Οι επιθέσεις ήταν αντίποινα για τη φερόμενη χρήση από τον Bashar al-Assad, χημικών όπλων, πιθανώς αερίου σαρίν, στις αρχές της εβδομάδας, που προκάλεσε το θάνατο σε 100 περίπου ανθρώπους.
Ενώ ο Trump πλαισίωσε τα χτυπήματα με το περιορισμένο πρίσμα της αρχής μη διάδοσης, με στόχο να στείλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι η χρήση χημικών όπλων δεν θα γίνει ανεκτή, η επίδραση των επιθέσεων είναι πιθανό να έχει πολύ περισσότερη σημασία. Πολλοί θα χαιρετίσουν την αποφασιστική αυτή απάντηση των ΗΠΑ προς την σφοδρή βαρβαρότητα του καθεστώτος του Assad, και ίσως μπορεί να χρησιμεύσει για να διασφαλιστεί πως δεν θα χρησιμοποιηθούν ξανά χημικά όπλα. αλλά η αμερικανική παρέμβαση τώρα κινδυνεύει να αποκτήσει πολύ επικίνδυνες επιπτώσεις.
Για όσους ανησυχούν για την δεινή κατάσταση των Σύριων, εκ των οποίων μισό εκατομμύριο είναι τώρα νεκροί, καθώς και τα συναφή δυτικά συμφέροντα σε ό,τι αφορά τη ριζοσπαστικοποίηση και τις ροές μετανάστευσης, η επίδραση των αμερικανικών επιθέσεων σε αυτή την ευρύτερη δυναμική πρέπει να παραμείνει το επίκεντρο.
Όπως τα προτεινόμενα πλήγματα του Barack Obama το 2013, όταν ο Assad χρησιμοποίησε σαρίν με καταστροφικά αποτελέσματα στην Ανατολική Γκούτα, η τωρινή αμερικανική παρέμβαση ήταν στοχευμένη και πολύ περιορισμένη,
Οι ΗΠΑ λένε ότι δεν θα υπάρξουν άλλα άμεσα μέτρα. Και, σε πρώτη φάση, αυτά τα περιορισμένου εύρους χτυπήματα, θα έχουν μικρή επίδραση στο σημείο. Αλλά από τη στιγμή που οι ΗΠΑ μπουν σε μια σύγκρουση, σπανίως κατορθώνουν να περιορίσουν τις φιλοδοξίες τους -πόσο μάλλον αυτές των συμμάχων τους. Ο συριακός εμφύλιος πόλεμος έχει γίνει ένας ιδιαίτερα πολύπλοκος και διεθνοποιημένος εμφύλιος πόλεμος. Η προσθήκη περισσότερων αντιμαχόμενων πλευρών, μεγαλύτερων εξοπλισμών και ακόμη και μιας πιθανής διαμάχης ΗΠΑ-Ρωσίας, δημιουργεί ένα εύφλεκτο μείγμα.
Ως εκ τούτου, αυτές οι επιθέσεις κινδυνεύουν να προκαλέσουν ένα νέο κύκλο κλιμάκωσης, επανενεργοποιώντας όλες τις πλευρές για έναν εντατικό πόλεμο. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο, δεδομένου ότι ο υπουργός Εξωτερικών, Rex Tillerdon, ανέφερε μια προφανή αμερικανική δέσμευση για αλλαγή καθεστώτος, ουσιαστικά κλείνοντας την πόρτα σε μια άμεση στροφή προς μια βιώσιμη πολιτική πορεία. Ενώ η κυβέρνηση δηλώνει ότι τώρα υποστηρίζει μια πολιτική διαδικασία για την ανατροπή του Σύριου προέδρου, αυτό ουσιαστικά παραμένει σε αδιέξοδο και δεδομένης της ενισχυμένης θέσης του Assad στην περιοχή, κάτι που οι ΗΠΑ δεν είναι ακόμη έτοιμοι να αλλάξουν με στρατιωτικά μέσα. Ούτε υπάρχουν ενδείξεις ότι οι σύμμαχοί του ξαφνικά θα τον εγκαταλείψουν.
Για πολλούς από αυτούς που πιέζουν για μια αμερικανική παρέμβαση -τόσο το 2013 όσο και σήμερα- το θέμα των χημικών ήταν πάντα το μέσο που οδηγεί στον βαθύτερο σκοπό: την κλιμάκωση της αμερικανικής παρέμβασης που αφορά στον Assad. Μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσης και των τοπικών υποστηρικτών της, θα θεωρήσουν τώρα ότι οι αμερικανικές επιθέσεις ήταν η αρχή μιας μεγαλύτερης παρέμβασης. Τα περιφερειακά κράτη που ήδη πιέζουν την αντιπολίτευση να μην λυγίσει στις -με πρωτοβουλία του ΟΗΕ- συζητήσεις ειρήνης, μπορεί τώρα να επανενεργοποιήσουν την υλική τους στήριξη για την ένοπλη αντιπολίτευση. Ο Assad και οι υποστηρικτές του, ενώ πιθανώς σκοπεύουν να διαχειριστούν αυτές τις αρχικές αμερικανικές επιθέσεις με μια σχετικά περιορισμένη απάντηση, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα διπλασιάσουν τις δικές τους θέσεις.
Πολλά τώρα θα εξαρτηθούν από το εάν ο Αμερικανός πρόεδρος είναι ή όχι σε θέση να συγκρατηθεί και να μεταδώσει ένα σαφές μήνυμα ότι οι ΗΠΑ δεν θα προχωρήσουν σε περαιτέρω στρατιωτική δράση, συμπεριλαμβανομένης της ανάληψης της αμερικανικής κυριότητας, μιας βιώσιμης πολιτικής πορείας (η οποία, εάν πρόκειται να σημειώσει πρόοδο, δεν μπορεί να εστιάζει στο άμεσο ερώτημα της μετάβασης).
Αλλά ο Trump θα αντιμετωπίσει μεγάλη πίεση για να φέρει την αλλαγή του καθεστώτος, μια εξέλιξη με την οποία τώρα φαίνεται να συνδέεται η αξιοπιστία της κυβέρνησης. Σε συνδυασμό με μια σαφή επιθυμία να διαφοροποιηθεί από την λεγόμενη αδυναμία του Obama, ο Trump ίσως να δυσκολευτεί πολύ να αντισταθεί στην κλιμάκωση της συμμετοχής των ΗΠΑ στη σύγκρουση. Με την κυβέρνηση να τοποθετεί το Ιράν σταθερά στο μέσον από τη στιγμή που ήρθε στην εξουσία, και τη Μόσχα να απαντά ήδη σε αυτές τις αρχικές επιθέσεις αποκόπτοντας τα κανάλια στρατιωτικής απομάκρυνσης των συγκρούσεων με τις ΗΠΑ για τη Συρία (με έναν τρόπο ο οποίας θα μπορούσε επίσης να πλήξει σοβαρά τις δυτικές προσπάθειες εναντίον του Ισλαμικού Κράτους), η πιθανότητα μιας επικίνδυνης αντιπαράθεσης είναι σαφής.
Εν κατακλείδι, η καταφανής χρήση χημικών από τον assad καθιστούσε αναγκαία μια απάντηση. Αλλά χωρίς να συνδέεται η απάντηση με μια βιώσιμη ευρύτερη στρατηγική, οι επιθέσεις κινδυνεύουν τώρα να εντείνουν την ευρύτερη σύγκρουση και να αφήσουν τις ΗΠΑ ευάλωτες στο να εμπλακούν, αργά αλλά σίγουρα, σε ένα νέο περιφερειακό πόλεμο.