Το Holy Grail, ελληνιστί το Άγιον Δισκοπότηρον, της οικονομίας είναι το προνόμιο στο απεριόριστο τύπωμα χρήματος εις το διηνεκές. Αυτό κατέστη εφικτό με το σύστημα του πετροδολαρίου. Ο κανόνας χρυσού δεν επέτρεπε το αέναο τύπωμα διότι σε τελική ανάλυση, πρέπει να υπάρχει και η αντίστοιχη ποσότητα χρυσού. Όταν οι ΗΠΑ «ξέφυγαν» στο τύπωμα λόγω του πολέμου του Βιετνάμ, οι Ευρωπαίοι άρχισαν να ζητούν ευθέως χρυσό ως αποθεματικό και όχι το συνδεδεμένο σε σταθερές ισοτιμίες με το χρυσάφι δολάριο. Το Μπρέτον Γουντς, η διάσκεψη που καθόρισε την μεταπολεμική οικονομία κατέρρευσε το 1971 και μαζί του και ο κανόνας χρυσού.
Οι ΗΠΑ έπρεπε να βρουν τρόπο αέναης παγκόσμιας ζήτησης δολαρίου και χωρίς τους περιορισμούς του χρυσού. Το 1973 ακούστηκε για πρώτη φορά ο όρος «πετροδολάριο». Η αρχή έγινε το 1974 με την αμερικανο-σαουδαραβική συμφωνία ανακύκλωσης των πετροδολαρίων. Η συμφωνία ανέφερε πως τα πλεονάσματα της Σαουδικής Αραβίας από τις εξαγωγές πετρελαίου, τα λεγόμενα πετροδολάρια, θα επενδύονταν σε αμερικανικά χρεόγραφα (στην πορεία προστέθηκαν και μετοχές και ομολογίες του ιδιωτικού τομέα, real estate, και λοιπά είδη επενδύσεων), ενώ οι ΗΠΑ, εκτός από ασφαλείς τοποθετήσεις των κεφαλαιακών πλεονασμάτων, θα πρόσφεραν στρατιωτική προστασία καθώς και τεχνολογική και βιομηχανική τεχνογνωσία. Αντίστοιχες συμφωνίες έγιναν με όλες τις χώρες του ΟΠΕΚ μέχρι το 1975. Αυτό που δεν αναφέρεται ρητά αλλά υπονοείται ξεκάθαρα σε αυτές τις συμφωνίες, είναι πως οι συναλλαγές πετρελαίου θα εκκαθαρίζονται αποκλειστικά σε USD, σε δολάρια ΗΠΑ. Κι έτσι ξεκινά η δεύτερη φάση της αμερικανικής ηγεμονίας στον πλανήτη. Οι ΗΠΑ πλέον μπορούσαν να τυπώσουν δολάρια κατά το δοκούν, χωρίς κανέναν περιορισμό. Όποιος αμφισβήτησε το σύστημα του πετροδολαρίου τον έφαγε η μαρμάγκα: Σαντάμ Χουσεΐν, Μοαμάρ Καντάφι, Μπασάρ Αλ Άσσαντ. Τρεις δικτατορίσκοι που ανά περιόδους είτε χάιδευε, είτε ανεχόταν η Δύση, με το που εκδήλωσαν επιθυμία για δημιουργία χρηματιστηρίου πετρελαίου σε ΕΥΡΩ, δηλαδή σε άλλο νόμισμα πλην δολαρίου, μετατράπηκαν εν μια νυκτί σε θανάσιμους εχθρούς που πρέπει άμεσα να εξολοθρευτούν και οι χώρες τους να διαλυθούν. Όλη η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ είναι χτισμένη πάνω στη διατήρηση αυτού του προνομίου.
Αποθεματικό Νόμισμα
Με αυτό λοιπόν το σχήμα των πετροδολαρίων, οι ΗΠΑ έχουν κατορθώσει εδώ και μισό αιώνα να έχουν στην κατοχή τους το Άγιο Δισκοπότηρο της Οικονομίας που κάνει την απεριόριστη νομισματική επέκταση μη πληθωριστική. Ο λόγος γι’ αυτό είναι πως όλος ο πλανήτης ζητά δολάρια, όχι όμως για να αγοράσει αμερικανικής προέλευσής αγαθά και υπηρεσίες, αλλά για να εμπορευτεί καύσιμα και να μεταφέρει μέσω ναυτιλίας εμπορεύματα που αφορούν και τα δύο, και τα καύσιμα και οι μεταφορές, άλλες, άσχετες με την αμερικανική, οικονομίες. Με δυο λόγια, το δολάριο ΗΠΑ έχει ζήτηση διαρκή, υψηλή και παγκόσμια ζήτηση που δεν αφορά αγαθά και υπηρεσίες που παράγονται στις ΗΠΑ! Αυτό ακριβώς το προνόμιο βρίσκεται στη βάση των πολεμικών συρράξεων που παρακολουθούμε και της δυναμικής που φαίνεται να ξετυλίγεται. Αποτελεί casus belli για τις ΗΠΑ η αμφισβήτηση του δολαρίου ως το υπέρτατο αποθεματικό νόμισμα. Ευρώ και Στερλίνα, τα τρέχοντα δευτερό-τριτα αποθεματικά, εδώ και δυο εβδομάδες, μετά την εισβολή Πούτιν στην Ουκρανία, πέρασαν στον πλήρη έλεγχο της Ουάσιγκτον, όχι de jure βέβαια, σίγουρα όμως de facto, με την ηγέτιδα δύναμη του ΝΑΤΟ να λαμβάνει τα ηνία σε όλα τα επίπεδα. Εδώ βέβαια δεν έχουμε να κάνουμε με δικτατορίσκους που αμφισβητούν την πρωτοκαθεδρία του δολαρίου. Όχι, εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι πολύ πιο σοβαρό και βαθύ. Οι ΗΠΑ επιχειρούν να θέσουν σε κίνηση μια παγκόσμια σύγκρουση/αναταραχή, που θα επανεπικυρώσει τη θέση του δολαρίου ΗΠΑ ως το αδιαμφισβήτητο αποθεματικό νόμισμα. Σε αυτή τη σύγκρουση ο αντίπαλος, ή έστω ο βασικός αντίπαλος, δεν είναι η Ρωσία. Είναι η Κίνα. Η Κίνα, η οποία έχει καταστεί το εργοστάσιο του πλανήτη, θέλει να σπάσει αυτή τη στρεβλή νομισματική μονοκρατορία των ΗΠΑ, μονοκρατορία όμως τόσο ζωτική για την ίδια την ύπαρξη των ΗΠΑ. Μας έτυχε να ζήσουμε σε ενδιαφέρουσες εποχές…
Αντώνης Στεργιώτης, οικονομολόγος