Την ώρα που οι τρεις μεγαλύτερες βιομηχανίες του κλάδου του χάλυβα, η Χαλυβουργική (αδελφοί Αγγελόπουλοι), η Χαλυβουργία Ελλάδος (Μάνεσης) και η ΣΙΔΕΝΟΡ (Στασινόπουλος) έχουν μπει στο μικροσκόπιο της Επιτροπής Ανταγωνισμού για να διαπιστωθεί η σύσταση ή μη καρτέλ μεταξύ τους τα προηγούμενα χρόνια, βρίσκονται ταυτόχρονα αντιμέτωπες πιο πολύ από κάθε φορά με τον κίνδυνο ενός «κραχ».
Η οικονομική κρίση, το υψηλό ενεργειακό κόστος και η έλλειψη έργων υποδομών και ανάπτυξης, οδηγούν στην κατάρρευση της ζήτησης των προϊόντων χάλυβα κατά 60%. Παράλληλα, το βαρύ κόστος ενέργειας δεν επιτρέπει στις βιομηχανίες να είναι ανταγωνιστικές στο εξωτερικό και οι εξαγωγές που πραγματοποιούν είναι ζημιογόνες. Επιπλέον, οι εξαγωγές κινούνται 8 φορές κάτω σήμερα συγκριτικά με το 2008, ενώ τα ελληνικά μερίδια αγοράς έχουν αποσπάσει χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία.
Ο κλάδος της χαλυβουργίας αντιμετωπίζει ζημιές που θα ξεπεράσουν τα 700 εκατ. ευρώ (μόνο την περίοδο 2008-2012 έφτασαν τα 612 εκατ. ευρώ), αλλά και χρεών που αγγίζουν το 1 δισ. ευρώ. Σημειώνεται ότι μόνο οι τρεις κορυφαίοι, σημειώνουν απώλειες 140 εκατ. ευρώ. Τα χαλυβουργεία λειτουργούν μόλις 28 ημέρες τον χρόνο, ενώ οι περικοπές, οι εθελούσιες έξοδοι, οι μειώσεις μισθών και οι συζητήσεις περί λουκέτων βρίσκονται στην καθημερινή ατζέντα.
Xαλυβουργία Ελλάδος: Περικοπές και μειώσεις μισθών
Σε δυσμενή θέση βρίσκεται η Χαλυβουργία Ελλάδος της οικογένειας Μάνεση. Καταγράφοντας συνολικές ζημίες 160 εκατ. ευρώ, μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια και μετά το κλείσιμο στο εργοστάσιο του Ασπροπύργου τον Φλεβάρη του 2014, η διοίκηση της βιομηχανίας δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να προχωρήσει σε περαιτέρω περιορισμό της δραστηριότητάς της, εάν δεν αναστραφεί σύντομα το γενικότερο κλίμα στην αγορά και δεν διορθωθούν στρεβλώσεις. Από τις αρχές του 2015, η Χαλυβουργία Ελλάδος προχώρησε σε μείωση μισθών κατά 12% στην πρώτη επιχειρησιακή σύμβαση εργασίας που υπεγράφη μετά τις εκλογές. Η παραπάνω σύμβαση, με ισχύ έως τα τέλη Απριλίου και «ρήτρα» αυτόματης παράτασης ως τις 31 Ιουλίου, στοχεύει στη διασφάλιση της βιωσιμότητας των εργοστασίων στον νομό Μαγνησίας, σύμφωνα με τη διοίκηση και το σωματείο εργατοϋπαλλήλων της εταιρείας.
Υπενθυμίζεται ότι, το καλοκαίρι του 2014 το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας ενέκρινε την ανάκληση των ομαδικών απολύσεων και τον περασμένο μήνα η επιτροπή των απολυμένων της Χαλυβουργίας συναντήθηκε με τον υπουργό Εργασίας, κ. Πάνο Σκουρλέτη ζητώντας στήριξη για τους ίδιους και τις οικογένειές τους.
Χαλυβουργική: Δεύτερη εθελουσία έξοδος εργαζομένων
Σε αδιέξοδο βρίσκεται και η Χαλυβουργική της οικογένειας Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου. Το «φορτίο» των ζημιών 56,84 εκ. ευρώ και των συνολικών υποχρεώσεων 442,66 εκ. ευρώ (με βάση τον τελευταίο δημοσιευμένο ισολογισμό) είναι βαρύ. Η διοίκηση της βιομηχανίας κατά τη διάρκεια της συνάντησης με τον υπουργό ΠΑΠΕΝ, κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη χαρακτήρισε το πρόγραμμα εθελουσίας 100 εργαζομένων που ανακοίνωσε προ ημερών ως «αναγκαίο και αναπόφευκτο», επικαλούμενη το αβάσταχτο ενεργειακό κόστος. Σημειώνεται ότι αυτή είναι η δεύτερη φορά που προχωρά σε μια τέτοια κίνηση, καθώς το 2013 την επανέλαβε για 148 εργαζόμενους. Ενδεικτικό της κατάστασης είναι ότι η βιομηχανία χάλυβα δούλεψε μόλις 23 ημέρες το 2013 και 28 πέρυσι. Ουσιαστικά δηλαδή το χαλυβουργείο παραμένει κλειστό από τον Ιούνιο του 2012. Ακόμη και οι εξαγωγές της έχουν καταρρεύσει από τους 2.500.000 τόνους ετησίως το 2008 στους 300.000 τόνους σήμερα. Η οικογένεια Αγγελόπουλου έχει στρέψει την προσοχή της αυτή τη στιγμή εντός επικράτειας, καθώς στο εξωτερικό ο ανταγωνισμός είναι αδυσώπητος. Η επιχείρηση αναμένει να ξεκινήσουν τα έργα υποδομής. Ωστόσο το ρευστό οικονομικο- πολιτικό κλίμα δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας ότι αυτό θα γίνει σύντομα. Πάντως, από την πλευρά του υπουργείου, ξεκινά νέος κύκλος συζητήσεων για τη μείωση του ενεργειακού κόστους.
ΣΙΔΕΝΟΡ: Ζημίες 49,7 εκατ. ευρώ
Η Σιδενόρ του ομίλου Στασινόπουλου, η οποία παράγει χαλύβδινα προϊόντα, έχει κι αυτή υποστεί βαρύ πλήγμα τα τελευταία χρόνια από την ισοπέδωση της εγχώριας οικοδομικής δραστηριότητας αλλά και από τον επώδυνο συνδυασμό των ακριβών καυσίμων και των υψηλών επιτοκίων.Το 2014 παρότι κατάφερε να συρρικνώσει τις ζημίες της, εξακολουθεί να παραμένει σε ζημιογόνο τροχιά, με τις απώλειες να αγγίζουν τα 49,7 εκατ. ευρώ (από 73,7 εκατ. ευρώ το 2013). Με νέες επενδύσεις που φέρνουν μείωση του κόστους παραγωγής (όπως ο νέος επαγωγικός φούρνος στη Sovel κ.α.) καταφέρνει να παίρνει ανάσες από την εγχώρια οικονομική ασφυξία. Η επιχείρηση στοχεύει στις εξαγωγές για να αντισταθμίζει τις απώλειες εντός των ελληνικών συνόρων, γεγονός που φαίνεται να αποδίδει καθώς το 2014 σημείωσε αύξηση του κύκλου εργασιών στα 822,1 εκατ. ευρώ.