Η πρώτη μονάδα στον πυρηνικό σταθμό Ακούγιου θα τεθεί σε λειτουργία στα τέλη του 2023, είχε επαναλάβει στην εκπνοή του 2022 ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας, προσθέτοντας ότι πυρηνικοί σταθμοί θα εμφανιστούν σε διάφορα σημεία της χώρας τα επόμενα 10-20 χρόνια.
Είχαν προηγηθεί οι επιδείξεις Ερντογάν και Πούτιν, εν μέσω πανδημίας, προ διετίας, που πατούσαν εικονικά κουμπιά, για τον θεμέλιο λίθο στον τρίτο αντιδραστήρα, που «τοποθετεί την Τουρκία στη σούπερ λιγκ των χωρών με πυρηνική ενέργεια. Ετησίως, θα παράγονται 35 δισεκατομμύρια ΚWh, που θα καλύπτουν το 10% των αναγκών μας… Δεν κάνουμε συμβιβασμούς στην ασφάλεια».
Εσείς, μπορεί να μην κάνετε, αλλά με τις διαβεβαιώσεις οι κίνδυνοι δεν χάνονται. Ειδικοί καθησυχάζουν ότι οι νέες τεχνολογίες έχουν σχεδόν εξαφανίσει το ρίσκο της καταστροφής. Σχεδόν τζόγος, λοιπόν;
Ο σεισμογενής τουρκικός Νότος κάνει κρότο. Ο υπό κατασκευή από Ρώσους πυρηνικός σταθμός στο Ακούγιου δεν υπέστη ζημιές από τον σεισμό. Τον χθεσινό. Δεν έχει τεθεί, όμως, ακόμη σε λειτουργία, οπότε μένει η απορία για την ενδεχόμενη απειλή από μία «Φουκουσίμα» στην περιοχή.
Γνώριζαν κι εκεί, στη γεωλογικά ευάλωτη χώρα, με την αποτελεσματική αντισεισμική προστασία, ότι οι κίνδυνοι δεν ήταν θεωρητικοί. Μάλιστα, δύο χρόνια πριν από το τριπλό πλήγμα στην Ιαπωνία υπήρχαν προειδοποιήσεις για καταστροφικό κύμα ύψους 10 μέτρων και άνω από σεισμό ακόμη και 7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Ο Εγκέλαδος χτύπησε με 8,9 ή 9, αν και δεν είναι το μέγεθος πάντα ο πιο σημαντικός παράγοντας για το πόσο φονικός είναι.
Ενώ ο σεισμός των 9,5 Ρίχτερ στη Χιλή το 1960 σκότωσε περίπου 2.000 άτομα, 7,2 Ρίχτερ στην Αϊτή το 2010 αφάνισαν πάνω από 200.000 ζωές.
Ζωές που και στη βορειοδυτική Συρία θάφτηκαν στα συντρίμμια χθες, αλλά Ρίχτερ αλληλεγγύης δεν μετρήθηκαν. Μόνο σενάρια για γεωπολιτικές πλάκες μετακινήθηκαν.