Ο Δεκέμβρης θα είναι ο κρίσιμος μήνας για το αν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα αλλάξει βηματισμό στην αύξηση των επιτοκίων ή θα συνεχίσει με τα πρωτοφανή άλματα του 0,75% κάθε φορά.
Στο ερώτημα «τι είναι αυτό» που θα αλλάξει τον βηματισμό της έδωσε διευκρινίσεις ο κεντρικός τραπεζίτης της Γαλλίας κ. Ντε Γκαλό, ισχυρό μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ μαζί με τον Γερμανό συνάδελφό του, Γιοαχίμ Νάγκελ.
Στην τοποθέτησή του στο Διεθνές Χρηματοοικονομικό Φόρουμ EUROPLACE στο Τόκιο με θέμα «Ξεπερνώντας την ενεργειακή κρίση – μια ευρωπαϊκή προοπτική και όχι μόνο», ο κ. Ντε Γκαλό εξήγησε πώς βλέπει η ΕΚΤ τις πολιτικές που πρέπει να προωθήσει για να αντιμετωπίσει η Ευρωοικονομία τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και πως θα στηρίξει την ενεργειακή πράσινη μετάβαση.
Στην εισαγωγή όμως της τοποθέτησής του έδωσε, μιλώντας για τον πληθωρισμό, το «μονοπάτι» μέσα από το οποίο η ΕΚΤ θα διαμορφώσει την νομισματική της πολιτική και κυρίως το τι ακριβώς περιμένει για να αναθεωρήσει την «γραμμή» της βίαιης αύξησης των επιτοκίων που ακολουθεί μέχρι στιγμής.
Ο Γάλλος κεντρικός τραπεζίτης κατ’ αρχήν ξεκαθάρισε ότι η ΕΚΤ δεν έχει αυταπάτες και ότι «μεσοπρόθεσμα, η πραγματική απάντηση στον πληθωρισμό δεν είναι δημοσιονομική, είναι νομισματική».
Όπως εξήγησε «η ζώνη του ευρώ, αν και διατηρεί ισχυρή εξωτερική συνιστώσα (περίπου το ήμισυ των ονομαστικών μεγεθών του ευρώ), ο πληθωρισμός γίνεται ολοένα και πιο «εγχώριος» και ευρείας βάσης. Τον Οκτώβριο, ο δομικός πληθωρισμός (ο οποίος δεν περιλαμβάνει την ενέργεια και τα είδη διατροφής) διαμορφώθηκε στο 5,0% στη ζώνη του ευρώ».
Στο σημείο αυτό εξήγησε ότι για την ΕΚΤ αυτό είναι το σημείο προσοχής καθώς «η νομισματική πολιτική έχει πιο άμεσο αντίκτυπο στον δομικό πληθωρισμό και οι κεντρικές τράπεζες δεν μπορούν να τον αφήσουν να ξεφύγει από τον έλεγχο και να επιμείνει. Αυτή είναι η εντολή μας και η ευθύνη μας…».
Με άλλα λόγια όσο ο δομικός πληθωρισμός που δεν αφορά σε ενέργεια και φρέσκα τρόφιμα, παραμένει σε υψηλά επίπεδα, η νομισματική σύσφιξη θα είναι στην πρώτη γραμμή της ΕΚΤ ότι συνέπειες και αν αυτό έχει στην οικονομική δραστηριότητα…
Όπως μάλιστα δήλωσε ένα 24ωρο νωρίτερα σε τοποθέτησή του στην Φρανκφούρτη ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ Ισπανός κ. Ντε Γκίντος, η επιμονή αυτή θα συνδυαστεί και με την έναρξη της ποσοτικής σύσφιξης, δηλαδή της απόσυρσης της ρευστότητας που είχε διοχετευθεί μέσω APP και PEPP μέχρι σήμερα.
Στην τοποθέτησή του ο Γάλλος κεντρικός τραπεζίτης υπενθύμισε ότι «η ΕΚΤ αποφάσισε στις 27 Οκτωβρίου να αυξήσει τα βασικά επιτόκιά της κατά 75 μονάδες βάσης, την τρίτη κατά σειρά σημαντική αύξηση, αυξάνοντας το επιτόκιο της διευκόλυνσης αποδοχής καταθέσεων στο 1,5 %. Με τον τρόπο αυτό, καταργήσαμε σημαντικό μέρος της διευκολυντικής πολιτικής μας και προσεγγίζουμε σαφώς το «εύρος εξομάλυνσης», το οποίο μπορεί να εκτιμηθεί σε περίπου 2% στη ζώνη του ευρώ. Θα πρέπει να φτάσουμε σε αυτό το επίπεδο μέχρι τον Δεκέμβριο». Επιβεβαίωσε όμως ότι πέρα από αυτό, «πιθανότατα θα συνεχίσουμε να αυξάνουμε τα επιτόκια, αλλά μπορεί να το κάνουμε με πιο ευέλικτο και πιθανώς λιγότερο γρήγορο τρόπο – οι αυξήσεις των επιτοκίων “jumbo” δεν θα γίνουν νέα συνήθεια…».
Πότε αυτό θα αλλάξει; Η απάντησή του ήταν σαφής «ένας ευνοϊκός όρος για τη διακοπή των αυξήσεων των επιτοκίων θα ήταν σαφείς ενδείξεις μεταστροφής της τάσης του δομικού πληθωρισμού, δηλαδή εξαιρουμένης της ενέργειας και των ειδών διατροφής…».
Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι οι κεντρικοί τραπεζίτες της ΕΚΤ σε κάθε ευκαιρία επιμένουν στην επισήμανση της διαφοράς μεταξύ ΗΠΑ και Ευρωζώνης.
Και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, είπε ο κ. Ντε Γκαλό, «ο πληθωρισμός είναι πολύ υψηλός. Αλλά δεν έχει την ίδια φύση: η ενεργειακή συνιστώσα είναι υψηλότερη στην Ευρώπη. Η ζήτηση είναι υψηλότερη στις ΗΠΑ, όπου η αγορά εργασίας είναι επίσης πιο σφιχτή» για να δώσει άλλη μία ένδειξη των προθέσεων της ΕΚΤ, «ως εκ τούτου, δεν χρειάζεται να αυξήσουμε τα επιτόκια με τον ίδιο ρυθμό, ούτε στο ίδιο επίπεδο…».
Οι ενδείξεις κορύφωσης του πληθωρισμού στις ΗΠΑ, βάσει των στοιχείων που έδωσε την περασμένη Πέμπτη η στατιστική υπηρεσία, «είναι καλά νέα για όλους» καθώς αυτό σημαίνει ενδεχόμενη χαλάρωση της πίεσης από το ακριβό δολάριο, δηλαδή τον εισαγόμενο πληθωρισμό στην ΕΕ.