Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν αφήσει να εννοηθεί ότι αρχίζουν να χάνουν την υπομονή τους με τον ρυθμό της ειρηνευτικής διαδικασίας στην Ουκρανία. Μέρος του προβλήματος είναι ότι φαίνονται ασυνήθιστα απρόθυμοι να πιέσουν τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν να κάνει ουσιαστικές παραχωρήσεις. Αν δεν το κάνουν εκείνοι, θα πρέπει να το κάνουν οι ευρωπαϊκές χώρες.
Για να ανακεφαλαιώσουμε: Ο Λευκός Οίκος έχει μέχρι στιγμής υπάρξει ανεκτικός απέναντι σε σχεδόν όλες τις απαιτήσεις του Πούτιν, από τη νομιμοποίηση των παράνομων προσαρτήσεων από τη Ρωσία μέχρι το μπλόκο στην ενταξιακή πορεία της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Η στρατιωτική βοήθεια που εγκρίθηκε υπό την προηγούμενη κυβέρνηση είχε παγώσει προσωρινά και δεν έχουν υποσχεθεί νέα όπλα. Εν τω μεταξύ, οι ΗΠΑ εξακολουθούν να αρνούνται να παράσχουν εγγυήσεις ασφαλείας για τους Ευρωπαίους συμμάχους που προσφέρονται να εποπτεύσουν μια κατάπαυση του πυρός.
Ενώ οι συνομιλίες αναμένεται να συνεχιστούν στο Λονδίνο αυτή την εβδομάδα, καμία από αυτές τις προληπτικές παραχωρήσεις δεν έχει φέρει την ειρήνη πιο κοντά. Μάλιστα, λίγο αφότου ο απεσταλμένος των ΗΠΑ, Στιβ Γιουίτκοφ, ολοκλήρωσε την τελευταία συνάντησή του με τον Πούτιν, ρωσικοί πύραυλοι έπληξαν την ουκρανική πόλη Σούμι, σκοτώνοντας τουλάχιστον 35 ανθρώπους, μεταξύ των οποίων και παιδιά. Η “κατάπαυση του πυρός” της Ρωσίας την Κυριακή του Πάσχα μετά βίας κράτησε όσο και οι τίτλοι ειδήσεων που ακολούθησαν.
Προς τιμήν της, η Ευρώπη έχει ενισχύσει τη δική της υποστήριξη προς την Ουκρανία τις τελευταίες εβδομάδες. Μαζί με το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες χώρες της Ομάδας Επαφής για την Άμυνα στην Ουκρανία, έχει υποσχεθεί περισσότερα από 21 δισεκατομμύρια ευρώ σε στρατιωτική υποστήριξη φέτος. Μια νέα στρατηγική αποσκοπεί στην ενίσχυση της αεράμυνας, του πυροβολικού, των μη επανδρωμένων αεροσκαφών και των πυραύλων της χώρας. Ένα προτεινόμενο σχέδιο αμυντικού δανείου ύψους 150 δισεκατομμυρίων ευρώ θα πρέπει να βοηθήσει στην αύξηση της παραγωγής όπλων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ουκρανία και τη Νορβηγία.
Αλλά μπορούν και πρέπει να γίνουν περισσότερα.
Πρώτον, όλα αυτά τα νέα χρήματα πρέπει να μετατραπούν γρήγορα σε νέα όπλα. Η Ουκρανία είναι έτοιμη να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς όπλων στην Ευρώπη, όμως το μεγαλύτερο μέρος της ικανότητάς της παραμένει αδρανές λόγω έλλειψης χρηματοδότησης. Η στοχευμένη χρηματοδότηση -συμπεριλαμβανομένων των εσόδων από τα παγωμένα περιουσιακά στοιχεία της ρωσικής κεντρικής τράπεζας- βοήθησε στην ταχεία κλιμάκωση της παραγωγής των εγχώριας κατασκευής οβιδοβόλων Bohdana – ένα υπόδειγμα αποτελεσματικής παραγωγής. Τέτοιες συμφωνίες θα πρέπει να επεκταθούν.
Δεύτερον, η Ευρώπη πρέπει να παραδώσει περισσότερα προηγμένα οπλικά συστήματα. Ο υποψήφιος καγκελάριος της Γερμανίας, Φρίντριχ Μερτς, έχει δηλώσει ότι υποστηρίζει την αποστολή στην Ουκρανία πυραύλων Taurus μεγάλου βεληνεκούς γερμανικής κατασκευής, οι οποίοι μπορούν να στοχεύσουν βασικές ρωσικές διαδρομές εφοδιασμού στην Κριμαία. Η σημερινή γερμανική κυβέρνηση θα πρέπει να σταματήσει να κωλυσιεργεί και να εγκρίνει την αποστολή, ακολουθώντας το παράδειγμα του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γαλλίας, οι οποίες έχουν ήδη προμηθεύσει παρόμοια όπλα.
Τρίτον, η Ευρώπη πρέπει να βρει έναν τρόπο να παρακάμψει το εμπόδιο που θέτει η Ουγγαρία, της οποίας ο φιλοπούτινικος ηγέτης Βίκτορ Όρμπαν έχει καθυστερήσει την έγκριση κυρώσεων και έχει αντιταχθεί στις προσπάθειες εκπαίδευσης των ουκρανικών δυνάμεων. Η ΕΕ διαθέτει εργαλεία -μεταξύ των οποίων η επέκταση της ψηφοφορίας με ειδική πλειοψηφία- για να θέσει στο περιθώριο κάθε μέλος που εργάζεται ενάντια στα συμφέροντα ασφαλείας της Ευρώπης. Ήρθε η ώρα να τα χρησιμοποιήσει.
Τέλος, η Ευρώπη πρέπει να καταπολεμήσει τα φαινόμενα παράκαμψης των κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Αυτό περιλαμβάνει την επιβολή του ανώτατου ορίου τιμών του πετρελαίου και την παρεμπόδιση της ροής τεχνολογιών διπλής χρήσης προς τη Ρωσία. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα πρέπει να πιέσουν τον Λευκό Οίκο να τηρήσει τις δικές του απειλές για την επιβολή δευτερογενών κυρώσεων σε Κινέζους και Ινδούς αγοραστές ρωσικού πετρελαίου.
Οι ηγέτες των ΗΠΑ οφείλουν να θυμούνται ότι ο στόχος του Πούτιν δεν είναι μόνο να υποτάξει την Ουκρανία. Πρόσφατη έρευνα δείχνει σχεδόν τριπλάσια αύξηση των ρωσικών υβριδικών επιθέσεων σε ευρωπαϊκούς και αμερικανικούς στόχους μεταξύ 2023 και 2024, από σαμποτάζ υποδομών έως παραπληροφόρηση και απόπειρες δολοφονίας. Τα βρετανικά μαχητικά απογειώθηκαν τρεις φορές τις τελευταίες ημέρες για να αναχαιτίσουν ρωσικά πολεμικά αεροσκάφη που πετούσαν κοντά στον εναέριο χώρο του ΝΑΤΟ. Η ιστορία έχει δείξει ότι μια ανεξέλεγκτη Ρωσία, αν της δοθεί χρόνος να επανεξοπλιστεί, είναι πιθανό να επεκτείνει τις εδαφικές της φιλοδοξίες.
Οι ΗΠΑ μπορεί να πιστεύουν ότι μπορούν να ζήσουν με αυτόν τον κίνδυνο. Η Ευρώπη δεν μπορεί να έχει τέτοιες αυταπάτες.