Γνωρίζαμε ήδη ότι σχεδόν όλα τα αεροσκάφη του Luftwaffe είναι τεχνικά εγκαταλειμμένα μετά από χρόνια υποεπενδύσεων. Αυτό που δεν γνωρίζαμε μέχρι τώρα είναι ότι το πιο σημαντικό του αεροπλάνο – αυτό που φέρει ο Γερμανός καγκελάριος – είναι επίσης ανίκανο.
Η κα Merkel αναγκάστηκε να πιάσει μια πτήση από τη Μαδρίτη για να φτάσει στη σύνοδο κορυφής της G20 στο Μπουένος Άιρες. Αυτό δεν θα συνέβαινε πιθανώς στους προέδρους Donald Trump, Xi Jinping και Βλαντιμίρ Πούτιν.
Η κ. Μέρκελ θα έπρεπε να έχει πραγματοποιήσει την ευρωπαϊκή της ομιλία στο Bundestag, όχι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και να επικεντρωθεί σε αυτό που χρειάζεται να κάνει πρώτα η Γερμανία: να αντιμετωπίσει τις χρόνιες ανεπαρκείς επενδύσεις στον στρατό και την ιστορική απροθυμία να δεσμεύσει στρατεύματα σε στρατιωτικές αποστολές.
Παρά την έλλειψη κοινού στρατού, η ΕΕ διαθέτει ισχυρά γεωπολιτικά εργαλεία.
Η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα ξεκίνησε με μια κοινή εξωτερική εμπορική πολιτική, η οποία υπογράφηκε το 1957. Η συνθήκη του Μάαστριχτ 35 χρόνια αργότερα δημιούργησε τα μέσα μιας κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας και μιας νομισματικής ένωσης. Μεταξύ αυτών, η εμπορική πολιτική και το ευρώ είναι δυνητικά οι πιο ισχυροί.
Με την έναρξή του το 1999, το ευρώ έγινε αμέσως το δεύτερο μεγαλύτερο νόμισμα παγκοσμίως για τα επίσημα αποθέματα, για την τιμολόγηση και τις διεθνείς χρηματοπιστωτικές συναλλαγές. Αλλά ποτέ δεν ήρθε κοντά στην αντιπαράθεση με το αμερικανικο δολαριο. Η μακρινή δεύτερη θέση ήταν μια συνειδητή επιλογή. Οι ηγέτες της ΕΕ ασχολήθηκαν πάντα περισσότερο με την εσωτερική σταθερότητα της νομισματικής ένωσης από τη δυνητική χρήση του νομίσματος ως εργαλείου εξωτερικής πολιτικής.
Η ΕΕ δεν είχε καμία ηθική ανησυχία για τις παγκόσμιες ανισορροπίες που προέκυψαν στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Οι ΗΠΑ μείωσαν καταλλήλως τα πλεονάσματα αποταμιεύσεων των νέων βιομηχανικών χωρών και, αργότερα, της ευρωζώνης. Η ΕΕ ήταν ένας χαρούμενος ελεύθερος αναβάτης τόσο στρατιωτικά όσο και οικονομικά.
Η πρώτη εκστρατεία του κ. Trump στην Αμερική χτύπησε την Ευρώπη σαν κεραυνός. Συνδέθηκε η δέσμευση των ΗΠΑ προς το ΝΑΤΟ στην Ευρώπη να εκπληρώσει τις υποσχέσεις για αμυντικές δαπάνες. Χρησιμοποιεί την υποδομή πληρωμών σε δολάρια ώστε οι ευρωπαϊκές εταιρείες να συμμορφωθούν με τις ανανεωμένες οικονομικές τους κυρώσεις εναντίον του Ιράν. Υπονομεύει το πολυμερές εμπορικό σύστημα χτυπώντας τιμολόγια στον ευρωπαϊκό χάλυβα και αλουμίνιο, πιθανώς σύντομα στα ευρωπαϊκά αυτοκίνητα.
Σε απάντηση, η ΕΕ προσπαθεί να κατασκευάσει ένα όχημα ειδικού σκοπού για τη χρηματοδότηση εταιρειών της ΕΕ που δραστηριοποιούνται στο Ιράν ενάντια στις κυρώσεις των ΗΠΑ. Αλλά κανένα κράτος μέλος της ΕΕ δεν θέλει να έχει αυτό το SPV στο δικό του έδαφος από φόβο ότι θα προκαλέσει την οργή του προέδρου των ΗΠΑ. Αυτός δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο μια εξέγερση πρέπει να λειτουργήσει.
Σε αντίθεση με την πολύ πιο ισχυρή απάντηση της Ρωσίας και της Κίνας. Όταν η αμερικανική κυβέρνηση διέκοψε τη Visa και τη Mastercard να πραγματοποιήσουν συναλλαγές στη Ρωσία, η ρωσική κυβέρνηση ανέπτυξε ένα εναλλακτικό σύστημα καρτών πληρωμής έξω από τη δικαιοδοσία των ΗΠΑ. Η Ρωσία δημιούργησε επίσης ένα εναλλακτικό εσωτερικό σύστημα χρηματοοικονομικών μηνυμάτων.
Η ιδέα ήταν να γίνει ανεξάρτητη από το Swift, η οποία εδρεύει στις Βρυξέλλες, λειτουργεί σύμφωνα με το δίκαιο της ΕΕ, αλλά βρίσκεται υπό την ισχυρή επιρροή της αμερικανικής κυβέρνησης. Η Κίνα επίσης αναπτύσσει το δικό της διασυνοριακό σύστημα διατραπεζικών πληρωμών για τον ίδιο λόγο. Η Κίνα και η Ρωσία κατανοούν περισσότερο από την ΕΕ ότι πρέπει να γίνουν ανεξάρτητες από την υποδομή πληρωμών που βασίζεται σε δολάρια.
Γιατί η απάντηση της ΕΕ είναι τόσο αδύναμη σε σύγκριση; Ο συνδυασμός μιας κρίσιμης νομισματικής ένωσης κρίσης και μιας διεύρυνσης που περιλαμβάνει χώρες που δεν ήταν πολιτικά έτοιμες να ενταχθούν στην ΕΕ είναι δύο βασικοί λόγοι για τους οποίους η ΕΕ είναι εχει εμμονή με τον εαυτό της.
Όμως, παρά το Brexit, η ιστορία της ΕΕ δεν είναι μια αποδιοργάνωση, αλλά μία από τις χαμένες ευκαιρίες. Η ΕΕ είχε το μερίδιό της επιτυχίας. Ήταν αποφασιστικής σημασίας για τη διαπραγμάτευση της πυρηνικής συμφωνίας του Ιράν, αλλά δεν έχει την ικανότητα να τη διατηρεί αποτελεσματικά τώρα που οι ΗΠΑ έχουν αποσυρθεί. Έδειξε συνοχή στις οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, αλλά εξακολουθεί να εξαρτάται από τη Ρωσία για τον ενεργειακό εφοδιασμό της. Κατάφερε να διατηρήσει την ενότητα στις διαπραγματεύσεις για το Brexit, αλλά το Brexit είναι το λιγότερο από τα προβλήματά της.
Η εικόνα του γεωπολιτικού ρόλου της Ευρώπης είναι η απώλεια τεχνολογικής ηγεσίας. Η ΕΕ εξακολουθεί να είναι ένα από τα κέντρα παγκόσμιας κατασκευής αυτοκινήτων. Αλλά η Κίνα την έχει ξεπεράσει στις μπαταρίες ηλεκτρικών αυτοκινήτων και οι Η.Π.Α. οδηγούν τόσο στις μπαταρίες όσο και στην τεχνητή νοημοσύνη – τις τεχνολογίες του μέλλοντος.
Η ΕΕ θα επικεντρωθεί στη διατήρηση αυτού που επιτύγχανε, αλλά παραιτείται από το ρόλο της δευτερεύουσας παγκόσμιας δύναμης και τη διαχείριση της σχετικής οικονομικής παρακμής της.