Καθώς ο Ντόναλντ Τραμπ ορκίζεται ως ο 45ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, τόσο οι πιο σκληροί επικριτές του όσο και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές του πρέπει να πάρουν μια βαθιά αναπνοή και να αναλογιστούν πού θέλουν να κατευθυνθούν από εδώ και πέρα.
Οι επικριτές έχουν δίκιο όταν λένε πως ο Τραμπ κατέχει ανησυχητικά χαρακτηριστικά για έναν πρόεδρο. Όμως η κοντόφθαλμη αντίδραση που έχουν επιλέξει κάποιοι – μποϋκοτάροντας την ορκωμοσία και προκηρύσσοντας τον ως «νόθο» πρόεδρο – το μόνο που καταφέρνει είναι να αποδυναμώνει τα θεμέλια της δημοκρατίας: την ειρηνική μετάβαση της εξουσίας. Αυτό θα μπορούσε να έχει καταστροφικές συνέπειες στη συνέχεια.
Άσχετα από τις ρωσικές υποκλοπές, ο Τραμπ συγκέντρωσε περισσότερες ψήφους εκλεκτόρων από τη Χίλαρι Κλίντον, σε μια αναμέτρηση που δε διεφθάρει από εκλογικές απάτες. Η νίκη του είναι νόμιμη, και όσοι το αρνούνται – ακόμη και αμερικανικοί ήρωες όπως ο βουλευτής Τζον Λιούις – καθρεφτίζουν αυτούς που προσπάθησαν να απονομιμοποιήσουν τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα με ισχυρισμούς για τον τόπο γέννησής του.
Παρομοίως, πολλοί Δημοκράτες που επέκριναν τους Ρεπουμπλικάνους που μπλόκαραν τον πρόεδρο Ομπάμα σε κάθε στροφή, τώρα υπόσχονται να υιοθετήσουν την ίδια προσέγγιση με τον Τραμπ. Παρ’ ότι η μεταστροφή είναι νόμιμο παιχνίδι, ο μόνος που θα βλάψουν οι Δημοκράτες με αυτόν τον τρόπο είναι η χώρα, και οι δικοί τους στόχοι, αρνούμενοι να συνεργαστούν με τον Τραμπ σε ζητήματα όπου θα μπορούσε να βρεθεί κοινό έδαφος, όπως οι υποδομές, η πίστωση του φόρου εισοδήματος, η φροντίδα των παιδιών και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των βετεράνων. Οι διαδηλώσεις και οι παρεμποδισμοί μπορεί να αποτελούν χρήσιμο κομμάτι μιας πολιτικής στρατηγικής, όμως δε θα πρέπει να είναι το πρωταρχικό.
Οι υποστηρικτές του Τραμπ θα ήταν καλό να κάνουν μια παύση, επίσης. Για παράδειγμα, πολλοί Ρεπουμπλικάνοι στο Κογκρέσο βιάζονται να πιέσουν για μια μη ολοκληρωμένη ατζέντα, ξεκινώντας με τη γρήγορη κατάργηση της Πράξης Προσιτής Περίθαλψης. Κάποιοι, όπως οι Γερουσιαστές Μπομπ Κόρκερ και Ραντ Πολ, έχουν διαφωνήσει με την κατάργηση του νόμοι χωρίς να υπάρχει έτοιμη εναλλακτική. Περισσότεροι θα πρέπει να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.
Οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν επίσης εκφράσει πολύ λίγες ανησυχίες για τη σύγκρουση συμφερόντων του Τραμπ, η οποία έχει τη δυνατότητα να αποτελέσει μεγάλο περισπασμό για τον νέο πρόεδρο – ή και χειρότερα. Η συζήτηση για το αν ο Τραμπ παραβιάζει τη ρήτρα απολαβών του συντάγματος είναι σχεδόν βέβαιο πως θα οδηγήσει σε δικαστική διαμάχη. Οι εκκλήσεις για αμφισβήτηση της προεδρίας του δε θα αργήσουν να ακολουθήσουν. Για να το αποφύγουν αυτό, οι ηγέτες και των δύο κομμάτων θα πρέπει να συνεργαστούν και να πιέσουν τον Τραμπ να αποχωριστεί από τα ιδιωτικά του συμφέροντα.
Ο Τραμπ εξελέγη για να αποστραγγίσει τον βάλτο. Οι ψηφοφόροι θα πρέπει να επιμείνουν να ξεκινήσει δίνοντας το παράδειγμα.
Υπάρχει και ένα ευρύτερο μάθημα, που αφορά όλους: ο Τραμπ πιθανότατα θα συνεχίσει να παράγει περισσότερο δράμα από όσο είναι υγιές για οποιαδήποτε δημοκρατία. Αντί να παρασύρονται από αυτό, οι αμερικανοί – και ο κόσμος – θα πρέπει να το παρακολουθούν από κοντά. Το πρώτο βήμα είναι να ξεχωρίσουμε τις θεωρίες των κοινωνικών δικτύων από την πραγματική πολιτική, και να κρίνουμε την κυβέρνηση περισσότερο για τις πράξεις της και λιγότερο για τα λόγια της.
Οι ημέρες που θα ακολουθήσουν αναμφίβολα θα δοκιμάσουν την υπομονή πολλών αμερικανών. Όμως η εθνική ενότητα δεν πρέπει να θυσιαστεί για χάρη κοντόφθαλμων πολιτικών σκέψεων. Εάν η ημέρα της ορκωμοσίας κρύβει κάποια αλήθεια, είναι αυτή: οι ΗΠΑ αντέχουν πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε πρόεδρο.