Η ανάπτυξη ήταν λίγο πολύ σταθερή σε ολόκληρο τον κόσμο των αναδυόμενων αγορών, ο πληθωρισμός ήταν λίγο πολύ υπό έλεγχο και υπήρξε ακόμη μείωση των τρωτών σημείων για ορισμένες από τις εύθραυστες χώρες με μεγάλους τρεχούμενους λογαριασμούς. Οι μετοχές των αναδυόμενων αγορών, μετά την αστάθεια των προηγούμενων ετών, πραγματοποίησαν ένα σταθερό ράλι.
Οι προοπτικές τους για το 2018 αψηφούν την εύκολη γενίκευση, κάτι που κατά κάποιον τρόπο είναι για καλό. Ένας κόσμος στον οποίο οι μετοχές και τα ομόλογά τους αντιμετωπίζονται ως περιουσιακά στοιχεία γενικού κινδύνου, δεν ευνοεί τις ενδιαφερόμενες χώρες ούτε, τελικά, τους επενδυτές. Μετά από το κτύπημα του 2013 και την ξαφνική πώληση σε όλη την κατηγορία των περιουσιακών στοιχείων στις αρχές του 2016, η έλλειψη ενός απλού αφηγήματος για τον όμιλο πέρυσι είναι μια θετική εξέλιξη.
Οι νομισματικές αρχές των αναδυόμενων αγορών, για παράδειγμα, δε βρίσκονται σε συγχρονισμένο κύκλο. Ορισμένες κεντρικές τράπεζες της Λατινικής Αμερικής, με τις πληθωριστικές πιέσεις να υποχωρούν, έχουν μειώσει τα επιτόκια. Άλλοι στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη και την ανατολική Ασία έχουν συσφίξει. Οι διάφορες εγχώριες εκτιμήσεις είναι πιο σημαντικές προς το παρόν από τις κοινές εξωτερικές συνθήκες.
Τα παραδοσιακά μοτίβα των αναδυόμενων αγορών να χορεύουν στον ρυθμό της νομισματικής πολιτικής των πλούσιων χωρών, αν δεν έχουν ξεπεραστεί, είναι πολύ πιο αδύναμα από πριν. Ένας κύκλος αυξήσεων της Fed, παραδείγματος χάριν, δημιουργεί παραδοσιακά προβλήματα για τις αναδυόμενες αγορές με σημαντικά δάνεια σε δολάρια, δημόσια ή ιδιωτικά, ιδιαίτερα αν τα νομίσματά τους γενικά ανεβαίνουν και κατεβαίνουν με το δολάριο.
Σε αυτήν την περίπτωση, ωστόσο, ο αργός και σαφώς σηματοδοτημένος ρυθμός αύξησης των επιτοκίων των ΗΠΑ σημαίνει ότι έχουν απορροφηθεί ακόμη και από οικονομίες με μεγάλα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών με σχετική ευκολία. Επιπλέον, αν και το δολάριο ανέβηκε στα τέλη του 2016, καθώς ξεκίνησε το «εμπόριο Τραμπ», από τότε απέδωσε τα κέρδη αυτά, μειώνοντας τα προβλήματα ανταγωνιστικότητας στις αναδυόμενες αγορές. Και ενώ τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια έχουν αυξηθεί, οι μακροπρόθεσμες αποδόσεις του κρατικού αμερικανικού ομολόγου περιορίστηκαν από τις προσδοκίες για αργή ανάπτυξη και χαμηλό πληθωρισμό. Αποδεικνύεται, με άλλα λόγια, ότι οι προσδοκίες της σύσφιγξης της Fed προκάλεσαν πολύ μεγαλύτερες κρίσεις από την ίδια τη σύσφιξη.
Αν οι ανησυχίες σχετικά με τον πληθωρισμό και τις τιμές των ομολόγων των ΗΠΑ είναι σωστές και υπάρξει μια απότομη άνοδος των αποδόσεων, τα παραδοσιακά μοτίβα θα μπορούσαν να επαναληφθούν αρκετά γρήγορα. Ωστόσο, υπάρχουν λιγότερες ευάλωτες οικονομίες από ό, τι πριν. Ακόμη και οι «εύθραυστες πέντε» χώρες της Ινδίας, της Νότιας Αφρικής, της Βραζιλίας, της Τουρκίας και της Ινδονησίας, που κατονομάζονται για την εξάρτησή τους από την εξωτερική χρηματοδότηση, γενικά έχουν μειώσει τα ελλείμματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών
Άλλες πιθανές διαταραχές περιλαμβάνουν τον πιθανό εμπορικό πόλεμο του κ. Τραμπ και μια απότομη επιβράδυνση στην Κίνα. Ωστόσο, ενώ η ρητορική του αμερικανικού προέδρου σχετικά με τα ελλείμματα παραμένει επιπόλαια, όλες οι ενέργειες φαίνεται να είναι πολύ πιο στοχευμένες σε συγκεκριμένα προϊόντα από συγκεκριμένες χώρες, όπως ο χάλυβας και το αλουμίνιο από την Κίνα. Όσον αφορά την κινεζική οικονομία, τα επίπεδα του χρέους παραμένουν υψηλά και η πιθανότητα σκληρής προσγείωσης εξακολουθεί να υφίσταται, αλλά η ανάπτυξη προς το παρόν είναι σταθερή και ο δομικός πληθωρισμός είναι περιορισμένος, πράγμα που σημαίνει ότι η Λαϊκή Τράπεζα της Κίνας έχει περιθώρια να χαλαρώσει εάν οι συνθήκες επιδεινωθούν.
Οι τύχες των αναδυόμενων αγορών δεν μπορούν ποτέ να διαχωριστούν εντελώς από τον δρόμο που δείχνουν οι πλούσιες χώρες και οι πολιτικοί τους. Αλλά οι μοίρες των περισσότερων οικονομιών μεσαίου εισοδήματος είναι προς το παρόν σε μεγάλο βαθμό στα χέρια τους.