«Ένας θρίαμβος της ειρήνης και της δημοκρατίας.» Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο περιέγραψε την απίθανη νίκη της κυβέρνησής του στις κυβερνητικές εκλογές του περασμένου Σαββατοκύριακου.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια περαιτέρω σκλήρυνση της μαλακής απολυταρχίας εκεί που βρισκόταν η πλουσιότερη δημοκρατία της Νότιας Αμερικής.
Η κυβέρνηση Μαδούρο μπήκε στις εκλογές με ποσοστό έγκρισης περίπου 24% σε μια καταρρέουσα οικονομία με πληθωρισμό που πλησιάζει το 1000%, εκτεταμένη πείνα και κατοίκους που φεύγουν κατά δεκάδες χιλιάδες. Κατά κάποιον τρόπο κατάφερε να κερδίσει το 54% των ψήφων και 17 από τις 23 κυβερνητικές θέσεις.
Η αντιπολίτευση απέρριψε τα αποτελέσματα και δικαίως ζήτησε τον έλεγχο. Τα προεκλογικά καμώματα της κυβέρνησης περιλάμβαναν τον αποκλεισμό των πιο δημοφιλών υποψηφίων της αντιπολίτευσης, τη διατήρηση των ηττημένων στον πρώτο γύρο στο ψηφοδέλτιο για τη σύγχυση των ψηφοφόρων, τη μετακίνηση 200 εκλογικών σημείων την τελευταία στιγμή, την επιλεκτική διακοπή ρεύματος και την απουσία ανεξάρτητων εξωτερικών παρατηρητών. Επιπλέον, ο Μαδούρο έδωσε εντολή οποιοσδήποτε νικητής να πρέπει να ορκιστεί πίστη στη συντακτική συνέλευση, η οποία έχει υφαρπάξει τις εξουσίες της ελεγχόμενης από την αντιπολίτευση νομοθετικής συνέλευσης.
Διαλαλώντας τη «νίκη», ο Μαδούρο αδιαμφισβήτητα ελπίζει να υπονομεύσει την αυξανόμενη διεθνή κριτική και να προσφέρει κάλυψη στον μακρόχρονιο υποστηρικτή του, την Κίνα – και τον νέο υποστηρικτή, τη Ρωσία – για να του προσφέρει μια άκρως απαραίτητη οικονομική γραμμή βοήθειας.
Αντί αυτού, το αντίθετο πρέπει να συμβεί. Από τον Καναδά και κάτω, πολλές κυβερνήσεις του ημισφαιρίου έχουν καταγγείλει τις παρατυπίες της φάρσας του περασμένου Σαββατοκύριακου. Με τις προεδρικές εκλογές που προγραμματίζονται για το επόμενο έτος, θα πρέπει να ασκήσουν μεγάλη πίεση για έναν πλήρη έλεγχο, την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας του εκλογικού συμβουλίου της Βενεζουέλας και την απρόσκοπτη παρουσία εξωτερικών παρατηρητών των εκλογών.
Οι κυβερνήσεις πρέπει να εκθέσουν και να τιμωρήσουν τη συνενοχή των ανώτατων αξιωματούχων της Βενεζουέλας σε σκάνδαλα διαφθοράς. Πρέπει να στηρίξουν το έργο της Οργάνωσης Αμερικανικών Κρατών να αναγκάσουν τη Βενεζουέλα να λογοδοτεί για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Περισσότεροι πρέπει να ενταχθούν στις συντονισμένες κυρώσεις κατά ατόμων που κατηγορούνται για τέτοια εγκλήματα – κάτι που η Ευρωπαϊκή Ένωση αναλαμβάνει αυτήν την εβδομάδα. Και οι ΗΠΑ μπορούν να αυξήσουν την οικονομική πίεση στη Βενεζουέλα, περιορίζοντας την πρόσβαση της πετρελαϊκής της εταιρείας σε βραχυπρόθεσμη πίστωση, ενώ ταυτόχρονα σηματοδοτούν μεγαλύτερη προθυμία να απαγορεύσουν τις εξαγωγές πετρελαϊκών προϊόντων των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα και, ενδεχομένως, τις εισαγωγές πετρελαίου της Βενεζουέλας. Όλα αυτά τα μέτρα μπορούν και πρέπει να συμπληρωθούν με δηλώσεις ισχυρής υποστήριξης, αν η Βενεζουέλα αλλάξει τους τρόπους της, διεθνείς προσπάθειες αναδιάρθρωσης του χρέους της και επανεκκίνησης της οικονομίας της.
Ο Μαδούρο επιθυμεί να διατηρήσει το προσωπείο της δημοκρατίας, ενώ ταυτόχρονα καταστρέφει τα δικαιώματα και τα προνόμιά της. Ωστόσο, οι δημοκρατίες διεξάγουν ελεύθερες, δίκαιες και διαφανείς εκλογές. Δεν κρατούν πολιτικούς κρατουμένους. Και επιτρέπουν στους πολίτες τους να εκφράζουν ειρηνικά τις πεποιθήσεις τους και να επιδιώκουν τα οικονομικά τους μέσα διαβίωσης. Μέχρις ότου η Βενεζουέλα επιστρέψει σε αυτό το μονοπάτι, η σταθερή πίεση είναι ο καλύτερος τρόπος για να διασφαλιστεί ότι η μαλακή απολυταρχία της δε θα μετατραπεί σε δικτατορία.