Σύμφωνα με ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων, περισσότεροι από 12.000 πολίτες έχουν πεθάνει στην περιοχή των 400.000 ακριβώς ανατολικά της Δαμασκού από τότε που άρχισαν οι μάχες το 2011. Καθώς η συριακή κυβέρνηση έχει επιταχύνει τις επιχειρήσεις τις τελευταίες δύο εβδομάδες, περισσότεροι από 500 άνθρωποι σκοτώθηκαν από αεροπορικές και επιθέσεις πυροβολικού. Και αν οι εκθέσεις των διεθνών ανθρωπιστικών οργανώσεων είναι σωστές, το καθεστώς του Μπασάρ Αλ Ασάντ έχει προσθέσει αέριο χλωρίου στο οπλοστάσιό του με βάρβαρα όπλα, μαζί με βόμβες βαρέλι και πυρομαχικά διασποράς. Αν αυτό ισχύει, αυτό αποτελεί παραβίαση τόσο των νόμων του πολέμου όσο και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Το αέριο του χλωρίου, ενώ δεν είναι τόσο θανατηφόρο όσο και άλλοι χημικοί και νευρικοί παράγοντες, προσβάλλει το αναπνευστικό σύστημα προκαλώντας μόνιμη βλάβη στους πνεύμονες. Επειδή το χλώριο έχει τόσες πολλές πολιτικές χρήσεις, από τον καθαρισμό των λουτρών έως τον καθαρισμό του νερού, είναι νόμιμο και επομένως πολύ δύσκολο να παρακολουθείται όταν πρόκειται για πόλεμο.
Η ηθική ευθύνη για την Ανατολική Γκούτα ανήκει σαφώς στη συριακή κυβέρνηση και τους κύριους χορηγούς της, το Ιράν και τη Ρωσία. Όμως, και η Δύση δεν περικλείσθηκε ακριβώς με δόξα στις προσπάθειές της να σταματήσει τις φρικαλεότητες.
Πρώτον, δεν κατάφερε να επιβάλει σοβαρές κυρώσεις κατά της Συρίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Και στη συνέχεια, φυσικά, υπήρξε η περίφημη «κόκκινη γραμμή» του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, που προειδοποίησε ότι οι ΗΠΑ θα ανταποκρίνονταν στρατιωτικά αν ο Ασάντ χρησιμοποιούσε χημικά όπλα κατά του λαού του. Ο δικτάτορας είδε την μπλόφα του Ομπάμα, μια από τις χειρότερες ταπεινώσεις για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ στην εποχή μετά τον Ψυχρό Πόλεμο.
Τελικά, το μόνο που πήρε η Δύση ήταν μια περιορισμένη συμφωνία ότι ο Ασάντ θα επέτρεπε στη Ρωσία να καταστρέψει τα αποθέματα των νευρικών παραγόντων του, με εξαίρεση το χλώριο. Σύμφωνα με αξιωματούχους των ΗΠΑ, η Συρία έχει καταπατήσει σαφώς αυτή τη συμφωνία με τη συνενοχή της Μόσχας.
Αλλά η Δύση δεν ήταν εντελώς άτολμη. Τον περασμένο Απρίλιο, μετά από επίθεση με αέριο σαρινίνης, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ εξουσιοδότησε μια επίθεση μεγάλης κλίμακας κατευθυνόμενων ρουκετών σε αεροπορική βάση της Συρίας. Εκείνη την εποχή, πολλοί χλεύαζαν ότι αυτή ήταν μια συμβολική προσπάθεια που έκανε σχετικά μικρές ζημιές στον στρατό της Συρίας. Αλλά δεν υπήρξε επαληθευμένη χρήση της σερίνης στη Συρία μετά το χτύπημα των ΗΠΑ.
Ήρθε η ώρα για μια νέα κόκκινη γραμμή, την οποία οι ΗΠΑ δε θα καταπατήσουν. Ο Τραμπ θα πρέπει να πει στον Ασάντ και στους Ρώσους υποστηρικτές του ότι οποιαδήποτε νέα αποδεδειγμένη χρήση οποιουδήποτε χημικού όπλου, συμπεριλαμβανομένου του χλωρίου, θα αντιμετωπιστεί με ακόμη μεγαλύτερα αντίποινα από ό, τι συνέβη τον Απρίλιο. Σίγουρα δεν θα τερματίσει τις μάχες, στην Ανατολική Γκούτα ή σε ολόκληρη τη χώρα, αλλά μπορεί να δώσει τέλος σε μια από τις πιο ασυνήθιστες μεθόδους του Ασάντ να τρομοκρατεί τους πολίτες του.