Η ριζοσπαστική αριστερά της Γαλλίας La France insoumise ανέθεσε στην ευρωβουλευτή Μανόν Ομπρί να «συντονίσει» την εκστρατεία για τις ευρωεκλογές του 2024 με στόχο τη συγκρότηση μιας ενιαίας αριστερής λίστας.
«Η συζήτηση για μια κοινή λίστα του NUPES [του αριστερού συνασπισμού στη Γαλλία] για τις ευρωεκλογές έχει ξεκινήσει πάλι! Απέναντι στην οικολογική και κοινωνική έκτακτη ανάγκη, η ενότητα είναι καθήκον: για το «La France Insoumise», θα συντονίσω την εκστρατεία μας για να την κατακτήσουμε [την ενότητα]», έγραψε η Ομπρί στο X, πρώην Twitter. Η Γαλλίδα ευρωβουλευτής είχε ήδη οργανώσει τη λίστα της La France insoumise για τις ευρωεκλογές του 2019.
Για να επιτευχθεί μια ενιαία αριστερή λίστα για τις εκλογές του Ιουνίου 2024, «προτείναμε στο EELV [οι Πράσινοι] να ηγηθεί της κοινής λίστας», εξήγησε το LFI σε ανακοίνωση που δημοσιεύθηκε την Τρίτη, καθώς το πράσινο κόμμα ήρθε πρώτο μεταξύ των αριστερών κομμάτων το 2019, με 13,5% των ψήφων.
Ωστόσο, οι κομμουνιστές και οι οικολόγοι έχουν ήδη παρουσιάσει υποψηφίους για να ηγηθούν των αντίστοιχων λιστών τους. Πρόκειται για τον Λεόν Ντεφοντέν και τη Μαρί Τουσάντ, οι οποίοι φαίνεται ότι είναι αποφασισμένοι να διεκδικήσουν ανεξάρτητη υποψηφιότητα.
«Διατηρούμε την πρότασή μας να τεθεί επικεφαλής της λίστας το EELV (Europe Ecologie – Les Verts) και την εγγύηση ότι όλοι θα έχουν τη θέση τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο», προσθέτει το LFI στην ανακοίνωσή του, αποκλείοντας το ενδεχόμενο της να τεθεί ως υποψήφια Σεγκολέν Ρουαγιάλ.
Η Ρουαγιάλ είναι πρώην υποψήφια των Σοσιαλιστών που αντιμετώπισε τον Νικολά Σαρκοζί το 2007 και έχει έρθει πιο κοντά στο κίνημα του Μελανσόν από τότε που τον υποστήριξε στις προεδρικές εκλογές του 2022. Προκάλεσε σύγχυση πριν από μερικές ημέρες στο θερινό σχολείο του LFI όταν δήλωσε ότι θέλει να ηγηθεί μιας λίστας που θα ενώνει την αριστερά, με την υποστήριξη του LFI, για τις επόμενες ευρωεκλογές.
«Έχει ειπωθεί ότι σκοπεύουμε […] να σχηματίσουμε μια λίστα «La France insoumise» με επικεφαλής τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ. Δεν είναι κάτι που έχουμε δηλώσει και ούτε πρόκειται», διευκρίνισε στην ανακοίνωσή του το LFI, ευχαριστώντας παράλληλα τη Ρουαγιάλ για την πρότασή της.
«Μια ενιαία λίστα είναι δυνατή”, σύμφωνα με το κίνημα της ριζοσπαστικής αριστεράς του Μελανσόν, υπενθυμίζοντας τους πολλούς υποστηρικτές αυτής της κοινής πρωτοβουλίας, από τον πρώην υποψήφιο πρόεδρο των Σοσιαλιστών το 2017, Μπενουά Αμόν, μέχρι τον σοσιαλιστή βουλευτή Ζερόμ Γκετζ.
Μεταξύ εκείνων που θεωρούν απαραίτητο να «εξετασθεί αυτό το ενδεχόμενο», χωρίς να την αποκλείσουν εντελώς, είναι οι οικολόγοιΣαντρίν Ρουσσό, βουλευτής και στέλεχος της αριστερής πτέρυγας των Πρασίνων, και Ζουλιέν Μπαγιού, πρώην εθνικός γραμματέας του κόμματος.
Ο πρώτος γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος (PS), Ολιβιέ Φορ, δήλωσε ότι «δεν θα αποτελέσει ποτέ εμπόδιο στην πορεία προς την ένωση» της Αριστεράς και ότι αν το EELV συμφωνήσει να συζητήσει μια ενιαία λίστα, θα συμμετάσχει στις συζητήσεις για το θέμα αυτό. Το PS προετοιμάζει ωστόσο μια ανεξάρτητη λίστα.
Η ισορροπία δυνάμεων
Με αυτή την πρωτοβουλία, το ριζοσπαστικό αριστερό κίνημα θέλει να «νικήσει το μπλοκ του Μακρόν και τη λίστα Rassemblement National» για να αντιμετωπίσει «το κύμα κοινωνικής κακοποίησης που προέρχεται από την κυβέρνηση και τη σύγκλιση της δεξιάς και της ακροδεξιάς γύρω από το πρόγραμμα της τελευταίας».
Μια ενωμένη λίστα NUPES με επικεφαλής την οικολόγο Μαρί Τουσάντ, τη Μανόν Ομπρί ή τον Ολιβιέ Φορ θα συγκέντρωνε το 25% των προθέσεων ψήφου, σύμφωνα με δημοσκόπηση του Cluster17 που δημοσιεύθηκε τον Αύγουστο, τοποθετώντας τους ελαφρώς μπροστά από το Rassemblement National (24%) και τη λίστα του Renaissance (20%).
Ξεχωριστά, σύμφωνα με τις έρευνες, οι τρεις πρώτες λίστες της αριστεράς (PS, LFI, EELV) θα επιτύγχαναν μεταξύ 8% και 10%, συγκεντρώνοντας έτσι περισσότερους ευρωβουλευτές από ό,τι αν κατέβαιναν μαζί, και οι κομμουνιστές μεταξύ 3% και 5%. Αυτός ο συσχετισμός δυνάμεων επιβεβαιώνεται από τη δημοσκόπηση του Ifop που δημοσιεύεται στην κυριακάτικη JDD.
Σε συνέντευξή της που δημοσιεύθηκε στο Politis την Τρίτη, η Ομπρί δήλωσε ότι δεν θέλει να «παίξει ένα παιχνίδι […] για να κλέψει μία ή δύο έδρες» η μία την άλλη κατεβαίνοντας χωριστά «σε μια εποχή που ένα ‘αντιδραστικό τόξο’ ενισχύεται από τη δεξιά προς την ακροδεξιά σε όλη την Ευρώπη».