Τουλάχιστον οι συνομιλίες δεν κατέρρευσαν. Ωστόσο, και οι δύο πλευρές θα πρέπει να κατανοήσουν ότι όταν συναντηθούν την επόμενη φορά, είναι απαραίτητη η μετάβαση στις πραγματικές εμπορικές διαπραγματεύσεις.
Αντί να διαπραγματευτούν τη μορφή των μελλοντικών εμπορικών διακανονισμών τους, η Βρετανία και η ΕΕ συνεχίζουν να μαλώνουν για το μέγεθος της πληρωμής εξόδου που οφείλει η Βρετανία στην ΕΕ. Η περαιτέρω καθυστέρηση δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα καμίας πλευράς.
Τα άλλα δύο σημεία του πακέτου εξόδου – για τα οποία η ΕΕ επιθυμεί «επαρκή πρόοδο» προτού προχωρήσει στο επόμενο στάδιο – είναι τα δικαιώματα των πολιτών της ΕΕ στη Βρετανία μετά τον Μάρτιο του 2019 και το μέλλον των συνόρων της Βόρειας Ιρλανδίας. Πρόκειται για περίπλοκα και σημαντικά ερωτήματα, αλλά τα συμφέροντα και των δύο πλευρών είναι αρκετά ευθυγραμμισμένα σε αυτά τα θέματα.
Η διευθέτηση των χρηματοοικονομικών υποχρεώσεων είναι πιο δύσκολη, καθώς οι πλευρές έχουν αναδείξει σαφείς θέσεις και είναι πολύ μακριά.
Η Βρετανία μιλά για πληρωμή 20 δισεκατομμυρίων ευρώ, ενώ η ΕΕ μπορεί να έχει στο μυαλό της κάτι πιο κοντά στα 60 δισεκατομμύρια ευρώ. Δεν υπάρχει σωστή απάντηση: οι ευρωπαϊκές συνθήκες δεν αναφέρουν πώς πρέπει να υπολογίζονται οι υποχρεώσεις ενός αναχωρούντος μέλους. Υπάρχει περιθώριο για τη διάρθρωση μιας πληρωμής κάπως μεγαλύτερης από τα 20 δισεκατομμύρια ευρώ με τρόπους που θα διευκολύνουν την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου της Τερέζα Μέι να την παρουσιάσει στους φορολογούμενους. Αν όμως η ΕΕ πάρει μια πιο σκληρή γραμμή, η κυβέρνηση της Μέι δεν θα μπορέσει να παραδώσει και οι συνομιλίες θα παραμείνουν σε αδιέξοδο.
Αντί να αφήσει να συμβεί αυτό, η Ευρώπη θα πρέπει να επιτρέψει τη διαφορά σχετικά με τις υποχρεώσεις να προχωρήσει σε ανεξάρτητη διαιτησία – ή να συμφωνήσει να ξεκινήσει την επόμενη φάση των συνομιλιών χωρίς να επιλύσει το ζήτημα του μεγέθους της πληρωμής.
Βεβαίως, είναι προς το συμφέρον της Ευρώπης να οδηγήσει μια σκληρή διαπραγμάτευση: Έχει λιγότερα να χάσει και ένα ισχυρότερο διαπραγματευτικό χέρι. Παρόλα αυτά, υπάρχει ο κίνδυνος να υπολογιστεί λανθασμένα η ικανότητα της Μέι να κάνει παραχωρήσεις. Οι πρόσφατες εκλογές την άφησαν στην κορυφή μιας μειοψηφικής κυβέρνησης. Μετά από μια ατυχή παρουσία της στο πρόσφατο συνέδριο του Συντηρητικού Κόμματος, η πρωθυπουργία της είναι εύθραυστη. Το τίμημα της υπερβολικής πίεσής της μπορεί να είναι μια αλλαγή ηγεσίας ή ακόμα και μια αλλαγή κυβέρνησης.
Καμία από τις διαδρομές δεν θα είναι βέβαιο ότι θα προωθήσει τους στόχους της ΕΕ στις συνομιλίες. Κάθε μία θα μπορούσε να προκαλέσει περαιτέρω καθυστέρηση και αβεβαιότητα. Σαφώς, το βάρος αυτό θα έπεφτε κυρίως στη Βρετανία, αλλά οι παραγωγοί και οι καταναλωτές της Ευρώπης ενδιαφέρονται επίσης για μια ομαλή μετάβαση σε νέους εμπορικούς κανόνες. Η επίτευξη αυτού του στόχου πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα – και δεν υπάρχει πλέον χρόνος για χάσιμο.