Η διαβούλευση με τους πολίτες σχετικά με τις αποφάσεις που τους επηρεάζουν, όπως η απόφαση για το πώς να ξοδεύονται τα χρήματα τα οποία, τις περισσότερες φορές, προέρχονται από τα δικά τους πορτοφόλια, θεωρείται ως ένας τρόπος για την αύξηση της εμπιστοσύνης και της λογοδοσίας σε όλα τα επίπεδα της κυβέρνησης.
Πώς όμως μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι οι άνθρωποι γνωρίζουν για αυτές τις ευκαιρίες συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων, χωρίς να είναι υποψήφιοι για κάποιο αξίωμα; Από την άλλη πλευρά, ποιος θα λογοδοτήσει όταν οι αποφάσεις που λαμβάνονται από μη εκλεγμένους πολίτες είναι λάθος;
Η συμμετοχική δημοκρατία μπορεί να αυξήσει τη διαφάνεια όσον αφορά τη λήψη αποφάσεων, αλλά οι ηγέτες πρέπει να είναι πρόθυμοι να μοιραστούν την εξουσία με τους πολίτες τους και να θεσπίσουν αποτελεσματικά εργαλεία συναπόφασης.
Αυτό αποδεικνύεται δύσκολο, όσο προχωράμε από τις συνοικίες των πόλεων στη συμμετοχή των πολιτών σε επίπεδο ΕΕ.
Στο μεταξύ, οι υφιστάμενες συμμετοχικές διαδικασίες δείχνουν ότι η έλλειψη πληροφόρησης γύρω τους και η άνιση εκπροσώπηση των πολιτών μπορεί να περιορίσει τον αντίκτυπο της συμμετοχής των πολιτών και θα μπορούσε εν τέλει να υπονομεύσει την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Η EURACTIV εξετάζει το εν λόγω θέμα με την παρακάτω ειδική έκθεση.