Η πόλη πονά και πενθεί. Δεκάδες αθώων ανθρώπων έχουν χάσει τη ζωή τους, περισσότεροι από 200 είναι τραυματισμένοι. Οι Βρυξέλλες βρίσκονται σε κατάσταση πολιορκίας για μια ακόμη φορά.
Μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι τον περασμένο Νοέμβριο, οι Βρυξέλλες ήταν επίσης σε κατάσταση πολιορκίας. Κάποιοι από τους τρομοκράτες που χτύπησαν το Παρίσι προέρχονταν από εκεί. Από τότε, η αστυνομία και ο στρατός ήταν παρόντες στους δημόσιους χώρους και σε κάθε γωνία του κέντρου της πόλης.
Η κοινότητα του Μολενμπέκ υπήρξε το κέντρο μιας θύελλας από τα μέσα ενημέρωσης. «Η πρωτεύουσα του τζιχάντ» την αποκάλεσε ο τύπος. Λόγω μιας ομάδας ατόμων, μια κοινότητα 100.000 ανθρώπων θεωρείται πλέον ως ένα επικίνδυνο μέρος, γεμάτο τρομοκράτες.
Σαν να μην έφταναν τα μέσα, υπάρχουν και οι πολιτικοί που προβαίνουν σε δηκτικές δηλώσεις για τις Βρυξέλλες και το Μολενμπέκ σε καθημερινή βάση. Ο Ζαν Ζαμπόν, ο βέλγος υπουργός εσωτερικών, ανακοίνωσε αμέσως μετά από τις επιθέσεις στο Παρίσι πως θα «καθαρίσει» το Μολενμπέκ.
Πολλοί μαθητές που διαμένουν στο Μολενμπέκ σοκαρίστηκαν από αυτές τις δηλώσεις. «Είναι επειδή είμαστε μουσουλμάνοι;» ρωτούσαν. «Είναι επειδή είμαστε από το Μαρόκο;» «Τι λάθος έκαναν οι γονείς μας;»
Πολλοί από αυτούς τους νέους ανθρώπους βρίσκονται σε αβέβαιη κατάσταση. Περίπου 40% της νεολαίας των Βρυξελλών ζουν σε κατάσταση φτώχιας. Περισσότεροι από το ένα τέταρτο εγκαταλείπουν το σχολείο χωρίς δίπλωμα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Η ανεργία των νέων είναι τεράστια. Πολλοί νέοι άνθρωποι δεν έχουν προοπτικές και χαμηλή αυτοπεποίθηση, και μοιράζονται τον ευρύτερο φόβο της τρομοκρατίας και άλλων ειδών βίας. Η λεκτική και η σωματική βία προς μετανάστες στο Βέλγιο, ιδιαίτερα προς μουσουλμάνους, έχει αυξηθεί κατά 50% μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια.
Οι νέοι άνθρωποι, και όλοι, θα πρέπει να συνεχίσουν τη ζωή τους, όπως κάνουν οι άνθρωποι στην Άγκυρα, στη Βυρηττό και το Παρίσι. Όλοι μαζί θα πρέπει να αρνηθούμε να ενδώσουμε στον φόβο που σπέρνουν οι τρομοκράτες – αλλά και οι πολιτικοί και τα μέσα.
Οι πολιτικοί και τα μέσα πέφτουν στην παγίδα των τρομοκρατών. Κινήματα όπως το Ισλαμικό Κράτος έχουν έναν ξεκάθαρο στόχο: να σπείρουν τον πανικό και τη δυσπιστία. Η ειδική επί της τρομοκρατίας Μπεατρίς ντε Γκραφ έχει σωστά αποκαλέσει όλο αυτό ως «θέατρο φόβου». Και δεν είναι μόνο οι πολιτικοί και τα μέσα του Βελγίου που ενδίδουν σε αυτά που θέλουν οι τρομοκράτες, δείτε για παράδειγμα την αντίδραση του γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολλάντ. Η απάντηση στην τρομοκρατία δεν είναι η εκδίκηση και ο φόβος. Δεν μπορούμε να πολεμήσουμε τον φόβο με φόβο, ή τη βία με βία.
Αυτό δε σημαίνει ότι δε θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την τρομοκρατία. Εκτός από τη λύση της οικονομικοκοινωνικής δυστυχίας, χρειαζόμαστε και μια ξένη πολιτική που θα απορρίπτει τη στρατιωτικοποίηση και τους πολέμους προς όφελος πολιτικών λύσεων και διαλόγου.
Επιπλέον, είναι σημαντικό να προσφέρεται εναλλακτική. Θα πρέπει να ενισχύσουμε τις ευάλωτες κοινότητες και ομάδες. Θα πρέπει να επενδύσουμε στους νέους ανθρώπους ώστε να αναπτύξουν αυτοσεβασμό και να συμμετάσχουν στην κοινωνία. Θα πρέπει να τους προσφέρουμε ξεκάθαρες προοπτικές. Αυτός είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να πολεμήσουμε την τρομοκρατία.
Και σε όσους σπείρουν τον φόβο θα πρέπει να απαντήσουμε με αγάπη, καθώς η αγάπη είναι ένα ισχυρό όπλο κατά της τρομοκρατίας.
Ο Ιάντ Ελ Μπεγκτάντι, κάποτε σαλαφιστής που πίστευε στο τζιχάντ, τώρα καταδικάζει κάθετα το Ισλαμικό Κράτος. Για αυτόν, η αγάπη είναι η καλύτερη απάντηση στην Isis, καθώς «η αγάπη καταστρέφει την πίστη τους». Δημιουργώντας φιλίες με μουσουλμάνους, λέει, «νικιέται η Isis». Εάν απαντήσουμε στον φόβο με μίσος, αυτό τη δυναμώνει.
Εμπειρογνώμονες όπως η ντε Γκραφ ή ο δημοσιογράφος Νικολά Ενίν, ο οποίος υπήρξε αιχμάλωτος του Ισλαμικού Κράτους, πιστεύουν πως αποτελεί συνειδητή στρατηγική της Isis η πρόκληση επιθέσεων από τη Δύση. Με αυτόν τον τρόπο λαμβάνει περισσότερη στήριξη από τους πληθυσμούς που επηρεάζονται από τις επιθέσεις. Όπως λέει ο Ενίν, «τους βομβαρδισμούς τους περιμένουν, αυτό που φοβούνται είναι η ενότητα».
Ο μεγαλύτερος εφιάλτης για την Isis ήταν ο τρόπος που κάποιες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γερμανία, υποδέχτηκαν τους σύρους πρόσφυγες με ανοιχτές αγκάλες. Η αλληλεγγύη που έδειξαν χιλιάδες πολίτες από την Ελλάδα μέχρι τη Σουηδία έβλαψαν την Isis. Επαναλαμβάνουν συνεχώς πως οι μουσουλμάνοι θα πρέπει να πάνε στο «χαλιφάτο» της, επειδή οι ευρωπαίοι είναι ρατσιστές και ισλαμοφοβικοί. Φιλοξενώντας τους σύρους πρόσφυγες, έχουμε δείξει πως η Isis κάνει λάθος.
Στις Βρυξέλλες υπάρχει φόβος, όπως είναι φυσιολογικό, αλλά υπάρχει και πολλή αλληλεγγύη. Οι άνθρωποι βοηθούν όπου μπορούν. Προσφέρουν δωμάτια, μετακίνηση και βγαίνουν στους δρόμους για να δείξουν πως οι κάτοικοι των Βρυξελλών είναι ενωμένοι. Η αλληλεγγύη και η αγάπη θα μας δώσουν τη δύναμη να το ξεπεράσουμε αυτό.