Το παράδοξο του 2023, από τις αρχές του χρόνου, που επίμονα συνεχίζεται, είναι ότι ενώ οι Κεντρικές Τράπεζες συνεχίζουν να αυξάνουν τα επιτόκια, με χαμηλότερο ρυθμό στις ΗΠΑ, αλλά με τον ίδιο ρυθμό στην Ευρώπη, οι αγορές και τα χρηματιστήρια συνεχίζουν με μικρές εξαιρέσεις το «πάρτι» τους.
Η αρχική ερμηνεία ήταν ότι οι αγορές, ιδιαίτερα μετά τις ανακοινώσεις Μπάιντεν, έχουν ισχυρές προσδοκίες ότι η αναστροφή της νομισματικής πολιτικής από την νομισματική σύσφιξη και πάλι σε μία πιο χαλαρή νομισματική πολιτική, είναι πλέον στον ορατό ορίζονται, ίσως και μέσα στο 2023.
Η ερμηνεία αυτή ενισχύθηκε από κάποια σχόλια του κ. Πάουελ την περασμένη Τετάρτη, όσο αφορά τον βηματισμό της Fed στην συνέχεια. Όμως ακόμα και η Λαγκάρντ ερμηνεύθηκε κάπως έτσι, παρά το γεγονός ότι προειδοποίησε πως τον Μάρτιο έρχεται νέα αύξηση επιτοκίου κατά μισή μονάδα. Και αυτό γιατί όταν χρειάσθηκε να απαντήσει αναλυτικά για την «λογική» των αποφάσεων της ΕΚΤ δεν ήταν ιδιαίτερα σαφής.
- Μήνυμα Λαγκάρντ και για νέες αυξήσεις των επιτοκίων της ΕΚΤ – «Έχουμε ακόμα δρόμο» για τη μείωση του πληθωρισμού
Όμως η αλήθεια για το «πάρτι» των αγορών πέραν των προσδοκιών για την μελλοντική πολιτική της Fed ή της ΕΚΤ, πρέπει να αναζητηθεί σε κάτι πολύ πιο «χειροπιαστό». Και συγκεκριμένα πρέπει να αναζητηθεί κατά βάση στο πεδίο που καθορίζει την συμπεριφορά των αγορών, ήτοι της διαθέσιμης ρευστότητας στις αγορές που όταν είναι άφθονη, «θρέφει» και «τροφοδοτεί» την χρηματιστηριακή… ευωχία.
Ρευστότητα η αναπάντεχη ανατροπή
Στα διαθέσιμα στοιχεία του -, μπορεί να εντοπίσει κανείς αυτή την «αιτία» με πολύ συγκεκριμένο τρόπο.
Ενώ η αύξηση των επιτοκίων από την Fed και την ΕΚΤ αυξάνει το κόστος του χρήματος (σε δολάρια και ευρώ) στις αγορές και συντελεί στην συρρίκνωση της ρευστότητας από τις «πηγές» αυτές, την ίδια στιγμή από άλλες «πηγές» τροφοδοτείται η ρευστότητα με εκρηκτικούς ρυθμούς, υπερκαλύπτοντας την δράση της Fed και της ΕΚΤ.
Η ρευστότητα αυτή είναι τόσο σημαντική που μας υποχρεώνει να αναγνωρίσουμε ότι αυτός ο κρίσιμος παράγοντας ήταν εν μέρη απρόβλεπτος και αναμφίβολα δεν αναμενόταν. Αυτό έχει ανατρέψει τη δυναμική της αγοράς.
Ιδού οι «πηγές» που έχουν πετύχει προς το παρόν την ανατροπή αυτή:
- Η Λαϊκή Τράπεζα της Κίνας – σύμφωνα με στοιχεία που έχει δημοσιεύσει το - – αποδέσμευσε μετά το «άνοιγμα» της Κίνας μια τεράστια ποσότητα ρευστότητας περίπου μισού τρις δολ. Συγκεκριμένα τα σχετικά ποσά «είναι τεράστια, τον Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο, η Λαϊκή Τράπεζα της Κίνας αποδέσμευσε 3 τρισεκατομμύρια γιουάν (περίπου 425 δισεκατομμύρια δολάρια) μέσω πράξεων ανοικτής αγοράς». Το ποσό αυτό είναι 3,5 φορές μεγαλύτερο από τις συνολικές ενέσεις της για τα προηγούμενα δύο χρόνια (!).
- Όπως έχει επισημανθεί πολλές φορές τελευταία σε ρεπορτάζ του Insider.gr, στις ΗΠΑ οι διαδικασίες που υπάρχουν οι σχετικές με την εξάντληση του ορίου του χρέους, οι σχετικές με την απόσυρση της κυβέρνησης (δηλαδή του μεγαλύτερου δανειολήπτη στον πλανήτη), από τις αγορές, έχει αρχίσει να αποδεσμεύει, μεγάλες ποσότητες ρευστότητας. Όπως συγκεκριμένα σημειώνεται σε σχετική αναφορά του -, στις ΗΠΑ «η επικείμενη αναμέτρηση για το ανώτατο όριο του χρέους έχει αναγκάσει το υπουργείο Οικονομικών σε λογιστικούς ελιγμούς για να καθυστερήσει την ημέρα της αναμέτρησης με τις συνέπειες από το stop στην έκδοση χρέους. Αυτά έχουν ως επί το πλείστον ως αποτέλεσμα την εξουδετέρωση της προσπάθειας της Fed να συσφίξει τον ισολογισμό της και την απελευθέρωση περισσότερης ρευστότητας….». Κάτι όμως για το οποίο κανείς δεν μιλάει.
- Η ΕΚΤ βλέπει «φως στο τούνελ» – «Το τέλος στις αυξήσεις των επιτοκίων πλησιάζει»
- Τέλος στην Ιαπωνία, η μετατόπιση του στόχου ελέγχου της καμπύλης αποδόσεων από την Τράπεζα της Ιαπωνίας τον Δεκέμβριο ώθησε πολλούς traders «να στοιχηματίσουν ότι η τράπεζα θα αναγκαστεί να επιτρέψει στις αποδόσεις να αυξηθούν ακόμη περισσότερο. Αυτό ώθησε την BOJ να αγοράσει ακόμη περισσότερα ιαπωνικά κρατικά ομόλογα…».
- Επιπλέον, αυτό το πάρτι στις αγορές τόσο στις μετοχές όσο και στα ομόλογα, έχει οδηγήσει σε πτώση των αποδόσεων, γεγονός που, όπως σημειώνεται σε σχόλιο του -, «δημιουργεί τη δική της δυναμική, καθιστώντας τα χρήματα φθηνότερα και επιτρέποντας περισσότερη (κερδοσκοπική) δραστηριότητα…».
Με άλλα λόγια η τρέχουσα κατάσταση στις αγορές, που δύσκολα εξηγείται από την πορεία της οικονομίας – με τον πληθωρισμό και τις γεωπολιτικές αναταραχές να είναι ακόμα σε πλήρη εξέλιξη – και παρά την συνεχιζόμενη αύξηση των επιτοκίων από τις δύο μεγάλες κεντρικές τράπεζες, τροφοδοτείται και διαμορφώνεται τελικά από μία εν μέρη αναπάντεχη ανατροπή στην κατάσταση της διαθέσιμης ρευστότητας διεθνώς.
Το πόσο αυτό θα κρατήσει και σε πιο βαθμό αυτό είναι αποτέλεσμα ενός άτυπου και σιωπηρού συντονισμού μεταξύ των ισχυρών κεντρικών τραπεζών του πλανήτη, είναι ένα άλλο – μεγάλο – ερώτημα. Για την απάντηση του οποίου όμως κανείς προς το παρόν δεν έχει λόγο να ενδιαφέρεται στις αγορές.
Αρκεί βέβαια αυτή η κατάσταση να μην ανατραπεί από νέες αναπάντεχες αλλαγές…