Μια τέτοια κατάσταση δεν είναι μόνο αντιφατική, αλλά θα αποδειχθεί επίσης επιβλαβής για τις πιθανότητές τους στην παγκόσμια ηγεσία στο μέλλον.
Μια ισχυρή οικονομία σημαίνει ότι η κυβέρνηση πρέπει να ξοδεύει λιγότερα και δεν χρειάζεται να δανειστεί καθόλου. Και στις τρεις χώρες, οι υπεύθυνοι για τη χάραξη πολιτικής φαίνεται να μη γνωρίζουν τις συνέπειες της αποτυχίας σε αυτή τη βαθμολογία. Θα ηγηθούν οι ΗΠΑ ή η Κίνα τις επόμενες δεκαετίες; Πότε θα γίνει η Ινδία παγκόσμιος αμφισβητίας; Οι απαντήσεις μπορεί να είναι καμία και ποτέ. Αντί αυτού, ο κόσμος θα μπορούσε να δει μια αργή πτώση σε μια μακρά στασιμότητα.
Λίγοι θεωρούν την Ινδία έναν πραγματικά παγκόσμιο παίκτη αλλά, μέσα στα επόμενα 20 χρόνια, θα έχει τόσο τον μεγαλύτερο πληθυσμό όσο και το μεγαλύτερο εργατικό δυναμικό στον κόσμο. Το 2040 θα είναι δύσκολο για την παγκόσμια οικονομία να είναι υγιής αν η ινδική οικονομία δεν είναι. Υπάρχει προφανώς πολύς δρόμος μέχρι τότε, και η Ινδία δεν πηγαίνει προς τη σωστή κατεύθυνση. Η κυβέρνηση του Ναρέντρα Μόντι, πρωθυπουργού, έχει εμμονή με τον τίτλο «ταχύτερα αναπτυσσόμενη μεγάλη οικονομία» και επιμένει ότι η Ινδία θα ανακτήσει αυτό το σημείο το 2018 ή το 2019.
Ωστόσο, ο δανεισμός της κεντρικής κυβέρνησης θα αυξηθεί φέτος ως ποσοστό του ΑΕΠ, από ένα ήδη υπερβολικό ποσοστό. Ο πυρήνας του υψηλότερου ελλείμματος είναι ένα άλμα στο απλό έλλειμμα των εσόδων, το οποίο κατακλύζει τα εφάπαξ λογιστικά κόλπα που χρησιμοποιούν οι πολιτικοί παντού για να ντύσουν τους άσχημους προϋπολογισμούς. Επιπλέον, οι ινδικές πολιτείες δανείζονται ακόμη πιο εντατικά από την εθνική κυβέρνηση.
Μια χώρα που αναπτύσσεται ταχέως με ένα νέο εργατικό δυναμικό δε θα έπρεπε να το κάνει αυτό. Πιο σημαντικό, μια φτωχή χώρα που επιδιώκει τουλάχιστον μια πλήρη γενιά τέτοιας ανάπτυξης δεν πρέπει να δανείζεται ενάντια σε αυτό το μέλλον. Η Ινδία δεν δείχνει ούτε το όραμα ούτε τη θέληση να γίνει οικονομικός ηγέτης.
Πολλοί θα ισχυρίζονταν ότι η Κίνα είναι ήδη ένας τέτοιος ηγέτης. Είναι κατάλληλη από την άποψη του μεγέθους και αρκετοί είναι αυτοί που διατυμπανίζουν την απόδοσή της. Αναγνωρίζουν ότι η αύξηση του κινεζικού ΑΕΠ, για παράδειγμα, έχει επιβραδυνθεί κατά το ήμισυ τα τελευταία 10 χρόνια, αλλά επισημαίνει ότι αυτό είναι φυσικό καθώς το μέγεθος του ΑΕΠ επεκτείνεται.
Αυτό που δεν είναι φυσικό είναι η κακή ιστορία της Κίνας για το χρέος: σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, κάθε μέτρο χρέους – καταναλωτικού, κρατικού και εταιρικού – έχει αυξηθεί ως μερίδιο του ΑΕΠ την τελευταία δεκαετία. Η Κίνα ξεκίνησε από μια χώρα με χαμηλή μόχλευση το 2007 στην χειρότερη θέση του χρέους από τις ΗΠΑ το 2017, παρά το γεγονός ότι οι ίδιες οι ΗΠΑ έχουν δανειστεί πολύ.
Το μεγαλύτερο μέρος του κινεζικού χρέους είναι εταιρικό, όχι ρητά κυβερνητικό. Όμως, το μεγαλύτερο μέρος του εταιρικού χρέους έχει πραγματοποιηθεί από κρατικές επιχειρήσεις και έχει αναληφθεί από την κεντρική και τοπική κυβέρνηση, καθώς οι επιχειρήσεις αυτές δανείζονται σχεδόν εξ ολοκλήρου από κρατικές τράπεζες. Επομένως, η κεντρική κυβέρνηση της Κίνας έχει εγκρίνει μια δεκαετή έκρηξη στη συσσώρευση χρεών, ακόμη και όταν προσπαθεί να πείσει τον κόσμο ότι προσφέρει ένα ανώτερο πρότυπο ανάπτυξης.
Εκείνοι που ευνοούν την παγκόσμια ηγεσία των ΗΠΑ μπορούν να καθησυχαστούν από τις κακές επιλογές της Κίνας. Αλλά οι επιλογές της Αμερικής είναι ανησυχητικές. Οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν ήδη τεράστιες υποχρεώσεις δαπανών με τη μορφή προγραμμάτων δικαιωμάτων. Οι συνδυασμένες εθνικές κυβερνητικές δαπάνες για την υγειονομική περίθαλψη έπιασαν το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια το 2015 και οι δαπάνες κοινωνικής ασφάλισης αναμένεται να φτάσουν το τρέχον έτος το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια.
Το έλλειμμα του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού για το 2017 ήταν 650 δισεκατομμύρια δολάρια και αναμένεται να αυξηθεί με την πάροδο του χρόνου καθώς η χώρα μεγαλώνει σε ηλικία. Τώρα, εισάγετε τη φορολογική περικοπή. Το Κογκρέσο και η κυβέρνηση είχαν λόγο να μειώσουν τους συντελεστές φορολογίας εταιρειών, αλλά το έκαναν κατά 1,5 τρισεκατομμύρια δολάρια και χωρίς αντισταθμιστική αύξηση φόρου αλλού. Ο πρόσφατος λογαριασμός δαπανών προσθέτει 300 δισεκατομμύρια δολάρια σε αυτό.
Έτσι, το ομοσπονδιακό έλλειμμα θα μπορούσε να φθάσει το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια το 2018 και αν όχι το τρέχον έτος, τότε το επόμενο. Αυτό δεν συμβαίνει κατά τη διάρκεια μιας κρίσης όπως αυτή του 2008. Ενώ υπάρχουν προβλήματα με τη συμμετοχή του εργατικού δυναμικού και την ανισότητα, η ανεργία είναι 4,1% και η αμερικανική οικονομία προσέθεσε 7 τρισεκατομμύρια δολάρια σε πλούτο τους τελευταίους 12 μήνες. Ωστόσο, το δημόσιο χρέος πρόκειται να αυξηθεί.
Ο ομοσπονδιακός δανεισμός των ΗΠΑ δεν έχει καμία δικαιολογία. Εάν η Κίνα λέει την αλήθεια για την οικονομία της, δεν έχει καμία δικαιολογία για το εταιρικό της χρέος. Εάν η Ινδία θέλει ένα λαμπρό μέλλον, δεν μπορεί να το υποσχεθεί τώρα. Καμία χώρα δεν έχει ευημερήσει ποτέ από τον βαρύ κρατικό δανεισμό όταν οι καιροί είναι καλοί. Ωστόσο, αυτό έχουν να προσφέρουν οι οικονομικοί ηγέτες του κόσμου. Περπατούν σε κινούμενη άμμο και μπορούν να τραβήξουν κι άλλους μαζί τους.