Αν και οι προβλέψεις, λίγο πολύ, έχουν αρχίσει να κάνουν ορατή την λίστα των νικητών στις σημερινές ιταλικές εκλογές, πριν βγουν τα τελικά αποτελέσματα, εν τούτοις δεν καταγράφουν την θέση της αόρατης ψήφου της …ΕΚΤ.
Η νέα κυβέρνηση στην Ρώμη ανεξαρτήτως χρώματος και σύνθεσης μέσα στους επόμενους μήνες πρέπει να βρει και να δώσει απάντηση σε δύο βασικές απαιτήσεις:
– την απαίτηση των αγορών για «εγγυήσεις» αποπληρωμής του γιγάντιου ιταλικού δημόσιου χρέους των σχεδόν τριών τρισεκατομμυρίων Ευρώ σε συνθήκες αύξησης των επιτοκίων, δηλαδή κατακόρυφης αύξησης του κόστους εξυπηρέτησής του και
– την απαίτηση των ιταλικών συνδικάτων για στοιχειώδη αποκατάσταση της αγοραστικής δύναμης των αμοιβών των οποίων οι απώλειες έχουν ήδη ξεπεράσει το 15% – 18%. Και συνεχίζουν…
Η ΕΚΤ υποχρεωμένη – κάτω από την πίεση της ραγδαίας αύξησης των επιτοκίων της Fed – να κινηθεί χωρίς όρους για στήριξη του Ευρώ, έχει ήδη δρομολογήσει νέα μεγάλη αύξηση επιτοκίων μέσα στον Οκτώβριο, αυξάνοντας τις πιέσεις για το ιταλικό χρέος.
Και αυτό σε ένα περιβάλλον που ο πληθωρισμός στην Ευρωζώνη, λόγω της ιδιαίτερης εξάρτησής του από την εισαγωγή ενέργειας, θα συνεχίσει να αυξάνεται σύμφωνα με τις μέχρι σήμερα εκτιμήσεις της ΕΚΤ.
Η ιταλική οικονομία, κατά βάση βιομηχανική εξαγωγική και …υπερχρεωμένη, εξαρτά την επιβίωσή της από το φθηνό χρήμα, την φθηνή ενέργεια και την εμπορική συνεργασία της (χαλυβουργία, χημική βιομηχανία, αυτοκινητοβιομηχανία, βιομηχανία τροφίμων) με τη γερμανική βιομηχανία της οποίας είναι ένα από τους βασικότερους προμηθευτές προϊόντων μεταποίησης ειδικά στην αυτοκινητοβιομηχανία και στην χημική βιομηχανία.
Και τα τρία αυτά στοιχεία, φθηνό χρήμα για την αναχρηματοδότηση του χρέους και τις χρηματοδότηση επενδύσεων, φθηνή ενέργεια (εξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο), και «εξαγωγές» στην Γερμανία (η οποία βυθίζεται σε ύφεση), εξελίσσονται με καταστροφικούς ρυθμούς αρνητικά…
Η νέα οικονομική πολιτική
Τα «κλειδιά» της οικονομικής πολιτικής της νέας κυβέρνησης, βρίσκονται ήδη στην Φρανκφούρτη, καθώς το μοναδικό κανάλι χαλάρωσης ή επιδείνωσης των χρηματοδοτικών αναγκών τόσο της δημοσιονομικής πολιτικής, όσο και της εξυπηρέτησης του χρέους βρίσκεται στην διάθεση της ΕΚΤ.
Η οποία όμως για υπέρτερης σημασίας λόγους κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη των αναγκών της νέας κυβέρνησης…
Το μοναδικό «εργαλείο» της ΕΚΤ στο οποίο μπορεί να απευθυνθεί η νέα ιταλική κυβέρνηση είναι το TPI.
Ήτοι η κατ’ εξαίρεση και υπό όρους στήριξη των ιταλικών ομολόγων από τον ισολογισμό της ΕΚΤ.
Οι «όροι» όμως που συνοδεύουν την οποιαδήποτε σχετική βοήθεια μέσω του TPI είναι «μνημονιακού» χαρακτήρα και σε συνάρτηση της οικονομίας (που θα χρησιμοποιήσει το TPI), με καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας…
Με την ανακοίνωση των τελικών εκλογικών αποτελεσμάτων, είναι άγνωστο το αν οι αγορές θα σπεύσουν να ασκήσουν αμέσως πίεση στο ιταλικό χρέος, ή θα περιμένουν να σχηματισθεί η νέα κυβέρνηση.
Σε κάθε περίπτωση πάντως φαίνεται πως o χρόνος ενεργοποίησης του TPI θα καθοριστεί από το πώς και πότε της αντίδρασης των αγορών.
Από τους εσωτερικούς πολιτικούς χειρισμούς θα εξαρτηθεί το πότε και πώς της αντίδρασης των ιταλικών συνδικάτων.
Το αξιοσημείωτο εδώ είναι ότι οι δύο αυτές «πιέσεις» είναι απολύτως …αντίρροπες. Και συνθέτουν το κύριο πρόβλημα ή αλλιώς πολιτικό αδιέξοδο, της νέας κυβέρνησης που θα εκλεγεί από τις σημερινές εκλογές.