Στις 26 Ιανουαρίου, η Villa Blanc στη Ρώμη ήταν η τοποθεσία όπου ξέσπασε η γαλλοϊταλική εγκαρδιότητα. Ο Μπρουνό Λε Μερ, ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, και ο Ιταλός ομόλογός του Πιέρ Κάρλο Παντοάν, συνοδευόμενοι από επικεφαλής στελέχη από γαλλικές και ιταλικές εταιρείες, συναντήθηκαν για να ξεκινήσουν μια νέα εποχή διαλπικής επιχειρηματικής συνεργασίας.
Η τοποθεσία της συνάντησης επιλέχθηκε προσεκτικά. Η Villa Blanc ήταν η ρωμαϊκή κατοικία ενός από τους πιο λαμπρούς διπλωμάτες της Ιταλίας, του Αλμπέρτο Μπλανκ, ένας ιταλού με γαλλική καταγωγή που απεστάλη το 1860 από τον Καμίλο, Κόμη του Καβούρ, σε ειδική αποστολή στο Παρίσι για να ανοίξει τον δρόμο με τους γάλλους για την κήρυξη της ιταλικής δημοκρατίας έναν χρόνο αργότερα.
Οι εταιρικές σχέσεις μεταξύ της Ιταλίας και της Γαλλίας σήμερα χρειάζονται μια δόση της διπλωματίας του κ. Μπλανκ. Ένα πολιτικό σκάνδαλο για την εξαγορά από τη Fincantieri, ιταλικής ναυπηγικής εταιρίας, της πλειοψηφικής συμμετοχής στο ναυπηγείο STX του γαλλικού κράτους, πέρυσι σχεδόν σκότωσε το όραμα του γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν για μεγαλύτερη ευρωπαϊκή συνεργασία πριν καν ξεκινήσει. Η αρχική εναντίωση του κ. Μακρόν στην ανάληψη πλειοψηφικού ελέγχου του γαλλικού περιουσιακού στοιχείου από τη Fincantieri, προκάλεσε κατακραυγή μεταξύ των ιταλών, οι οποίοι ήταν δικαιολογημένα ευαίσθητοι σε αυτό που είδαν ως αποτυχία αμοιβαιότητας.
Από το 2000, η αξία των γαλλικών εξαγορών σε ιταλικές εταιρείες φτάνει τα 118 δισεκατομμύρια δολάρια – περισσότερο από πέντε φορές υψηλότερη από την αξία των ιταλικών εξαγορών γαλλικών εταιρειών, σύμφωνα με στοιχεία της Dealogic. Τα τελευταία χρόνια, τα γαλλικά στελέχη έχουν επίσης αναλάβει τις κορυφαίες θέσεις σε δύο από τις μεγαλύτερες εταιρείες της Ιταλίας: τη UniCredit και τη Generali. Εν τω μεταξύ, ο γάλλος χρηματοδότης Βινσέν Μπογιορέ είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος της Telecom Italia και βρίσκεται σε διαμάχη με τον ιταλικό ιδιωτικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα Mediaset, που ανήκει στην οικογένεια Μπερλουσκόνι, για την αύξηση της συμμετοχής του εκεί.
Κατά τη συνάντηση, ο κ. Λε Μερ αναγνώρισε «παρεξηγήσεις» στις γαλλοϊταλικές εταιρικές σχέσεις στο παρελθόν. «Προτείνουμε να ξεκινήσουμε μια νέα εποχή σχέσεων με βάση την εμπιστοσύνη και την ευρωπαϊκή φιλοδοξία», δήλωσε. Σημείωσε ότι η Γαλλία ήταν ανοικτή στην πώληση ορισμένων περιουσιακών στοιχείων σε ξένους, συμπεριλαμβανομένης της αγοράς της Alstom από τη Siemens της Γερμανίας.
Το επιθυμητό τελικό παιχνίδι είναι μια πληρέστερη ένωση των γαλλικών και ιταλικών οικονομιών, λένε αξιωματούχοι και στελέχη. Η χρήση των συγχωνεύσεων για τη δημιουργία ευρωπαϊκών εταιρικών πρωταθλητών για να ανταγωνίζονται με τις αμερικανικές και τις κινεζικές εταιρείες θεωρείται ως μέρος αυτής της ολοκλήρωσης, όπως και οι προσπάθειες για τη δημιουργία κοινών πολιτικών σε θέματα τραπεζικής και μεταναστευτικής πολιτικής.
Τα ιταλικά στελέχη λένε ότι έχουν προωθήσει τις εγκάρδιες σχέσεις με την επιχειρηματική Γερμανία από τη μεταπολεμική περίοδο. Αλλά υπάρχει μια σαφής διάκριση μεταξύ αυτών των εταιρικών σχέσεων και εκείνων που προσπαθεί να οικοδομήσει με τη Γαλλία. Η Ιταλία αποτελεί μέρος της αλυσίδας εφοδιασμού της Γερμανίας, ιδίως στον τομέα της μηχανικής. Τα προϊόντα της Brembo, την κορυφαία κατασκευάστρια φρένων της Βόρειας Ιταλίας, τοποθετούνται στα πολυτελή αυτοκίνητα της Γερμανίας, για παράδειγμα.
Για πολλούς στην Ιταλία, οι γαλλικές εταιρικές προσεγγίσεις φαίνονται πιο επιθετικές, εν μέρει επειδή τόσες πολλές ιταλικές εταιρείες έχουν εξαγοραστεί από γάλλους αντιπάλους. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι οι ιταλικές επιχειρήσεις τείνουν να είναι μικρότερες και εν μέρει λόγω του γεγονότος ότι οι οικογενειακές επιχειρήσεις της Ιταλίας έχουν δυσκολευτεί με τον σχεδιασμό διαδοχής, σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες του Πανεπιστημίου Bocconi. Ως αποτέλεσμα, οι ιταλικές εφημερίδες γεμίζουν τακτικά με τίτλους που στηλιτεύουν τους γάλλους εταιρικούς εισβολείς και τη λεηλασία ιταλικών επιχειρηματικών κοσμημάτων.
Ένα άτομο που συμμετείχε στη γαλλοϊταλική συνάντηση, η οποία σηματοδότηση επίσης το ξεκίνημα ενός διαλπικού εταιρικού think-tank, δήλωσε ότι ο κ. Μακρόν «έχει τον πραγματισμό να συνειδητοποιήσει ότι τα πράγματα πρέπει να μπουν σε συμβιβασμό» για να μπορέσει να λάβει λαϊκή στήριξη για το όραμά του για την Ευρώπη. Ο γάλλος πρόεδρος υποστήριξε τελικά την Fincantieri στην ανάληψη του πλειοψηφικού ελέγχου του STX.
Αλλά το πώς θα εξελιχθεί αυτή η νέα εγκαρδιότητα δεν εξαρτάται μόνο από τη βολική συνάντηση στη Villa Blanc, αλλά και από την έκβαση της ιταλικής εθνικής ψηφοφορίας στις 4 Μαρτίου. Οι τρέχουσες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο πρώην πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι μπορεί να είναι κρίσιμος παράγοντας στη δημιουργία ενός μεγάλου συνασπισμού.
Ο μεγιστάνας των μέσων μαζικής ενημέρωσης και πρώην πρωθυπουργός ανέτρεψε την εξαγορά της Alitalia από την Air France το 2008, επικαλούμενος τον εθνικιστικό ζήλο για προσωπικό κέρδος. Ο κ. Μπερλουσκόνι προχώρησε κερδίζοντας εθνικές εκλογές εκείνο το έτος – έκτοτε οι ιταλοί φορολογούμενοι έχουν καταβάλει κατά εκτίμηση 7 δισεκατομμύρια ευρώ για να συνεχίσουν να υποστηρίζουν τη αεροπορική εταιρεία που παραμένει και σήμερα ασθενής.