Πέρασε μάλλον στα… ψιλά του διεθνούς και εγχώριου τύπου, ηλεκτρονικού και μη, αλλά ίσως αποδειχθεί ως μία από τις σημαντικότερες ειδήσεις για την επόμενη ημέρα της Ευρωζώνης συνολικά και της κάθε χώρας μέλους ξεχωριστά.
Πέρασε μάλλον στα… ψιλά του διεθνούς και εγχώριου τύπου, ηλεκτρονικού και μη, αλλά ίσως αποδειχθεί ως μία από τις σημαντικότερες ειδήσεις για την επόμενη ημέρα της Ευρωζώνης συνολικά και της κάθε χώρας μέλους ξεχωριστά.
Παρίσι και Βερολίνο κατέθεσαν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο την Έκθεση πρόταση για το κανονιστικό πλαίσιο της ΕΕ. Μια Έκθεση 60 σελίδων που έχει συνταχθεί από 12 ειδήμονες κατ’ εντολήν των δύο εντολοδόχων Γερμανίας και Γαλλίας, αφού έχουν προηγηθεί επίσημες και ανεπίσημες συνεννοήσεις μεταξύ Βερολίνου και Παρισίων.
Γιατί είναι σημαντική; Γιατί, μεταξύ άλλων προβάλει ως βασικό πλαίσιο λειτουργίας της ΕΕ ένα σχήμα λήψης αποφάσεων που προβλέπει δύο μείζονος σημασίας επίσημες πλέον αλλαγές: λήψη αποφάσεων κατά πλειοψηφία και λειτουργικό σχήμα πολλών ταχυτήτων.
- ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ξανά με γραμμή… «λιτότητας» η Ευρωζώνη
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι μέχρι σήμερα με διάφορες ειδικές καταστάσεις, εξαιρέσεις κλπ υπάρχει για ορισμένα θέματα καθεστώς πλειοψηφικών αποφάσεων, όπως επίσης και διαφορετικές ταχύτητες σε πολλά οικονομικά και θεσμικά θέματα. Η απάντηση είναι ναι, πράγματι, υπάρχει τέτοιο καθεστώς σε έκτακτες, κατ’ εξαίρεση και για περιορισμένο χρόνο καταστάσεις.
Η Ελλάδα για παράδειγμα «έζησε» αυτές τις εξαιρέσεις για πάνω από δέκα χρόνια… Αλλά, δεν υπάρχει αυτό το καθεστώς σαν γενικευμένος καθολικός τρόπος λειτουργίας τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Για τον λόγο αυτό άλλωστε και η λειτουργία της ΕΕ έχει υποχρεωθεί σε τόσες κατ’ εξαίρεση περιπτώσεις που επιβάλλονται από την χρήση ή την απειλή χρήσης βέτο σε όλα σχεδόν τα επίπεδα.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και η εφαρμογή των κυρώσεων στην Ρωσία για τον πόλεμο στην Ουκρανία, ή άλλες περιπτώσεις ειδικά στον οικονομικό τομέα. Μια εφαρμογή του κανόνα της λήψης αποφάσεων με πλειοψηφία σαν γενικό τρόπο λειτουργίας της ΕΕ και κατά συνέπεια της Ευρωζώνης, αυτομάτως οι διαφωνούντες στην πλειοψηφική απόφαση οδηγούνται σε δίλλημα υποχώρησης ή αποδοχής κυρώσεων. Ως διέξοδος απέναντι στο δίλημμα αυτό έρχεται η δεύτερη αλλαγή, ήτοι αυτή της λειτουργίας των πολλών ταχυτήτων.
- ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Δεν χρειάζεται η ΕΚΤ να αυξήσει τα επιτόκια, μπορεί και η αγορά…
Στο πλαίσιο αυτό, κάποιες χώρες σιγά – σιγά αλλά σταθερά, θα οδηγούνται στο περιθώριο της κεντρικής οικονομικής και πολιτικής σκηνής, αναλογικά με τον βαθμό συμφωνίας ή διαφωνίας με την «γραμμή της πλειοψηφίας», η οποία όπως φαίνεται και από τους συντάκτες της Έκθεσης θα προκύπτουν σαν συνάρτηση του γαλλογερμανικού άξονα.
Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι οι αλλαγές αυτές πάνε χέρι με χέρι με τα όσα ετοιμάζονται στην περιβόητη Έκθεση Ντράγκι με την οποία η Κομισιόν ετοιμάζεται να εισάγει το νέο πλαίσιο Ανταγωνιστικότητας της Ευρωζώνης. Ένα πλαίσιο που πέραν του στόχου της σχέσης της Ε.Ε. με το διεθνές περιβάλλον θα ορίζει και τις ισορροπίες στο οικονομικό και παραγωγικό «εσωτερικό» της Ευρωζώνης.
Προφανώς, η δημόσια συζήτηση για τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και των φυσικών καταστροφών στον Έβρο, την Θεσσαλία, την Βόρεια Εύβοια, κλπ έχουν άμεση προτεραιότητα. Αλλά και αυτές που έρχονται από τις θεσμικές αλλαγές σε ευρωπαϊκό επίπεδο απαιτούν την δική τους προσοχή πριν να είναι πολύ αργά, όπως πχ με τα όσα εξυφαίνονται στην συζήτηση για την αναμόρφωση του Συμφώνου Σταθερότητας όπου η Ελλάδα και άλλες χώρες της Ευρωζώνης παραμένουν διακριτικά στο περιθώριο.