Όμως για τον Βλαντίμιρ Πούτιν, το θέμα του φακέλου, ύστερα από τις κατηγορίες για μια παραβιασμένη εκλογική αναμέτρηση, έχει το αποτέλεσμα, είτε εκούσια σχεδιασμένο είτε όχι, να προωθεί τον μακροχρόνιο στόχο της Μόσχας να αποδυναμώσει τις ΗΠΑ, παραλύοντας τη διαδικασία λήψης αποφάσεων και εκδηκούμενη την ταπείνωση της Ρωσίας στο τέλος του ψυχρού πολέμου.
Μπορεί ο Πούτιν να είναι εντελώς αθώος, όπως ισχυρίζονται οι εκπρόσωποι του ρώσου προέδρου. Ή μπορεί να ισχύει το αντίθετο. Κατά κάποιον τρόπο, δεν έχει σημασία. Η ζημιά έχει γίνει, και για το Κρεμλίνο αυτό είναι νίκη. Η πρωτοφανής σύγχυση και αταξία στις ΗΠΑ είναι κάτι που παλιοί πράκτορες της KGB όπως ο Πούτιν μπορούσαν μόνο να ονειρεύονται.
Ο Πούτιν είχε περιγράψει την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, στην πρόκληση της οποίας οι ΗΠΑ είχαν παίξει σημαντικό ρόλο, ως τη «μεγαλύτερη γεωπολιτική καταστροφή του 20ου αιώνα». Ένα τέταρτο του αιώνα αργότερα, έχοντας επιδείξει την υπομονή της Κάρλα, της φανταστικής ρωσίδας κατασκόπου του Τζον Λε Καρέ, ο Πούτιν μπορεί να απολαύσει την εκδίκησή του – εξ αποστάσεως.
Όποιος κι αν είναι υπεύθυνος, έχουν δημιουργηθεί αμφιβολίες για την ανεξαρτησία, την αξιοπιστία και την πολιτική νομιμοποίηση του εκλεγμένου προέδρου των ΗΠΑ. Αμερικανοί σχολιαστές αναφέρουν μάλιστα πως ο Τραμπ μπορεί να είναι ρωσικό «ατού». Αυτό θυμίζει μια άλλη ιστορία, τον «Μαντζουριανό Υποψήφιο» του Ρίτσαρντ Κόντον, που μιλά για την πολιτική πλύση εγκεφάλου στο κέντρο της εξουσίας.
Η πληθώρα των ισχυρισμών και των αντι-ισχυρισμών έχει πυροδοτήσει υποψίες σε έναν μεγάλο αριθμό αμερικανών πως ο Τραμπ δεν κέρδισε δίκαιο τον περασμένο Νοέμβριο. Οι ανησυχίες επιδεινώνονται από ένα αυτογκόλ της εκλογικής διαδικασίας – τη νίκη του Τραμπ από τους εκλέκτορες παρ’ ότι προσέλκυσε 3 εκατομμύρια λιγότερους ψηφοφόρους από τη Χίλαρι Κλίντον.
Η κυβέρνηση Ομπάμα πιστεύει πως ξένοι πράκτορες, δουλεύοντας για τη Μόσχα, εργάστηκαν για να επηρεάσουν τις εκλογές εκ μέρους του Τραμπ. Όλες οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών συμφωνούν. Αυτή η ανακάλυψη έχει πυροδοτήσει μια σκληρή δημόσια διαμάχη ανάμεσα στον Τραμπ, τη CIA και την NSA, την πρώτη γραμμή άμυνας της Ουάσινγκτον και τους ουσιαστικούς αντιπάλους των ρωσικών υπηρεσιών πληροφοριών.
Από τη στιγμή που οι πηγές που μίλησαν στον Κρίστοφερ Στιλ, τον πρώην αξιωματικό της MI6 που παρουσιάζεται ως ο συντάκτης του φακέλου, είναι ανώνυμες, είναι αδύνατον να μάθουμε εάν οι αναφερόμενες πληροφορίες σχετικά με την υποτιθέμενη συμπεριφορά του Τραμπ στη Ρωσία ήταν ακριβείς ή κατασκευασμένες από πράκτορες της FSB (την υπηρεσία που διαδέχθηκε την KGB).
Οι ισχυρισμοί πως οι ρώσοι έχουν αρκετές πληροφορίες για να εκβιάσουν τον Τραμπ, και πως ρώσοι πράκτορες και hackers προσέφεραν σημαντικές πληροφορίες στην προεκλογική του εκστρατεία, είναι παρομοίως ανησυχητικοί. Κατά συνέπεια, είτε είναι αληθείς είτε όχι, μέρος αυτής της λάσπης αναπόφευκτα θα μείνει – που είναι και ο ουσιαστικός στόχος οποιασδήποτε αποσταθεροποιητικής συνωμοσίας τύπου KGB, που σχεδιάζεται για να καταστρέψει την εμπιστοσύνη και να δημιουργήσει σύγχυση.
Με τον Τραμπ να μην έχει τοποθετηθεί επίσημα στην εξουσία, οι επιπτώσεις τις συνέχισης της κατάστασης είναι αμέτρητες. Δε θα υπάρξει μήνας του μέλιτος για αυτόν. Η παρούσα ταραχή στο κογκρέσο και τα ΜΜΕ είναι πιθανότερο να γίνει εντονότερη παρά να υποχωρήσει μόλις πάρει τη θέση του στο Οβάλ Γραφείο.
Υπάρχουν ήδη συζητήσεις αμφισβήτησης του αποτελέσματος και μια κρίση μεγέθους Watergate. Ο Τραμπ έχει πληγεί σοβαρά, παρ’ ότι η παρουσία του στη συνέντευξη τύπου την Τετάρτη υποδεικνύει πως δεν το έχει ακόμη καταλάβει.
Πολλοί στις ΗΠΑ και το εξωτερικό θα τον δουν με έναν από τρεις τρόπους: αφελή, φοβερό, ή μαριονέτα. Οι προσπάθειες του Τραμπ να εκπληρώσει μια πολιτική ατζέντα, εγχώρια ή εξωτερική, πιθανότατα θα υπονομευτούν σοβαρά από χρόνια πολιτική αδυναμία. Ακόμη περισσότερο για οτιδήποτε μπορεί να αγγίξει τη Ρωσία.
Εάν ο Τραμπ επιχειρήσει να αναθεωρήσει, όπως περιμένουν πολλοί, κινδυνεύει να φανεί να υποτάσσεται στους χειριστές του στη Μόσχα. Εάν επιχειρήσει να αντιμετωπίσει αυστηρά τα μέλη του ΝΑΤΟ, όπως υποσχέθηκε προεκλογικά, τα κίνητρά του θα αμφισβητηθούν. Εάν, εναλλακτικά, σκληρύνει τη στάση απέναντι στη Ρωσία σχετικά με την Ουκρανία, για παράδειγμα, μπορεί να θεωρηθεί από τους συμμάχους των ΗΠΑ ως μια επικίνδυνη αντίδραση στα σκάνδαλα και όχι ως μια υπεύθυνη πολιτική αλλαγή.
Την ίδια στιγμή, στα ανήσυχα κράτη της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής, ο φόβος για τη Ρωσία θα αναμιχθεί με έναν νέο σεβασμό. Ο Λαβρέντι Μπέρια, ο μυθικός επικεφαλής κρατικής ασφάλειας του Στάλιν και αρχηγός της NKVD, της προγόνου της KGB, θα είχε εντυπωσιαστεί. Ο αμερικανικός «στόχος» έχει αποσταθεροποιηθεί, το δημοκρατικό της σύστημα διακυβέρνησης έχει απαξιωθεί μπροστά σε όλον τον κόσμο, και ο νέος της αρχηγός διασυρθεί πριν από αναλάβει την εξουσία. Ο χρόνος θα δείξει εάν ο Πούτιν πήρε υπερβολικό θάρρος. Αυτή τη στιγμή, σίγουρα θα ξεσπά σε γέλια – με έναν εύλογα διαψεύσιμο τρόπο.