Η αναπάντεχη εκλογική νίκη του Ντόναλντ Τραμπ έχει οδηγήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες – και τον κόσμο – σε αχαρτογράφητα νερά. Οι ΗΠΑ δεν είχαν ποτέ άλλοτε έναν πρόεδρο χωρίς πολιτική ή στρατιωτική εμπειρία, ή κάποιος που αποφεύγει τόσο επίμονα την αλήθεια, υιοθετεί θεωρίες συνωμοσίας και έρχεται σε αντίθεση με τα λεγόμενά του. Όλα αυτά κάνουν σχεδόν αδύνατο να προβλέψουμε πώς θα κυβερνήσει.
Όμως η επικείμενη προεδρία του Τραμπ έχει προηγούμενο: τον Τζορτζ Μπους. Αρκετοί παραλληλισμοί γίνονται εμφανείς. Για αρχή, όπως και ο Μπους, ο Τραμπ δεν κέρδισε τη λαϊκή ψήφο, αλλά μπορεί παρ’ όλα αυτά να θεωρήσει ότι έχει εντολή για σαρωτική αλλαγή. Και η κατεύθυνση της αλλαγής μπορεί να οδηγήσει σε αποτελέσματα που δε θα αρέσουν ούτε στους υποστηρικτές του.
Ανάμεσα στις υποσχέσεις του Τραμπ για την οικονομική πολιτική, οι δημοσιονομικές του προτάσεις είναι οι πιο πιθανές να εφαρμοστούν: μεγάλες φορολογικές περικοπές για τους πλούσιους και αυξημένες δαπάνες σε άμυνα και άλλους τομείς. Το αποτέλεσμα θα είναι πιθανότατα το ίδιο με όταν ο Μπους ακολούθησε παρόμοιες πολιτικές: η ανισότητα εισοδήματος θα αυξηθεί και τα δημοσιονομικά ελλείμματα θα μεγαλώσουν.
Επιπλέον, η επταετής ανοδική τάση της χρηματιστηριακής αγοράς μπορεί να λάβει τέλος. Και είναι πολύ πιθανό ο Τραμπ, ο οποίος επιτέθηκε στη χαλαρή νομισματική πολιτική της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ κατά την εκλογική του εκστρατεία, να αλλάξει γρήγορα τη θέση του και να πιέσει τη Fed να μην ανεβάσει τα επιτόκια.
Ο Τραμπ πιθανότατα δε θα καταφέρει να υλοποιήσει την υπόσχεσή του να αυξήσει το μερίδιο εξαγωγών των ΗΠΑ. Και σίγουρα δε θα καταφέρει να φέρει πίςω τις παραγωγικές εργασίες που οι ΗΠΑ, όπως και όλες οι βιομηχανοποιημένες χώρες, έχουν χάσει τις τελευταίες δεκαετίες. Η ανισότητα του εισοδήματος πιθανότατα θα αρχίσει να αυξάνεται και πάλι, παρά τις εντυπωσιακές βελτιώσεις στο μέσο οικογενειακό εισόδημα και το ποσοστό της φτώχειας τον περασμένο χρόνο.
Μια ύφεση σε κάποιο σημείο της προεδρίας Τραμπ είναι πιθανή, κρίνοντας από την εντυπωσιακή προϊστορία των Ρεπουμπλικάνων προκατόχων. Δύο υφέσεις ξεκίνησαν υπό την κυβέρνηση του Μπους, μάλιστα, οι περισσότερες υφέσεις μετά τη Μεγάλη Ύφεση ξεκίνησαν με Ρεπουμπλικάνους προέδρους.
Η προεδρία του Τραμπ είναι περισσότερο ανησυχητική για το μέτωπο της εξωτερικής πολιτικής, όπου πολλές πιθανές καταστροφές αναμένουν. Έχουμε κάθε λόγο να φοβούμαστε λανθασμένους υπολογισμούς που θα οδηγήσουν σε τραγωδίες, όπως και ο Μπους χειρίστηκε αδέξια την αντίδραση στην τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, απέτυχε να πιάσει τον Οσάμα μπιν Λάντεν και εισέβαλε στον Ιράκ.
Ο ρόλος της Αμερικής ως παγκόσμιος ηγέτης σίγουρα θα υποφέρει, όπως και η «ήπια δύναμη» που απολάμβανε προηγουμένως ως πρότυπο φιλελεύθερης δημοκρατίας προς μίμηση από άλλους. Την ίδια στιγμή, η άγνοια του Τραμπ πιθανότατα θα ενθαρρύνει τους αντιπάλους των ΗΠΑ, όπως η Ρωσία, η Συρία και η Βόρεια Κορέα.
Οι Ρεπουμπλικάνοι διατήρησαν τον έλεγχο τόσο της Γερουσίας όσο και της Βουλής των Αντιπροσώπων, όποτε ο Τραμπ θα μπορέσει να κρατήσει την υπόσχεσή του να ανατρέψει τα μεγαλύτερα νομοθετικά επιτεύγματα του Ομπάμα, ξεκινώντας με την Πράξη Προσιτής Περίθαλψης (Obamacare). Όμως αυτή θα είναι μια ενδιαφέρουσα δοκιμασία. Πώς θα διαχειριστεί ο Τραμπ τις αντιδράσεις όταν ο κόσμος θα αρχίσει να χάνει την ιατροφαρμακευτική του ασφάλιση;
Ο Τραμπ και οι Ρεπουμπλικάνοι της Γερουσίας θα προσπαθήσουν επίσης να αντιστρέψουν τις χρηματοπιστωτικές ρυθμίσεις Dodd-Frank που ενεργοποιήθηκαν μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, προσφέροντας στις τράπεζες και άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα μεγαλύτερα περιθώρια ελευθερίας. Και, πέραν της Wall Street, θα προσπαθήσουν να περικόψουν αντιμονοπωλιακές και περιβαλλοντολογικές ρυθμίσεις, ιδιαίτερα αυτές που περιορίζουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.
Τέλος, ο Τραμπ θα προτείνει συντηρητικούς δικαστές για το ανώτατο δικαστήριο, το οποίο συνεχίζει να έχει κενή θέση μετά τον θάνατο του δικαστή Αντόνιν Σκάλια τον Φεβρουάριο.
Θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες, ωστόσο, που οι πιο εξωφρενικές προεκλογικές προτάσεις του Τραμπ πιθανότατα δε θα πραγματοποιηθούν ποτέ. Δε θα χτίσει ένα «μεγάλο, όμορφο» τείχος στα σύνορα ΗΠΑ και Μεξικό, και το Μεξικό σίγουρα δε θα πληρώσει γι’ αυτό. Παρομοίως, δε θα απαγορεύσει τους μουσουλμάνους μετανάστες, καθώς κάτι τέτοιο θα παραβίαζε θεμελιώδεις αμερικανικές αρχές, και θα απορριφθεί ακόμη και από ένα δεξιόστροφο ανώτατο δικαστήριο.
Παρομοίως, ο Τραμπ μπορεί να μην ακυρώσει τη Βορειοαμερικανική Συμφωνία Ελεύθερων Συναλλαγών ή να αυξήσει τους δασμούς δραματικά. Ούτε και θα αποσυρθεί από το ΝΑΤΟ, άλλες σημαντικές συμμαχίες, ή τη Συνθήκη της Γενεύης (επιτρέποντας στον στρατό και τη CIA να χρησιμοποιήσουν βασανιστήρια). Παρ’ ότι ο Τραμπ φάνηκε να εννοηθεί κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του πως θα κάνει όλα αυτά τα πράγματα, αναπόφευκτα θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις τεράστιες συνέπειες των αποφάσεων που θα κατέστρεφαν την παγκόσμια τάξη.
Οι ΗΠΑ ετοιμάζονται να γνωρίσουν τη ζωή κατά από πλήρως Ρεπουμπλικανική κυβέρνηση, υπό την ηγεσία ενός άπειρου και άστατου λαϊκιστή μεγιστάνα. Ας ελπίσουμε πως οι ψηφοφόροι θα ζητήσουν ευθύνες από την κυβέρνηση του Τραμπ και τους βοηθούς της στη Γερουσία για τα προβλήματα που θα υποστούν οι αμερικανοί.