Η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή και η Ευρωπαϊκή Ιατρική Μονάδα θα εγκαταλείψουν το Λονδίνο και θα μετεγκατασταθούν αντίστοιχα στο Παρίσι και στο Άμστερνταμ.
Υπήρξε η συνηθισμένη άγρια άσκηση πίεσης, αλλά τελικά η επιλογή ήταν ανοιχτή και διαφανής. Απλά δεν ήταν ιδιαίτερα έξυπνη. Η ΕΕ θα μπορούσε να είναι πιο στρατηγική όσον αφορά το μέλλον της.
Η γαλλική και η ολλανδική πόλη επιλέχθηκαν μέσα από ένα καπέλο αφού είχαν έρθει ισόπαλες με το Δουβλίνο και το Μιλάνο στο τέλος τριών γύρων ψηφοφορίας. Το τράβηγμα κλήρου για την ανάθεση δύο σημαντικών οργανισμών της ΕΕ μπορεί να φανεί λίγο ανόητο. Πράγματι, κάποιες εφημερίδες στην Ιταλία ήδη διαμαρτύρονται. Ωστόσο, μέχρι χθες δεν υπήρξε ιδιαίτερη κατακραυγή για τον ρόλο της τύχης στη διαδικασία. Οι κατηγορίες τώρα ακούγονται εκτός χρόνου.
Ωστόσο, οι κυβερνήσεις της ΕΕ έχασαν την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν τη διαδικασία για να ξεπεράσουν τους συνήθεις υπόπτους. Η απόφαση της Βρετανίας να εγκαταλείψει την ΕΕ και, κατά συνέπεια, να παραδώσει τις δύο υπηρεσίες έδωσε στο μπλοκ ένα απροσδόκητο «καρότο» να προσφέρει σε δύο από τα κράτη μέλη της. Πρόκειται για μια σπανιότητα για τις Βρυξέλλες, η οποία συνδέεται τυπικά με «ράβδους», όπως οι απαιτήσεις για δημοσιονομικό περιορισμό των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Για μια φορά, η ΕΕ θα μπορούσε να θεωρηθεί ως δωρητής παρά ως αποδέκτης.
Το Δουβλίνο και το Μιλάνο θα ήταν, από πολλές απόψεις, οι έξυπνες επιλογές για τη ρυθμιστική αρχή των τραπεζών και των φαρμάκων αντίστοιχα. Οι δύο πόλεις βρίσκονται σε χώρες που ήταν στο επίκεντρο της κρίσης της ευρωζώνης, αλλά μπόρεσαν να ανακάμψουν. Το Δουβλίνο πρωτοπορεί στην ανάκαμψη της Ιρλανδίας χάρη στο άνοιγμα του ως οικονομικό και επιχειρηματικό κέντρο. Το Μιλάνο έχει στηρίξει τη δύναμή του ως πρωτεύουσα της μόδας, της διατροφής και της αρχιτεκτονικής για να γίνει μια από τις πιο συναρπαστικές πόλεις της Ευρώπης. Τα κράτη μέλη θα μπορούσαν να τα διαλέξουν για να δείξουν σε άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες ότι η επιτυχία έρχεται με έπαθλα – όχι μόνο με τίμημα.
Υπήρχαν και άλλοι τρόποι με τους οποίους η ΕΕ θα μπορούσε να είναι προσανατολισμένη προς το μέλλον. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να έχει επιλέξει μια πρωτεύουσα από την Ανατολική Ευρώπη, η οποία επί του παρόντος υποεκπροσωπείται σε ό, τι αφορά τη φιλοξενία οργανισμών της ΕΕ. Η πρωτεύουσα της Σλοβακίας στη Μπρατισλάβα ήταν πρωταγωνιστής στον αγώνα για την υποδοχή της ιατροφαρμακευτικής μονάδας – που δεν είναι ρυθμιστική αρχή αλλά αξιολογεί και εποπτεύει τα φάρμακα για κτηνιατρική και ανθρώπινη χρήση – αλλά νικήθηκε στον πρώτο γύρο. Το πρόβλημα ήταν ότι ο οργανισμός κινδύνευε να υποστεί μαζική έξοδο προσωπικού σε περίπτωση μετάβασης στη Σλοβακία – κάτι που μπορεί να βοηθήσει στην εξήγηση της απόφασης.
Το Άμστερνταμ και το Παρίσι θα είναι χωρίς αμφιβολία άριστοι οικοδεσπότες. Η ανάθεση της τραπεζικής αρχής στο Παρίσι αποτελεί επίσης έναν θρίαμβο για τη φεντεραλιστική και φιλική προς τις επιχειρήσεις ατζέντα του γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος άμεσα έγραψε στο Twitter ότι η επιλογή ήταν μια «αναγνώριση της ελκυστικότητας της Γαλλίας και της ευρωπαϊκής δέσμευσης». Ωστόσο, οι επιλογές θα ενισχύσουν αναπόφευκτα την άποψη ότι ο πυρήνας της Ευρώπης δεν ενδιαφέρεται στο ελάχιστο για την περιφέρεια. Μετά την κρίση, η ΕΕ θα μπορούσε να έχει καταφέρει καλύτερα να δείξει ότι ξέρει να είναι πιο περιεκτική.