνων όμως έχει ήδη καταλάβει ότι το “επιχειρείν μπορεί να είναι δύσκολη υπόθεση στην Ελλάδα, αλλά με καινοτομία, επιστημονική γνώση και καινοτομία και πληροφόρηση μπορούμε να βελτιώσουμε τα ελληνικά προϊόντα να τους δώσουμε προστιθέμενη αξία και να τα κάνουμε διάσημα στο εξωτερικό, μιας και η ποιότητα που έχουμε είναι αρκετά μοναδική και δυσεύρετη”.
Μάλιστα, παρά το νεαρό της ηλικίας του τόνισε ότι παρά τα όσα ακούγονται “πολύ δυνατά, το βασικότερο πρόβλημα είναι η ποιότητα των ελληνικών προϊόντων”. Όπως μας είπε, “η ασυνέπεια και ασυνειδησία ορισμένων έχουν βλάψει το ελληνικό όνομα και γίνονται δύσκολες οι εξαγωγές, αφού οι ξένοι είναι προκατειλημμένοι ως προς αυτά που τους εγγυόμαστε”.
“Κακοποιημένο” χαρακτήρισε από την πλευρά της τον κλάδο του ελαιολάδου στην χώρα μας η 43χρονή Κλεοπάτρα Σοβαρτζή, διατυπώνοντας την ελπίδα “έστω και μετά από 15 χρόνια να έχουμε φτάσει στο επίπεδο των Ελλήνων οινοποιών που κάνουν καταπληκτική δουλειά στο εξωτερικό”.
“Έχουμε τις φυσικές πρώτες ύλες δοσμένες από το Θεό και τη φύση, αλλά όταν έρχεται η ώρα να κάνουμε τη συγκομιδή, να πάμε στο ελαιοτριβείο και να ελαιοποιήσουμε εκεί χαλάει η αλυσίδα. Μαζεύουμε σε λάθος εποχή, με λάθος τρόπο”, τόνισε η ίδια, προσθέτοντας ότι “παρά την κακοποίηση ο κλάδος του ελαιολάδου απαρτίζεται από εξαιρετικά προϊόντα”.
Η 43χρονη Κλεοπάτρα, που σήμερα μπορεί να είναι σύνδιοκτήτρια εταιρείας, αλλά για περισσότερα από 18 χρόνια δούλευε στον τραπεζικό κλάδο και μάλιστα σε καίρια θέση. “Άφησα τη δουλειά μου γιατί ήθελα κάτι πιο δημιουργικό και δυναμικό”, μας λέει χαρακτηριστικά δηλώνοντας μάλιστα “δικαιωμένη” από την επιλογή της παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει.
Όπως μας είπε, με πολύ διάβασμα, συμμετοχή σε σχετικά συνέδρια, σεμινάρια και εκδηλώσεις εντός και εκτός ελληνικών συνόρων, το 2012 ιδρύθηκε η εταιρεία στην καρδιά της οικονομικής κρίσης, αλλά “με υπόβαθρο το ελαιοτριβείο του ξαδέρφου μου στο Μεσολόγγι από το 1920”.
Δύο χρόνια μετά τη λειτουργία της εταιρείας, γίνονται εξαγωγές σε πέντε χώρες, Φιλανδία, Νορβηγία Ελβετία, Γερμανία και Αυστραλία και από την επόμενη εβδομάδα και στη Γαλλία.”Εξάγουμε το 20% της παραγωγής μας, συνολικού ύψους 50 τόνων, αλλά λόγω πρόσβασης με παραγωγούς στο λάδι εξαιτίας του ελαιοτριβείου, οι ποσότητες που μπορούμε να διαχειριστούμε ξεπερνούν τους 10.000 τόνους”.
Μια άλλη διάσταση στο θέμα της προώθησης του ελαιολάδου εντός και εκτός ελληνικών συνόρων έδωσε από την πλευρά της η νέα επιχειρηματίας στον κλάδο Δημήτρα Καραβιώτη, που για περισσότερα από 20 χρόνια δρούσε στον χώρο των κατασκευών. Η επιχείρησή της μετρά ένα χρόνο παρουσίας στον κλάδο του ελαιολάδου και όπως μας είπε χαρακτηριστικά “η τυποποίηση είναι ο μεγάλος μου βραχνάς. Οι άνθρωποι στο κομμάτι αυτό σου τάζουν λαγούς με πετραχήλια και σου δίνουν τελικά άνθρακα”.
Τονίζοντας ότι ακόμα δεν έχει διευθετήσει το ζήτημα της τυποποίησης του προϊόντος, χαρακτηρίζοντας τον κλάδο “τραγικό”, η ίδια επεσήμανε ¨ευτυχώς ο παραγωγός που με προμηθεύει με εξαιρετικής ποιότητας ελαιολάδου από την Καλαμάτα είναι ένας τίμιος άνθρωπος που παρόλο που κάποτε ήταν μέρος των λεγόμενων “Golden Boys”, σήμερα φροντίζει την παραγωγή του περισσότερο και από τα μάτια του”.
Για να τον βρει πάντως η Δήμητρα τον παραγωγό που της προμηθεύει ποσότητες ελαιολάδου, που ασχολήθηκε με τον κλάδο του ελαιολάδου μετά συζήτηση με φίλο της μηχανικό, χρειάστηκε να γυρίσει όλη την Πελοπόννησο και αφού όπως μας είπε χτύπησε αμέτρητες πόρτες και δέχτηκε το ρατσισμό των παραγωγών, όντας η ίδια γυναίκα “τελικά τον βρήκα και είναι το διαμάντι μου”.
Μεταξύ άλλων η ίδια τόνισε “ακόμα δεν έχω πετύχει τους στόχους μου, αλλά βρίσκομαι σε πολύ καλό δρόμο”. Βέβαια, όπως παραδέχθηκε η ίδια, η καταξίωση σε ένα νέο χώρο είναι μια επίπονη διαδικασία που απαιτεί αποφασιστικότητα, επιμονή και συνέπεια”. Η κακή εικόνα, όπως σημείωσε, μεταφέρεται πολύ γρήγορα, αλλά την καλή για να την χτίσεις… “θέλεις πολύ δρόμο”. Στο πλαίσιο αυτό τόνισε, |δεν ξεχνώ ποτέ αυτό που έλεγε ο πατέρας μου, όντας και ο ίδιος έμπορος. Ένας πελάτης δυσαρεστημένος θα σου διώξει 100, ένα ευχαριστημένος θα σου φέρει δέκα”.
Επισημαίνεται ότι οι αναφερόμενοι συμμετείχαν σε εκδήλωση του Κέντρου Αγροδιατροδικής Καινοτομίας και Επιχειρηματικότητας, με την υποστήριξη του Ιδρύματος “Σταύρος Νιάρχος”.