Έλκονται, από την ηλιοφάνεια που κρατά όλο το χρόνο, αλλά κυρίως από το αφορολόγητο εισόδημα και την άπλετη πολυτέλεια. Και πιάνονται στην παγίδα.
Ο 32χρονος Πάτρικ Τζέιμς, από την Βρετανία, είναι ένας από τα εκατομμύρια των ξένων εργαζομένων που έλκονται από το Ντουμπάι. Είχε πάει διακοπές πριν από έξι χρόνια. Δεν εντυπωσιάστηκε ιδιαίτερα, αλλά γνώριζε ότι η πόλη προσφέρει οικονομικές ευκαιρίες. Του προσφέρθηκε μισθός διπλάσιος από αυτόν που έπαιρνε ως δάσκαλος στο Λονδίνο.
Κάτι του διέφυγε.
Τα ΗΑΕ κατατάσσονται στη δεύτερη θέση παγκοσμίως με την υψηλότερη μέση εβδομαδιαία διάρκεια εργασίας ανά εργαζόμενο, σύμφωνα με τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας. 50,9 ώρες την εβδομάδα, κατά πολύ πάνω από τον μέσο όρο των 38 ωρών στις ΗΠΑ και τον μέσο όρο των 35,9 ωρών στην πατρίδα του Fowler, το Ηνωμένο Βασίλειο.
Την πρώτη θέση καταλαμβάνει το απομονωμένο έθνος των Ιμαλαΐων Μπουτάν, με 54,4 ώρες.
Δικαιολογούσε τις «θυσίες» μέχρι που το πράγμα ξέφυγε
Ενώ η δουλειά του Τζέιμς, ως καθηγητής στο Λονδίνο διαρκούσε από τις 6 π.μ. έως τις 3 μ.μ., για την ίδια δουλειά στο Ντουμπάι εργαζόταν από 12 έως 14 ώρες την ημέρα.
Με πενθήμερη εβδομάδα και με μειωμένο ωράριο την Παρασκευή, ο 32χρονος δούλευε περίπου 50 ώρες την εβδομάδα .
«Το παιδί μου είναι δύο ετών τώρα», είπε στο Bussines Insider. «Δεν τον έβλεπα. Έφευγα από το σπίτι και κοιμόταν, γύριζα σπίτι και κοιμόταν».
Για λίγο, ο Τζέιμς κατάφερνε να δικαιολογεί τις θυσίες. “Εργάζεσαι, μοχθείς, αποταμιεύεις τα χρήματά σου, και μετά μπορείς να πας για παράδειγμα, πολυτελείς διακοπές», είπε.
Τελικά, το πράγμα έγινε υπερβολικό. Τον περασμένο Μάρτιο, άλλαξε δουλειά, με την πρόσληψή του, υπό το καθεστώς τηλεργασίας, από ιαπωνική εταιρεία παροχής υπηρεσιών υγείας, Πλέον καθορίζει ο ίδιος το ωράριό του, ενώ βρίσκεται ακόμα στο Ντουμπάι.
Δέχονται τα ωράρια λόγω της υψηλής ανταγωνιστικότητας
Ο Τζέιμς είπε ότι πιστεύει ότι πολλοί ξένοι στο Ντουμπάι αποδέχονται τις πολλές ώρες εργασίας λόγω της ανταγωνιστικότητας της αγοράς εργασίας.
«Αν δεν είσαι καλός στη δουλειά σου, θα σε ξεφορτωθούν και θα βρουν κάποιον άλλο», είπε.
Σε μειονεκτική θέση οι εργαζόμενοι
«Είναι ευρέως γνωστό ότι στην αγορά των αλλοδαπών στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η προσφορά είναι μεγαλύτερη από τη ζήτηση», δήλωσε στο BI η Φιόνα Ρόμπσον, καθηγήτρια διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού στο Πανεπιστήμιο Heriot-Watt του Ντουμπάι.
«Αυτό μπορεί να τους οδηγήσει σε μειονεκτική θέση, καθώς μπορούν να αντικατασταθούν εύκολα, ιδίως αν δεν απαιτούνται εξειδικευμένες δεξιότητες κατά την πρόσληψη», πρόσθεσε.
Πιέσεις που… υπονοούνται
Αλλά η πίεση γίνεται αφόρητη. Η Ίγκερ Νοσέντα, μια Φιλιππινέζα που πέρασε επτά χρόνια στο Ντουμπάι εργαζόμενη στις πωλήσεις, αισθανόταν σιωπηρή απαίτηση να υπερβεί τις συμβατικές ώρες εργασίας της.
«Δεν θα πουν όχι αν σου αρέσει να υπερβάλλεις», είπε. «Αν θέλεις να μείνεις μετά τις έξι, είναι στο χέρι σου. Αν δουλεύεις το Σάββατο, δεν θα σου πουν: «Γιατί είσαι εδώ; Πρέπει να πας σπίτι σου».
Τελικά, η Νοσέντα συνειδητοποίησε ότι η εργασιακή κουλτούρα του Ντουμπάι δεν ήταν γι’ αυτήν, οπότε μετακόμισε για δουλειά στην Ιταλία.
Θέμα κουλτούρας
Ο Ριζουάν Ταχίρ, καθηγητής Διεθνών Επιχειρήσεων στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Ρότσεστερ στο Ντουμπάι αναφέρει ότι είναι στην κουλτούρα των εργοδοτών των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, να προσδοκούν περισσότερες ώρες εργασίας, πρόσθετες ευθύνες και διαθεσιμότητα των υπαλληλων τους εκτός του κανονικού ωραρίου εργασίας, ακόμη και αν δεν περιγράφονται ρητά στις συμβάσεις.
«Η προσδοκία για πολλές ώρες εργασίας είναι βαθιά ριζωμένη, με πολλούς ξένους εργαζόμενους να αισθάνονται πίεση να επιδείξουν αφοσίωση και πίστη» τονίζει.
Παρά τις προκλήσεις, για κάποιους η δουλειά στο Ντουμπάι, εξακολουθεί να αξίζει τον κόπο.
«Οι ανταμοιβές υπερτερούν των θυσιών»
Ο 33χρονος Βρετανός Νικ Φόουλερ, που μετακόμισε στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα πριν από δύο χρόνια, και δουλεύει στον τομέα των χρηματοοικονομικών, αισθάνεται ότι οι ανταμοιβές υπερτερούν των θυσιών.
Ο Φόουλερ δήλωσε στο Business Insider ότι η τυπική του εργάσιμη ημέρα ξεκινά γύρω στις 8 π.μ. και τελειώνει στις 6:30 μ.μ., συχνά χωρίς διάλειμμα, καθώς τρώει μεσημεριανό στο γραφείο του. Η μέρα του όμως σπάνια τελειώνει εκεί.
«Έχω ξαναβρεθεί σε ραντεβού κατά την διάρκεια των οποίων έπρεπε να στείλω -s. Και συνάδελφοι μου έχουν τηλεφωνήσει ενώ έχω βγει για βραδινό», λέει ωστόσο, συγκρίνοντας την δουλειά του με αυτήν στην Βρετανία.
–