Πάντα υπάρχει θόρυβος όταν ο Dow Jones φτάνει έναν νέο, μεγάλο, στρογγυλό αριθμό, όπως έκανε την Τετάρτη.
Ο ενθουσιασμός είναι σχεδόν πάντα υπερβολικός – η αγορά είναι περισσότερα από τον βιομηχανικό δείκτη Dow Jones, η οικονομία είναι περισσότερα από την αγορά κοκ – και αυτό το συγκεκριμένο ορόσημο έρχεται με την πιθανότητα επιπλέον παρανόησης: οι 20.000 μονάδες του Dow Jones δε σημαίνουν απαραίτητα μια ψήφο εμπιστοσύνης στην ικανότητα του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ να πετύχει οικονομική ανάπτυξη.
Ο Dow Jones έχει ανέβη περίπου 10% μετά την εκλογή του Τραμπ, και για καλό λόγο: οι προτεινόμενες πολιτικές του θα ενίσχυαν τη ροή μετρητών για τους επενδυτές. Οι μειωμένοι φορολογικοί συντελεστές για τις επιχειρήσεις, για παράδειγμα, θα άφηναν περισσότερα χρήματα να περάσουν στους μετόχους, ενώ οι περικοπές στους φόρους κεφαλαιακών κερδών θα τους επέτρεπαν να κρατήσουν περισσότερα για τον εαυτό τους. Και μόνο η πιθανότητα μιας τέτοιας αναπάντεχης τύχης, προσφέρει ισχυρό κίνητρο στους επενδυτές να μαζέψουν μετοχές.
Περισσότερα χρήματα για τους επενδυτές, ωστόσο, δε σημαίνει αυτόματα περισσότερη ευημερία για όλους. Η οικονομική ανάπτυξη έχει υπάρξει αδύναμε μετά την ύφεση του 2007 έως 2008, εν μέρει λόγω των χαμηλών επιπέδεων κεφαλαιακών επενδύσεων. Οι επιχειρήσεις θα ήταν πιο πιθανό να αυξήσουν αυτές τις δαπάνες εάν ο Τραμπ προσέφερε κάποια συγκεκριμένα κίνητρα, ή εάν έβλεπαν περισσότερη ζήτηση για τα αγαθά και τις υπηρεσίες τους.
Σε αυτούς τους τομείς, το μέλλον είναι λιγότερο ξεκάθαρο. Οι κεφαλαιακοί επενδυτές τείνουν να είναι σχετικά πλούσια και κατά συνέπεια λιγότερο πιθανό να δαπανήσουν κάθε επιπλέον δολάριο που κερδίζουν, οπότε τα δικά τους κέρδη δε θα κάνουν πολλά για τη ζήτηση. Οι επιχειρήσεις από την πλευρά τους λαμβάνουν αντικρουόμενα μηνύματα: οι χαμηλότεροι φόροι θα ήταν φυσικά ελκυστικοί, όμως η δημόσια παρέμβαση του Τραμπ στις προσλήψεις και τις επενδυτικές αποφάσεις μπορεί να τις σπρώξει στην αντίθεση κατεύθυνση.
Πράγματι, το σχέδιο του Τραμπ να αυξήσει τις κρατικές δαπάνες για δρόμους, γέφυρες και άλλες υποδομές θα μπορούσε να ενισχύσει ευρύτερα την ανάπτυξη και ακόμη και να βελτιώσει την παραγωγικότητα. Μεγάλο μέρος αυτού θα εξαρτηθεί, ωστόσο, από την εκτέλεση. Οι ανεξέλεγκτες ελλειμματικές δαπάνες θα μπορούσαν να τρομάξουν τις αγορές και να αφήσουν τη χώρα με μεγαλύτερα χρέη, χωρίς να προσφέρουν μεγάλο μακροπρόθεσμο ώφελος. Υπάρχει ακόμη μεγάλη σύγχυση για το τι πρόκειται να συμβεί: οι δείκτες αβεβαιότητας για την οικονομική πολιτική βρίσκονται στα υψηλότερα επίπεδά τους μετά την απόφαση της Βρετανίας να βγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι 20.000 του Dow Jones είναι σίγουρα ένα ευπρόσδεκτο ορόσημο για τους επενδυτές. Όμως δεν είναι ένα μέτρο που θα χρησιμοποιήσουν οι αμερικανοί εργαζόμενοι για να κρίνουν εάν ο πρόεδρος έχει πραγματοποιήσει την υπόσχεσή του να βελτιώσει την κατάστασή τους.