Η Γερμανία είναι διχασμένη σχετικά με το πώς να απαντήσει στον Macron: κάποιοι είναι επιφυλακτικοί για μια νέα συμφωνία για την αναβίωση της γαλλό-γερμανικής συμμαχίας, άλλοι είναι ενθουσιασμένοι.
Τα τελευταία χρόνια η συμμαχία μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας έχει υποβαθμιστεί. Οι φορείς χάραξης πολιτικής της Γερμανίας έπαψαν να σέβονται τη γαλλική άποψη, εξαιτίας της αποδυνάμωσης τόσο της γαλλικής οικονομίας όσο και του απερχόμενου προέδρου της. Το Βερολίνο και το Παρίσι απέχουν πολύ σχετικά με το τι πρέπει να κάνουν για το ευρώ: Η Γερμανία θέλει περισσότερη δημοσιονομική πειθαρχία και νέους μηχανισμούς για να κάνει χώρες όπως η Γαλλία και η Ιταλία να δεσμευθούν σε επώδυνες διαρθρωτικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις, ενώ η Γαλλία θέλει κοινά μέσα όπως τα ευρωομόλογα και βήματα προς μια ένωση μεταβίβασης.
Ο Emmanuel Macron έχει μια στρατηγική δύο μερών για την ανανέωση της συμμαχίας με την Γερμανία και ως εκ τούτου με το σύνολο της ΕΕ. Πρώτον, θέλει να αποδείξει ότι είναι μεταρρυθμιστής μειώνοντας τους φόρους επί των θέσεων εργασίας, μειώνοντας το ποσοστό του δημοσίου στην οικονομική παραγωγή (αυτή τη στιγμή στο 55% του ΑΕΠ), αποκεντρώνοντας τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και εισάγοντας ενεργές εργασιακές πολιτικές σκανδιναβικού τύπου. Δεύτερον, έχοντας κερδίσει αξιοπιστία μέσω μεταρρυθμίσεων, θέλει να πάει στο Βερολίνο και να προτείνει μια νέα συμφωνία για το ευρώ και για πολλά άλλα.
Αν και το γερμανικό σύστημα είναι ενθουσιασμένο με τη νίκη Macron, είναι διχασμένο για το πώς να απαντήσει. Όσοι είναι κοντά στην Angela Merkel και στον υπουργό Οικονομικών Wolfgang Schaeuble, αμφιβάλλουν ότι ο macron θα πετύχει μια μεγάλη συμφωνία βραχυπρόθεσμα. Αυτοί οι Χριστιανοδημοκράτες είναι επιφυλακτικοί ως προς την Κεϋνσιανή λογική του και ως προς τα σχέδιά του για έναν υπουργό Οικονομικών και προϋπολογισμό της ευρωζώνης. Όπως το έθεσε ένας βοηθός της Merkel: “Η υπόλοιπη ΕΕ δεν θα πρέπει να πληρώνει τη Γαλλία να κάνει ό,τι είναι καλό για τη Γαλλία”. Δήλωσε πως δεν θα υπάρξει νέα συνθήκη της ΕΕ για μεγάλο διάστημα, διότι οι κυβερνήσεις είναι απρόθυμες να παραδώσουν περισσότερη κυριαρχία.
Αλλά στο υπουργείο Εξωτερικών και στους κύκλους των Σοσιαλδημοκρατών, υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι ελπίζουν για μια πιο ενθουσιώδη γερμανική απάντηση. Θέλουν τη Γερμανία να συμβιβαστεί με τις οικονομικές ορθοδοξίες της ευρωζώνης. Ένας από αυτούς ήλπιζε ότι η Γαλλία και η Γερμανία θα έφτιαχναν νέα συνθήκη των Ηλυσίων και κοινά γαλλογερμανικά ομόλογα ως ένα σκαλοπάτι για τα ευρωομολόγα. Ήταν κατηγορηματικός πως σε κάθε νέα συμφωνία συνασπισμού με τους Χριστιανοδημοκράτες, οι Σοσιαλδημοκράτες θα επέμεναν για μια πιο ήπια πολιτική για το ευρώ.
Ωστόσο ο συντηρητισμός των ψηφοφόρων της Γερμανίας και των πολιτικών, καθιστά απίθανο ο Macron να προχωρήσει πολύ μακριά στον επανασχεδιασμό της διακυβέρνησης της ευρωζώνης, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα. Σε άλλους βασικούς τομείς ωστόσο, όπως το Brexit, την εξωτερική πολιτική, τους πρόσφυγες και την άμυνα, θα υπάρξει μια νέα ενέργεια στις γαλλό-γερμανικές σχέσεις. Η αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου σημαίνει ότι η Γερμανία χρειάζεται τη Γαλλία περισσότερο από ποτέ, ως εταίρο να τη βοηθήσει να διοικήσει την ΕΕ. Δεν υπάρχουν άλλοι κατάλληλοι εταίροι.
Πραγματικά, κάποιοι από αυτούς στο Βερολίνο που είναι περισσότερο δεσμευμένοι στις γαλλο-γερμανικές σχέσεις δηλώνουν ότι όσο μεγαλύτερο είναι το παζάρι μεταξύ των δύο χωρών, τόσο περισσότερες πιθανότητες υπάρχουν ώστε η Γερμανία να αλλάξει τη στάση της για το ευρώ. Λένε πως εάν η Γαλλία έκανε μια ισχυρότερη δέσμευση για την γερμανική και ευρωπαϊκή ασφάλεια -μήπως ακόμη και να επέκτεινε την πυρηνική της ομπρέλα προς τα ανατολικά;- μια κυβέρνηση υπό τη merkel δύσκολα θα μπορούσε να αντισταθεί να δώσει στον Macron αυτό που θα ήθελε. Σε κάθε περίπτωση, θα συνειδητοποιήσει ότι αν γυρίσει την πλάτη στον Macron, αυτό θα βοηθήσει μόνο τη Marine Le Pen.