Από την άλλη πλευρά, εάν βάλατε τα χρήματά σας στα περισσότερα βασικά προϊόντα, εκτός από τον χρυσό, θα έχετε χάσει το 50 τοις εκατό. Το ευρώ και τα ευρωπαϊκά ομόλογα θα σας απέφεραν απώλειες, αλλά οι περισσότερες αγορές ομολόγων, οι μετοχές των ΗΠΑ και το δολάριο θα ήταν ένα καλό στοίχημα.
Οι αγορές ομολόγων που επιδοτούνται από τις μεγαλύτερες κεντρικές τράπεζες του κόσμου με προγράμματα αγοράς περιουσιακών στοιχείων που διογκώθηκαν σε σχεδόν 14 τρισεκατομμύρια δολάρια ίσως εξηγούν γιατί το χρέος προς τις πιο μοχλευμένες εταιρείες της Ευρώπης κατέληξε στην κορυφή. Με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι να υπόσχεται να κάνει «ό, τι χρειαστεί» για να συγκρατήσει τη ζώνη του ευρώ, οι επενδυτές ενθαρρύνθηκαν να δανείσουν στις πιο επισφαλείς εταιρείες, ενώ οι αποδόσεις στο δημόσιο χρέος έγιναν αρνητικές.
Οι υγιείς αποδόσεις σε σημαντικά παγκόσμια περιουσιακά στοιχεία – συμπεριλαμβανομένων εκείνων που συνέβαλαν στη δημιουργία της οικονομικής κρίσης – συγκαταλέγονται στις «μεγάλες ειρωνείες» της περασμένης δεκαετίας, ανέφερε ο Τζιμ Ράιντ, επικεφαλής πιστωτικής στρατηγικής της Deutsche Bank AG, σε ερευνητικό σημείωμα της περασμένης εβδομάδας.
Φυσικά, οι κινήσεις δεν ήταν ευθεία προς τα πάνω. Το ευρώ υποχώρησε κατά 14% και ο δείκτης S&P 500 έχασε το 57% από το ρεκόρ του για το 2007, προτού τριπλασιαστεί κατά τα οκτώ χρόνια ξεκινώντας από το 2009. Ο δείκτης Barclays πανευρωπαϊκών υψηλών αποδόσεων του - έχασε το 38% το 2008.
Ωστόσο, τα καλυμμένα ομόλογα, τα οποία υποστηρίζονται από δεξαμενές περιουσιακών στοιχείων, συμπεριλαμβανομένων στεγαστικών δανείων, σημείωσαν θετικές αποδόσεις κάθε χρόνο των τελευταίων 10 ετών, κλείνοντας τη δεκαετία κατά 47% υψηλότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία του δείκτη της Bank of America Merrill Lynch.
Η κατάρρευση της αγοράς που έπληξε τις τράπεζες από τη Citigroup Inc ως τη Royal Bank of Scotland είχε ανεπίσημη έναρξη τον Αύγουστο του 2007, όταν η BNP Paribas SA ανέστειλε τρία επενδυτικά κεφάλαια με έκθεση σε στεγαστικά δάνεια χαμηλού κινδύνου των ΗΠΑ.