Το Bitcoin, όμως, δεν είναι το «Big Short». Το πραγματικά γιγάντιο παιχνίδι είναι κάτι άλλο που εξαρτάται εξ ολοκλήρου από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ο συγχρονισμός είναι τα πάντα και ο συγχρονισμός εδώ είναι όταν τα εκτυπωτικά πιεστήρια πρόκειται να σταματήσουν. Οι αξιωματούχοι της ΕΚΤ βρήκαν μια προσωρινή διέξοδο από το οικονομικό χάος τους: δημιουργούν χρήματα από «νεραϊδόσκονη» και μπορούν να χρηματοδοτηθούν προϋπολογισμοί, να χρηματοδοτηθούν οι συντάξεις και η μορφή του σοσιαλισμού τους να προχωρήσει προς τα εμπρός. Ήταν ένα κόλπο που γεννήθηκε μέσα από την αμερικανική χρηματοπιστωτική κρίση και έχουν εκμεταλλευτεί στο έπακρο.
Σκεφτείτε το, οι αποδόσεις των δεκαετών ομολόγων του Βελγίου είναι 1,90 ποσοστιαίες μονάδες χαμηλότερες από τις ΗΠΑ, ενώ για την Ιταλία είναι 0,71 ποσοστιαίες μονάδες. Οικονομικά, δε βγάζει νόημα. Αν κάποιος έλεγε πριν από 10 χρόνια ότι αυτό θα συνέβαινε, θα είχε τοποθετηθεί στη γωνία με ένα καπέλο που θα έγραφε «ανόητος» στο κεφάλι του. Ωστόσο, συνέβη.
Έτσι, σύμφωνα με τα λόγια της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων, «τι θα χρειαστεί για να ξε-γίνει;». Σε τελική ανάλυση, η νεραϊδόσκονη θα μπορούσε να τρέξει για πάντα και η ΕΚΤ να μη σταματήσει ποτέ να αγοράζει ομόλογα. Υπάρχουν δύο τρόποι με τους οποίους αυτή η μικρή επιχείρηση κατασκευής θα μπορούσε να σταματήσει. Ο ένας είναι οικονομικός και ο άλλος είναι πολιτικός.
Ακόμη και σε αυτά τα χαμηλά ποσοστά, είναι πιθανό ότι ορισμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα είναι σε θέση να αντέξουν τα κοινωνικά τους προγράμματα. Τι θα κάνουμε τότε; Θα συνεχίσουμε να εκτυπώνουμε έως ότου τα 10ετή χρεόγραφα της Ιταλίας αποδώσουν αρνητικό 10%, οι άνθρωποι θα παίρνουν λιγότερο από τίποτα για τις επενδύσεις τους και οι λογαριασμοί συνταξιοδότησης και τα συνταξιοδοτικά ταμεία στεγνώνουν; Η κοινωνική αναταραχή θα είναι έτοιμη.
Από πολιτική άποψη, επιλέξτε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα που θέλει να ακολουθήσει τη Βρετανία στην έξοδο. Η Ιταλία είναι ίσως η πιθανότερη τώρα, με τις υποχρεωτικές εκλογές τον Μάρτιο. Ο πρώην πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι και το αντικαθεστωτικό Κίνημα Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο απαιτούν για άλλη μια φορά ότι η Ιταλία θα πρέπει να κυβερνάται από τη Ρωμαϊκή Γερουσία και όχι από τους Βερολινέζους των Βρυξελλών. Σημειώστε ότι η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ χάνει την κυριαρχία της στην πατρίδα της και ότι οι γερμανοί σεναριογράφοι του σήμερα μπορεί να μην είναι οι σεναριογράφοι του αύριο.
Καθώς οι εξελίξεις αυτές εξελίσσονται, τα χρήματα θα περάσουν στις ΗΠΑ αναζητώντας ένα καταφύγιο ανεξάρτητα από τις υποσχέσεις του Προέδρου της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι. Η μόχλευση έχει έναν αστείο τρόπο να διαβλέπει τη μπλόφα σας και μπορεί να επιβληθεί με μια ευρεία ποικιλία τρόπων. Στη συνέχεια, προσθέστε τα τραπεζικά συστήματα στην Ισπανία και την Ιταλία και η εγγύτητα κάποιου είδους τελικού παιχνιδιού πλησιάζει ακόμα περισσότερο. Το σύστημα χρηματοοικονομικού διακανονισμού Target2 της ευρωζώνης είναι αρκετά εύθραυστο και είναι αμφίβολο αν θα μπορούσε να αντέξει ένα μεγάλο χτύπημα και να σταθεί ακόμα στα πόδια του.
Τα ομόλογα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι το επόμενο «Big Short». Το μόνο ερώτημα είναι το πότε. «Οι άνθρωποι δε θέλουν να σκέφτονται άσχημα πράγματα να συμβαίνουν, και έτσι πάντα υποτιμούν την πιθανότητα τους» – «The Big Short».