Πρέπει οι κεντρικές τράπεζες να αγκαλιάσουν τα κρυπτονομίσματα ή ακόμα και να πρωτοπορήσουν με δικό τους; Εν συντομία, όχι.
Τα κρυπτογραφικά περιουσιακά στοιχεία είναι μια ασυνήθιστη καινοτομία, η οποία εξακολουθεί να είναι ρευστή και συχνά δεν είναι κατανοητή. Η προσπάθεια να συγκεντρωθούν σε μια γραφειοκρατία είναι ακριβώς ο λανθασμένος δρόμος.
Ωστόσο, η κεντρική τράπεζα της Κίνας ισχυρίζεται ότι εργάζεται προς ένα ψηφιακό νόμισμα βασισμένο σε blockchain. Η Σιγκαπούρη έχει πειραματιστεί ήδη προς αυτή την κατεύθυνση. Η φράση «Fedcoin» αναφέρεται μερικές φορές, αν και δεν έχουμε δει κανένα συγκεκριμένο σημάδι από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ να ακολουθεί αυτήν την τάση. Στην πρόσφατη τριμηνιαία επισκόπησή της, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών ζήτησε από τις κεντρικές τράπεζες να εξετάσουν κατά πόσον τα κρυπτονομίσματα θα μπορούσαν να έχουν νόημα για αυτές.
Οι κεντρικές τράπεζες, ωστόσο, είναι εγγενώς συντηρητικές γραφειοκρατίες. Αποφεύγουν την κακή δημοσιότητα και δεν τους αρέσει να είναι «εκεί έξω», μπροστά από τις τελευταίες τάσεις. Δεν θέλουν τα ονόματά τους να συνδέονται με ενδεχόμενα ατυχήματα – επειδή αποτιμούν την αξιοπιστία τους και το πολιτικό τους κεφάλαιο τόσο υψηλά. Αυτό είναι σωστό, διότι η ανεξαρτησία των κεντρικών τραπεζών είναι συνήθως εύθραυστη.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτό το υπόβαθρο, πρέπει να τους αναθέσουμε μια νέα και ενδεχομένως επικίνδυνη ευθύνη για αυτές; Οι κεντρικές τράπεζες θα αισθανθούν κάποια ανησυχία αν χρειαστεί να διαχειριστούν ένα σχέδιο κρυπτογράφησης. Για να διατηρήσουν το πολιτικό τους κεφάλαιο, θα πάρουν λιγότερα ρίσκα αλλού, όπως η ανορθόδοξη νομισματική πολιτική ή οι μεγαλύτεροι ισολογισμοί. Ωστόσο, η αντίδραση στη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 δείχνει ότι απαιτείται κάποια ανάληψη κινδύνων από την κεντρική τράπεζα. Είναι ανησυχητικό ότι αν οι κεντρικές τράπεζες αναλαμβάνουν άσκοπα επικίνδυνα έργα, θα γίνουν πολύ επιφυλακτικές σε άλλους τομείς.
Ένας πρόσθετος λόγος για σκεπτικισμό προέρχεται από τη φύση των περιουσιακών στοιχείων κρυπτογράφησης. Η λέξη «κρυπτονόμισμα» είναι πολύ πιο συνηθισμένη από το «κρυπτογραφικό περιουσιακό στοιχείο», αλλά είναι ένας παραπλανητικός όρος. Το Bitcoin, για παράδειγμα, χρησιμοποιείται σπάνια στις λιανικές συναλλαγές και παρ’ όλες τις επιτυχίες του δεν αυξάνει τη σημασία του ως μέσο ανταλλαγής. Έτσι, το Bitcoin δεν είναι ακριβώς νόμισμα με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Υπάρχει μια έκδοση bitcoin, το Bitcoin Cash, που άλλαξε τους αρχικούς κανόνες ώστε να είναι πιο κατάλληλο ως μέσο ανταλλαγής, αλλά δεν είναι το ίδιο δημοφιλές.
Αν θεωρείτε αυτά τα στοιχεία ενεργητικού ως «κρυπτονομίσματα», η συμμετοχή της κεντρικής τράπεζας θα είναι φυσική, γιατί φυσικά οι κεντρικές τράπεζες διαχειρίζονται νομίσματα. Αντίθετα, αυτή η νέα κατηγορία περιουσιακών στοιχείων θεωρείται καλύτερα ως λογιστικά συστήματα, τα οποία έχουν σχεδιαστεί για να δημιουργήσουν συμφωνία για ορισμένα κράτη του κόσμου χωρίς την τελική κρίση μιας κεντρικής αρχής, η οποία χρησιμοποιεί ένα κρυπτογραφικό στοιχείο για να πληρώσει τους συμμετέχοντες για τη διατήρηση της ροής και της ακρίβειας των πληροφοριών. Αναμφισβήτητα, αυτές οι καινοτομίες πλησιάζουν περισσότερο στην υποκατάσταση εταιρειών και νομικών συστημάτων από ό, τι για τα νομίσματα.
Με αυτούς τους όρους, ο ενεργός (και όχι απλώς εποπτικός) ρόλος των κεντρικών τραπεζών σε περιουσιακά στοιχεία κρυπτογραφίας είναι ξαφνικά καθόλου προφανής. Εξετάστε άλλες οικονομικές καινοτομίες: Μήπως κάποιος προτείνει ότι οι κεντρικές τράπεζες θα πρέπει να διαχειρίζονται τις δικές τους εκδόσεις ETF ή συναλλαγών υψηλής συχνότητας; Είναι απαραίτητο οι κεντρικές τράπεζες να αρχίσουν να διαχειρίζονται την ανάπτυξη συστημάτων λογιστικής και διακυβέρνησης;
Τέλος, τα περιουσιακά στοιχεία και τα άλλα στοιχεία κρυπτογράφησης εξακολουθούν να βρίσκονται στα μέσα ταχείας εξέλιξης, με βασικά ερωτήματα ακόμα αναπάντητα. Θα έπρεπε το bitcoin να «διχαστεί» για να επιτρέψει μεγαλύτερη ταχύτητα στην επεξεργασία των συναλλαγών; Το μέλλον θα ευνοήσει το bitcoin, την πλατφόρμα Ethereum ή κάτι εντελώς νέο; Πόσες αρχικές προσφορές νομισμάτων έχουν οικονομική λογική, και πόσες είναι φούσκες; Πρέπει να χρησιμοποιηθούν αρχικές προσφορές για να χρηματοδοτηθούν startups; Πόσα περιουσιακά στοιχεία κρυπτογράφησης θα πρέπει να επιβιώσουν μακροπρόθεσμα; Μπορούν να χρησιμοποιούνται blockchains για την καταγραφή και διευθέτηση της μεταβίβασης τίτλων ιδιοκτησίας; Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες θα πρέπει να είναι δυνατή η αναθεώρηση των συναλλαγών σε ένα blockchain;
Επειδή τα περιουσιακά στοιχεία κρυπτογράφησης δεν είναι αρκετά μεγάλα ώστε να δημιουργούν συστημικούς κινδύνους για τις οικονομίες, είναι καλύτερο να αφήσουμε τις αγορές να προσπαθήσουν να καταλάβουν τις απαντήσεις σε αυτές και άλλες ερωτήσεις. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι περαιτέρω πειραματισμός, όχι γραφειοκρατικοποίηση. Εάν οι κεντρικές τράπεζες κινηθούν σε αυτόν τον κόσμο, ο κίνδυνος είναι ότι θα προσπαθήσουν να επιλύσουν τα θέματα με βάση τις συντηρητικές τους κρίσεις. Η Fed θα τραβούσε το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής της αγοράς. Θα ήταν δύσκολο για τα εναλλακτικά κρυπτοσυστήματα να θεωρηθούν ως οτιδήποτε άλλο εκτός από τους ανταγωνιστές της και πιθανές πηγές κινδύνου ή διαταραχής. (Από την άποψη αυτή, ένα σχέδιο της Σιγκαπούρης είναι λιγότερο πιθανό να κυριαρχήσει στην αγορά και επομένως θα ήταν λιγότερο πρόβλημα.) Η καινοτομία είναι πιθανό να επιβραδυνθεί.
Σε γενικές γραμμές, οι κεντρικές τράπεζες στις ανεπτυγμένες οικονομίες του κόσμου έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά. Εξετάστε όμως μια απλή ερώτηση: Θα μπορούσε οποιαδήποτε κεντρική τράπεζα να έχει την έμπνευση ή να αναλάβει τον κίνδυνο να ξεκινήσει πρώτη το πρωτόκολλο bitcoin;
Γιατί, λοιπόν, πρέπει να δοθεί στις κεντρικές τράπεζες ηγετική θέση στην καθοδήγηση αυτών των εξελισσόμενων καινοτομιών;