Ωστόσο κάποια σημαντικά μέρη του σχεδίου Chequers ενδέχεται να επανεμφανιστούν, διότι οι εναλλακτικές λύσεις είναι πολύ δυσάρεστες.
Ένα επιχείρημα για το Chequers είναι πως αποτελεί την λιγότερο κακή επιλογή για την οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου και της ΕΕ, που θα μπορούσε ενδεχομένως να λειτουργήσει πολιτικά. Ευθυγραμμίζοντας τη Βρετανία με τους κανόνες της ΕΕ σε μεταποιητικά προϊόντα και γεωργικά αγαθά, και παρέχοντας ένα είδος τελωνειακής ένωσης, θα προστατευτούν οι αλυσίδες εφοδιασμού της βιομηχανίας και θα εξασφαλιστεί το εμπόριο χωρίς συγκρούσεις.
Για να είμαστε σίγουροι, η στρατηγική της ΕΕ για το Brexit δεν καθοδηγείται πλέον από την επιθυμία να μεγιστοποιήσει το εμπόριο, περισσότερο από ό,τι το κάνει η Βρετανία. Οι ηγέτες της ΕΕ ενδιαφέρονται περισσότερο για την πολιτική και τις αρχές. Αλλά το άλλο επιχείρημα για το Chequers είναι πολιτικό: θα εξαλείψει την ανάγκη συνοριακών ελέγχων μεταξύ των δύο τμημάτων της Ιρλανδίας, με έναν τρόπο που λειτουργεί για τους Unionists, δηλαδή χωρίς ελέγχους στο εμπόριο μεταξύ Βόρειας Ιρλανδίας και Μεγάλης Βρετανίας.
Το τμήμα του Chequers που είναι πραγματικά νεκρό είναι το τελωνειακό καθεστώς. Τα αγαθά που εισάγονται στο Ηνωμένο Βασίλειο θα πληρώνουν είτε ευρωπαϊκούς είτε βρετανικούς δασμούς, αναλόγως του τελικού προορισμού, αφήνοντας τους Βρετανούς ελεύθερους να συνάψουν τις δικές τους εμπορικές συμφωνίες. Η ΕΕ θεωρεί ότι αυτό δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει και ότι θα ενθάρρυνε τις απάτες. Αλλά θα μπορούσε να δεχθεί ένα καθεστώς όπου και οι δύο πλευρές δεσμεύονται σε ένα έξυπνο σχήμα υψηλής τεχνολογίας που μακροπρόθεσμα θα λειτουργεί υπέρ και του άνευ εμποδίων εμπορίου και μιας ανεξάρτητης εμπορικής πολιτικής του Ηνωμένου Βασιλείου. Οι Βρετανοί θα υπόσχονταν να παραμείνουν σε τελωνειακή ένωση μέχρι να γίνει βιώσιμο ένα τέτοιο σχήμα.
Η ΕΕ επίσης αντιτίθεται στην ιδέα του Chequers, που προβλέπει το Ηνωμένο Βασίλειο να έχει πρόσβαση στην ενιαία αγορά αγαθών αλλά όχι υπηρεσιών. Φοβάται ότι άλλες χώρες θα απαιτήσουν μερικές αλλά όχι όλες τις “τέσσερις ελευθερίες”, κάτι που θα υπονόμευε τη θεσμική ισχύ της Ένωσης. Επιπλέον, οι Γάλλοι και οι Γερμανοί ανησυχούν ότι το Chequers θα μπορούσε να επιτρέψει στην οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου να σημειώσει καλές επιδόσεις, ενθαρρύνοντας τους ευρωσκεπτικιστές να ισχυριστούν στις ευρωεκλογές του επομένου Μαΐου ότι και άλλοι θα πρέπει να ακολουθήσουν τους Βρετανούς στην έξοδο.
Η Κομισιόν ισχυρίζεται ότι από τη στιγμή που οι υπηρεσίες προσφέρουν μεγάλο μέρος της αξίας των αγαθών, εάν οι Βρετανοί ήταν ελεύθεροι να υποβαθμίσουν τα πρότυπα της ΕΕ για τις υπηρεσίες, θα προκαλούσαν στρέβλωση του ανταγωνισμού για τα αγαθά. Αλλά αυτό το επιχείρημα είναι αδύναμο: οι περισσότερες υπηρεσίες που τροφοδοτούν την παραγωγή αγαθών, όπως το marketing, το σχέδιο, η μηχανική, οι νόμοι και η λογιστική, δεν ρυθμίζονται από την ΕΕ, επομένως δεν υπάρχουν πρότυπα της ΕΕ που να χρειάζονται υποβάθμιση. Σε κάθε περίπτωση, η ΕΕ ανέχεται την Ελβετία να είναι στην αγορά για τα αγαθά αλλά όχι για τις υπηρεσίες.
Ωστόσο, προς το παρόν, τα περισσότερα κράτη-μέλη υποστηρίζουν την αντίθεσή τους για το Chequers. Πραγματικά, μια ανέντιμη συμμαχία των Βρετανών ευρωσκεπτικιστών και των ηγετών της ΕΕ, πιέζει για μια συμφωνία τύπου “Καναδάς ”, που σημαίνει μια συμφωνία που να βασίζεται στη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου ΕΕ-Καναδά. Το Ηνωμένο Βασίλειο θα διατηρούσε την κανονιστική ανεξαρτησία και η Ε θα προστάτευε την καθαρότητα της ενιαίας αγοράς της.
Αλλά όταν οι πολιτικοί του Ηνωμένου Βασιλείου αρχίσουν να κοιτάζουν προσεκτικά την “Καναδάς ”, πολλοί εξ αυτών ασφαλώς θα αντιδράσουν. Οι περισσότεροι δασμοί θα φύγουν αλλά εκτός της ενιαίας αγοράς για αγαθά και υπηρεσίες, το Ηνωμένο Βασίλειο θα αντιμετωπίσει εμπόρια στο εμπόδιο που δεν θα έχουν σχέση με τους δασμούς. Θα υπάρχουν σκληρά σύνορα μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης και της Ιρλανδίας -εκτός κι αν το Ηνωμένο Βασίλειο συμφωνήσει στο να τοποθετήσει την Βόρεια Ιρλανδία σε μια τελωνειακή και ρυθμιστική ένωση με την ΕΕ, κάτι που είναι εξαιρετικά απίθανο.
Οι προβλέψεις του υπουργείου Οικονομικών είναι πως μια FTA Καναδά-τύπου, θα έπληττε το ΑΕΠ της Μεγάλης Βρετανίας κατά 6% μέχρι το 2030. Ο ΟΟΣΑ εκτιμά κατά 5%. Εάν οι βρετανικές επιχειρήσεις δουν την “Καναδά ” να πλησιάζει, θα αρχίσουν να μιλούν εναντίον της. Όσο περισσότερο συζητιέται, τόσο περισσότερο θα χάνει την ελκυστικότητά της.
Αλλά ακόμη κι αν οι Βρετανοί πολιτικοί μαλάκωναν την αντιπάθειά τους προς το Chequers, θα μπορούσε να επιστρέψει η ΕΕ σε αυτό; Εάν το Ηνωμένο Βασίλειο μετατόπιζε κάποιες από τις κόκκινες γραμμές του -στα τελωνεία, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, στις πληρωμές του προϋπολογισμού και στην ελεύθερη μετακίνηση- θα ήταν δύσκολο για την ΕΕ να συνεχίσει να επιμένει. Τέτοιες μεταβολές ασφαλώς θα καθιστούσαν πιο δύσκολο για την βρετανική κυβέρνηση να κερδίσει τους ευρωσκεπτικιστές. Όμως όσο πιο ήπιο γίνεται το Brexit, τόσο πιο μεγάλες οι πιθανότητες να ψηφίσουν υπέρ του οι Εργατικοί.
Στο τελευταίο καταφύγιο, το ιρλανδικό ζήτημα ίσως οδηγήσει την ΕΕ να συνυπογράψει μέρη του Chequers, ακόμη κι αν αλλάξουν λίγες μόνο κόκκινες γραμμές του Ηνωμένου Βασιλείου. Διότι εάν η ΕΕ επιμείνει να συμπεριληφθεί στη συμφωνία αποχώρησης ένα ιρλανδικό “παραθυράκι” το οποίο δημιουργεί σύνορα ενιαίας αγοράς στην Ιρλανδική Θάλασσα, η βρετανική βουλή θα μπορούσε κάλλιστα να το καταψηφίσει. Στη συνέχεια η ΕΕ θα αντιμετωπίσει τη δυσάρεστη προοπτική της μη συμφωνίας και ως εκ τούτου ένα σκληρό ιρλανδικό σύνορα. Αλλά η υπόσχεση της βρετανικής συμμετοχής στην ενιαία αγορά αγαθών, συνδυασμένη με μια de facto τελωνειακή ένωση, θα καθιστούσε την ιρλανδική στήριξη περιττή μακροπρόθεσμα και ως εκ τούτου, αποδεκτή από τη Βουλή.