Η νίκη του Macron είναι μια ανάσα καθαρού αέρα για την Ιταλία.. Ιδιαίτερα δεδομένης της επικείμενης συνόδου της G7 στην Taormina στο τέλος του μήνα και τον φόβο να έχει την Le Pen στο τραπέζι στη Σικελία, το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών είναι ανακουφιστικό.
Από τον αρχηγό του Κράτους Mattarella μέχρι τον πρωθυπουργό Gentiloni και τον υπουργό Εξωτερικών Αlfano, όλοι χαιρέτισαν τη νίκη του Macron ως σημαντική για την Ευρώπη, ένα σημάδι ελπίδας και εμπιστοσύνης.
Ο Macron έχει αποδείξει στους Ιταλούς πολιτικούς ότι για να κερδίσει κανείς δεν σημαίνει ότι πρέπει να πάει με το ρεύμα -η φιλοευρωπαϊκή του πλατφόρμα ήταν σε έντονη αντίθεση με την εθνική διάθεση σχετικά με την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Αλλά εάν αυτή η προσέγγιση μπορεί να αντιγραφεί στην Ιταλία είναι ασαφές: η επιτυχία της στη Γαλλία σίγουρα οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ακραία φύση της εναλλακτικής λύσης, τη Marine Le Pen.
Με το γαλλό-γερμανικό άξονα να αναμένεται να αναβιώσει με την εκλογή του Macron, η Ιταλία θα θέλει να μην μείνει έξω από τον πυρήνα που θα διαμορφώσει το κέντρο λήψης αποφάσεων της νέας Ευρώπης. Με αυτό στο μυαλό, ο πρωθυπουργός Gentiloni και ο πρόεδρος Macron θα συζητήσουν σύντομα τομείς συνεργασίας. Έχουν πολλά κοινά: και οι δύο πρέπει να εφαρμόσουν μια τρομακτική λίστα με εσωτερικές μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασία και στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, προκειμένου να δώσουν ώθηση στις οικονομίες τους που είναι στάσιμες.
Επίσης έχουν μια παρόμοια άποψη για την Ευρώπη, και ο gentiloni πιθανότητα θα υποστηρίξει την πρωτοβουλία του Macron για τη δημιουργία ενός κοινού υπουργού Προϋπολογισμού και Οικονομικών της ΕΕ, καθώς και για την περαιτέρω αμυντική ενοποίηση της ΕΕ. Η αύξηση των κεφαλαίων για το πρόγραμμα Εράσμους και η αντικατάσταση των 73 Ευρωβουλευτών του Ηνωμένου Βασιλείου με διακρατικούς υποψήφιους, είναι περαιτέρω τομείς κοινού ενδιαφέροντος.
Έχοντας στο μυαλό τη Σύνοδο της G7, ο νέος Γάλλος πρόεδρος θα μπορούσε να είναι ένας σύμμαχος της Ιταλίας στις προσπάθειες για ένα πιο φιλόδοξο αποτέλεσμα στην κλιματική αλλαγή, στο εμπόριο, στη μετανάστευση και στα φυλετικά ζητήματα. Ίσως διαφέρουν ωστόσο σε κάποια θέματα εξωτερικής πολιτικής, ιδιαίτερα στις κυρώσεις στη Ρωσία και στη διαδικασία ένταξης των Βαλκανίων.
Η θέση του Macron ότι οι κυρώσεις θα πρέπει να ανανεώνονται αυτόματα δεν ταιριάζει αμε αυτή της Ιταλίας. Η Ιταλία θέλει, τουλάχιστον, μια πολιτική συζήτηση σχετικά με τις κυρώσεις, δεδομένου ότι η Ρωσία είναι ένας σημαντικός συνομιλητής για την Ευρώπη σε διάφορα περιφερειακά και πολυμερή ζητήματα. Αντιθέτως, ο Macron είναι πολύ πιο επιφυλακτικός σε ό,τι αφορά την ένταξη των Βαλκανίων, ενώ η Ρώμη ήταν πάντα ένας ένθερμος υποστηρικτής του δικαιώματος αυτών των χωρών στην ένταξη.